به گزارش ایسکانیوز، کلمه هروله مصدر است وفعل ماضی آن هرل و به معنای شتاب در راه رفتن است واصلا به معنای بالا وپایین دویدن نیست ودر لغت عرب برای راه رفتن درجاتی است که یکی هروله است: هروله به معنای بالا وپایین دویدن نیست و این گونه راه رفتن بنا به دلایلی می تواند باشد مانند اضطراب وپریشان حالی ویا حیرت وسردرگمی و…که باعث اینگونه راه رفتن در انسان می شود.
هروله مهم‌ترین و معروف‌ترین عزاداری خودجوش مردمی است که از ظهر عاشورا از شهر طویریج در ۱۸کیلومتری شهر کربلا آغاز می‌شود. این حماسه و مویه، صد‌ها سال است که ادامه دارد و یک یادگار است ،یادگار و بیانگر اتفاقی که بر خانواده "بنی اسد" در عصر عاشورا گذشت. گروهی از این خاندان، در ایام عاشورا، در کنار نهر علقمه، درشمال شرقی کربلا، سکونت داشتند، آن‌ها که هیچ وقت تصور نمی‌کردند که با خاندان پیامبر آنگونه رفتار شود تا اینکه گروهی از زنان ساعاتی از ظهر خود را سراسیمه به آن‌ها رساندند، و خبر ناباورانه صحنه‌های دیده شده را بیان کردند.
دویدن حماسی آنان، نشانگر شوک و ناباوری آنان از دیده‌هاست، مردان و زنان این قبیله با شنیدن این خبر، عصر عاشورا مسیری تقریبا سی و پنج کیلومتری را تا قتلگاه دویدند و بر سر و سینه زدند، در حالی که به خود اجازه نمی‌دادند آنچه را شنیده اند باور کنند، با سینه‌های خسته و چشمان پر اشک به صحنه عصر عاشورا رسیدند جز کشته‌های به خون غلطیده چیزی ندیدند. از آن روز تا کنون مردم شهر کربلا، عصر عاشورا را دویده می‌گریند.
گفتنی است: طویریج اسم قدیمی شهرستان هندیه واقع در نزدیکی کربلا در کشور عراق است که در عصر روز عاشورا حدود ۲ میلیون عزادار هروله کنان و بر سر و سینه زنان برای یادآوری حادثه عاشورا به سمت مرقد حسینی حرکت می‌کنند.
این مراسم از نام روستا و قبیله ای در نزدیکی کربلا گرفته شده است. ظاهراً اهالی این روستا در زمان حسین بن علی در واقعه کربلا می‌خواسته‌اند به یاری حسین بروند، اما به موقع نرسیده‌اند و از آن سال به بعد، دیگر شیعیان عراق هم به آن روستا می‌روند و از آنجا تا کربلا را می‌دوند.
انتهای پیام/
