به گزارش خبرنگار گروه اقتصادی ایسکانیوز، برداشت بی‌رویه آب از آب‌های زیرزمینی یکی دیگر از مسائل اساسی کشور در بخش آب به شمار می‌آید که در حال حاضر مشکلات جدی را در کشور پدید آورده است. به همین دلیل نیز در بسیاری از نواحی کشور سطح سفره‌های آب زیرزمینی افت کرده و با توجه به خشکسالی‌های اخیر، افزایش بهره‌برداری از آب‌های زیرزمینی تشدید شده و خسارت‌های غیرقابل جبرانی را بر منابع آب زیرزمینی کشور وارد آورده است.

به اعتقاد کارشناسان، آب و محدودیت منابع آن مساله‌ای گذرا و زودگذر نبوده و جزو ماهیت و طبیعت کشور به حساب می‌آید و با بارندگی مناسب مشکلات آن برطرف نمی‌شود. اگرچه وقوع خشکسالی‌ها باعث شده که کشور با مشکلات کمبود آب به صورت جدی‌تری مواجه شود اما محدودیت‌های منابع آب از یکسو و برداشت بی‌رویه از منابع آب زیرزمینی و تخلیه ضایعات و پسماندها در منابع آبی از سوی دیگر، در حال تضعیف مستمر این منبع حیاتی است.

بر این اساس، وزارت نیرو با بررسی طرح شیرین‌سازی آب دریا در مناطق شمال و جنوب کشور درصدد است تا با افزایش راندمان و کاهش هزینه‌ها، آب مورد نیاز برای مصارف شرب، صنعت و کشاورزی را تامین کند. امکان استفاده از آب دریای خزر، خلیج‌فارس و دریای عمان برای مصارف مختلف و تجربیات سایر کشورهای منطقه و جهان در مورد شیرین‌سازی آب دریا موضوعاتی که در دستور کار قرار گرفته است.

یکی از بهترین راهکارها در جهت جایگزینی منابع آب تجدیدشونده و آب‌های سطحی، استفاده از منابع آب شور دریاها و روش‌های شیرین‌سازی آب است. این منابع از حیث مقدار و میزان در مقایسه با نیازهای موجود نامحدود تلقی می‌شوند و هم‌اکنون از سوی بسیاری از کشورهای کم‌آب مورد توجه قرار گرفته‌اند.

استان‌های سیستان و بلوچستان، هرمزگان، بوشهر، خوزستان و جنوب استان فارس در جنوب کشور به دلیل نزدیکی به آب‌های خلیج‌فارس و دریای عمان و نیز استان‌های گیلان، مازندران و گلستان در شمال کشور به دلیل نزدیکی به آب‌های دریای خزر پتانسیل استفاده از آب شور دریا و شیرین‌سازی آن را دارند.تولید آب شیرین از آب دریا از طریق فرآیند «نمک‌زدایی به روش تبخیری»، قدیمی ترین روش در این زمینه شناخته می‌شود. این روش از قرن هفدهم میلادی برای تامین آب شیرین مورد نیاز در کشتی‌ها به کار گرفته شده است.

در ایران یکی از مهم‌ترین طرح‌ها در زمینه شیرین‌سازی و انتقال آب طرح انتقال آب دریای خزر به کویر مرکزی و خلیج‌فارس است. در مورد انتقال آب دریای خزر به مرکز ایران و آب‌های آزاد جنوب چند مساله باید مورد توجه داشت؛ مثلا بحث اقتصادی و هزینه‌های طرح مهم است. همچنین موضوع بعدی بحث امنیتی است؛ چون این آبراه کشور را به دو بخش تقسیم می‌کند.

سید کمال‌الدین شهریاری عضو کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه اقتصادی ایسکانیوز، در خصوص بحث انتقال آب اظهار کرد: در زمینه آب کشاورزی انتقال آب به اصطلاح شیرین کردن آب در کشور جواب نمی دهد؛ چرا که صرفه اقتصادی ندارد.

او تصریح کرد: در رقابت با تولید محصولات کشاورزی با سایر کشورها قیمت تمام شده، بالا می رود، بنابراین به صرف نیست در این راستا باید تغییر الگوی کشت و تغییر سیستم آبیاری در دستور کار قرار گیرد تا بتوانیم با راندمان بالا محصولات بیشتری را تولید کنیم چرا که این تنها راهی است که باید در بخش کشاورزی انجام شود.

عضو کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی، افزود: انتقال آب و نمکزدایی و شیرین کردن آب دریا در حوزه کشاورزی اقتصادی نیست در بحش آب شرب حتما باید استان‌های جنوبی و مرکزی کشور که در مضیقه آب شرب هستند؛ باید در اولویت باشند.

شهریاری ادامه داد: دولت باید انتقال آب از دریای عمان و خلیج فارس را از طریق جذب سرمایه گذار داخلی و خارجی در دستور کار خود قرار دهد. همچنین با تعیین نرخ آب بها و نیز پرداخت یارانه به سرمایه گذاران و تفاوت نرخ آب تولیدی و آبی که فروخته می شود را از لحاظ اقتصادی به سرمایه گذاران گوشزد کند تا سرمایه‌گذاری اصولی در این بخش صورت گیرد چرا که شیرین کردن آب دریا و نمکزدایی و انتقال آی شرب به شهرها و شهرها یکی از موارد کلیدی در کشور به شمار می‌رود.

او با بیان اینکه طرح انتقال آب توسط دولت به طرح انعقاد قرارداد با سرمایه‌گذار داخلی و خارجی تبدیل شود، گفت: خرید تضمینی آب توسط دولت و انتقال آن به بخش‌های جنوبی و میانی کشور باید در برنامه کاری لحاظ شود تا طبق این طرح با نصب آب شیرین‌کن‌ها در خلیج فارس و دریای عمان بتوان آب شیرین را به استان‌های جنوبی، مرکزی و مناطق کم آب منتقل کرد.

انتهای پیام/