به گزارش گروه بین الملل ایسکانیوز، دانشگاه ها و پژوهشگاه‌ها مسئول حمایت از رفاه دانشجویان دکترای هستند. در سال تحصیلی جدید تعداد زیادی دانشجو شروع به تحصیل می کنند و قطعا با چالش های فکری متفاوتی روبرو خواهند شد. با این وجود آیا این افراد آمادگی مقابله با موانعی که با آنها روبرو خواهند شد را دارند؟
اگر چه بعضی از دانشجویان، دوره دکترای خود را بدون هیچ گونه اختلال تکمیل می کنند، مطالعات اخیر نشان داده که درصد قابل توجهی از کاندیداهای دکترا با مسائل بهداشت روانی مانند اضطراب، افسردگی و سایر شرایط جدی مواجه می شوند.
بررسی دانشجویان دکتری در بلژیک نشان داد که حدود یک سوم از آن ها دچار اختلال روانی بالایی هستند و تحقیقات به این نتیجه رسید که گروه قابل توجهی از دانشجویان دکترا به افسردگی روانی دچار یا در معرض خطر آن قرار دارند.
به همین ترتیب، گزارش دانشگاه اکستر انگلستان در سال 2015 نشان می دهد که حدود 40 درصد از 165 دانشجوی دکترای این دانشگاه با خطراتی که بر سلامت جسمی و روانی آن ها تاثیر می گذارد دست و پنجه نرم می کنند.
اکثر دانشجویانی که با اینگونه مشکلات روبرو هستند، تمایلی به صحبت در مورد آن ندارند که این هم از نشانه های مرتبط با مشکلات روانی آن ها است.
می توان به نوعی گذراندن دوره دکتری را مانند شرکت در یک ماراتون یا بالا رفتن از قله اورست دانست که مستلزم خودکفایی با سطحی از رنج و سختی است.
رسیدن به سطحی از خودکفایی ممکن است برای دانشجویان مضر هم باشد و نه تنها حس انزوا را تشویق کند بلکه آن ها را از صحبت کردن با دیگران و جلب حمایت از سوی خارج، منع کند.
دانشجویان تحت فشار به احتمال زیاد به طور فزاینده ای از پروژه های پژوهشی خود جدا می شوند. این احساس نارضایتی شخصی باعث احساس افسردگی می شود و نیاز به حمایت خارجی و کمک های مثبت دارد تا دانشجو از مارپیچ به وجود آمده در دوره تحصیلی خود بیرون آید.
تحصیلات در این دوره مسیری سخت است و 20 تا 50 درصد از دانشجویان (بسته به رشته و کشور محل تحصیل) موفق به تکمیل دکترای خود نمی شوند.
با توجه به این شواهد، افرادی که خود را برای شرکت در این دوره آماده می کنند باید از لحاظ روانی نیز آمادگی لازم را به دست آورند؛ زیرا استرس، تنهایی، اضطراب و افسردگی مواردی است که بسیاری از دانشجویان در طول تحقیقات خود با آن روبرو می شوند.
جلسات جهت گیری که برای داوطلبان تازه ورود دوره دکترا برگزار می‌شود، کمتر به این مسائل می پردازد در صورتی که دانشجویان به یک مشاور مناسب در زمینه سلامت روان واطلاع از امکانات پشتیبانی تحصیلی نیاز دارند.
دانشگاه ها نیز در این بین نقش بسزایی دارند و باید محیط حمایتی را ایجاد نمایند تا دانشجویان بتوانند از امکانات داخل دانشگاه استفاده نمایند.
حمایت از سلامت روانی دانشجویان به اعضای دانشگاه به خصوص استاد راهنمای دانشجو نیز بستگی زیادی دارد و استادان به عنوان کسی که مدام با دانشجو در تعامل هستند باید زمینه ها را برای افزایش آرامش تحصیلی فراهم کنند.
به وجود آوردن محیط رقابتی ممکن است برای برخی افراد تحریک آمیز ولی برای دیگران پرتنش باشد؛ بنابراین مسئولیت دانشگاه ها برقراری تعادل کاری و زندگی دانشجویی است به گونه ای که سلامت روان دانشجویان را تامین کند.
انتهای پیام/
