گروه فرهنگی ایسکانیوز؛ در یادداشتی به نقد و بررسی برنامه «کاملا دخترونه» پرداخته است. این برنامه با اجرای مژده لواسانی از روز شنبه ۶ مرداد به تهیه کنندگی علی زاهدی از شبکه سه روی آنتن رفته است. این برنامه قرار است تا به دغدغه ها و مسائل مربوط به دختران بپردازد. برنامه «کاملا دخترونه» هر هفته شنبه تا چهارشنبه حوالی ساعت ۱۱ صبح روی آنتن شبکه سه می رود که از آیتم های گزارش و دعوت از مهمان تشکیل شده است.

عنوان «کاملا دخترونه» مخاطب را به یاد تابلوی «ورود آقایان ممنوع» می اندازد، تابلویی که عموما در مکان های مختص به خانم ها نصب می شود. مکان هایی مانند استخر، باشگاه، آرایشگاه و... ؛ اما تا به حال سابقه نداشته رسانه‌ای جمعی که هر نوع مخاطبی به آن دسترسی دارد چنین نامی برای خود برگزیند و اساسا تماشای خود توسط مخاطب مرد را نادیده بگیرد.

تهیه کننده، طراح و سایر عوامل تولیدی این برنامه باید توجه داشته باشند که نمی توانند بخشی از تلویزیون و یا هر رسانه جمعی دیگری را اشغال کنند و سر در آن علامت بزنند که این جا مخصوص یک قشر خاص است و دیگران اجازه ورود به آن را ندارند. بلکه این خودِ مخاطب است که با توجه به نیازهایش تشخیص خواهد داد تا به تماشای چه برنامه ای بنشیند. این ادامه و حالت اغراق شده ی نظریه! یا همان ایده مدیریت پیام است که در میان برخی از کارشناسان رسانه مرسوم شده است، حال آنکه منظور و مقصود از مدیریت پیام تاثیر و جهت دهی به پیام است نه کنترل مخاطب برای دسترسی و یا عدم دسترسی به اطلاعات.

فیلم «ورود آقایان ممنوع» مثال خوبی است برای این نوع از تفکر که می خواهد دست بر چشم مخاطب بگذارد تا اینکه او را با خوراک مورد نظر خود تربیت کند. در آن فیلم شاهدیم که آقایان اجازه حضور در مدرسه را به تبع قانون من درآوردی مدیر ندارند و اگر هم حضور پیدا کنند می بایست کاملا مطیع اوامر و فرمایشات زنان باشند. همین امر نیز باعث فروپاشیدن (بخوانید اصلاح) قواعد و قوانین من درآوردی مدیر مدرسه در فیلم ورود آقایان ممنوع شد.

به نظر می رسد تولید کننده های این برنامه نیازمند گذراندن اصول اولیه برنامه سازی تلویزیون باشند چرا که برنامه ساز مخاطب خود را اعلام نمی دارد و به هیچ وجه از زبان مجری هدف خود را فریاد نمی زند. لواسانی در ابتدای اولین قسمت از کاملا دخترونه گفت: «برنامه فرصتی 45 دقیقه‌ای برای دختران است تا علی‌رغم فشارها و سختی‌ها به خود بیندیشند و به خودباوری برسند. تصور می‌کنم امروزه در زندگی دختران ما یک حلقه مفقوده وجود دارد و برنامه ما تلاش دارد تا با شنیدن صدای دختران این حلقه را بازسازی کند.»

برنامه ساز تنها به مخاطب خود تصویر را نشان می دهد و مخاطب از طریق تصویر به هدف میانی برنامه ساز دست می یابد اما به پرسپکتیو و هدف بلندمدتی که تولید کننده برای مخاطب هدف خود در نظر گرفته است دست نخواهد یافت. این برنامه هم در تفهیم هدف میان مدت خود به مخاطب از طریق تصویر عاجز بوده و هم در پنهان کردن هدف بلند مدت خود از دید او.

نکته دیگر در طراحی این برنامه نوع طراحی دکور می باشد. دکوری که ساختارشکنانه عنوان شده و در آن قلم‌مویی؛ صفحه شهری خاکستری را رنگ‌آمیزی کرده است. سایر رنگ های دکور نیز به رنگ صورتی اختصاص داده شده است. اولین مشکل این دکور نمای شهری تهران است که گویی این برنامه در شبکه استانی تهران در حال پخش است و سایر شهرستان ها نیز می بایست فضای ذهنی خود را بر اساس تهران ترسیم کنند. گویی یک قبله آمال وجود دارد و آن تهران است، مثلا هوای آلوده اصفهان و یا اهواز و دیگر کلان شهرها در صورتی که هوای تهران آلوده نباشد، معضل و مشکل به حساب نمی آید. فضایی که بیشتر یادآور پاکی هوا باشد، نماد تهران و برج میلاد زیبای میان آن است.

در حقیقت برنامه ساز بیشتر از آنکه به دخترانگی توجه کند به ماهیت دختر در جامعه لطمه می زند چرا که او را از اجتماع جدا کرده و تافته جدا بافته ای از جامعه و جدای از آن می داند که این امر موجبات خود خواهی را سبب می شود و نه خود شناسی و خود باوری را.

نکته دیگر -با احترام به مجری بسیار خوب و با سابقه تلویزیون خانم مژده لواسانی- انتخاب مجری برای این برنامه است. برنامه ای که قرار است به دختران راه نشان دهد و چراغ هدایت خود باوری آنان شود، در پیشانی خود مجری ای را داراست که با بالا رفتن سن خود هنوز ازدواج نکرده است و این خلاف سبک زندگی ایرانی اسلامی است. البته نحوه زندگی خانم لواسانی امری شخصی است اما الگو قرار گرفتن ایشان برای دختران امروزی مسئله دیگری است که بهتر بود برنامه ساز به آن دقت و توجه بیشتری می کرد.

کاش تولید کننده این برنامه نامی غیر مرتبط با دختر برای این برنامه برمی گزید و در آن به خاستگاه

ذهنی دخترها رجوع و برای خود باوری و خود شناسی آنها تلاش و در طراحی ها و اجراها نیز از المان های خلاقانه تر و پنهان تری استفاده می کرد، در این صورت امید می رفت که این برنامه بتواند در حال و هوای دختران جامعه تاثیری داشته باشد.

انتهای پیام/