به گزارش ایسکانیوز، اولین روز از هفته گردشگری پنجم مهر ماه مصادف با 27 سپتامبر، سالروز بزرگداشت سودآورترین صنعت بین المللی و صلح آمیزترین مسئله مشترک بشری تحت عنوان روز جهانی گردشگری نام‌گذاری شده است.
به همین مناسبت علاوه بر برگزاری جشن های مختلفی در کشورهای فعال و علاقمند به حوزه های تخصصی عرصه گردشگری، یک جشنواره اصلی و مهمانی بین المللی هم با همکاری سازمان ملل متحد و به میزبانی یکی از کشورهای پیشرو برگزار می شود و امسال بوداپست، پایتخت مجارستان میزبان جشنواره سال 2018 روز جهانی گردشگری انتخاب شده است. از سال 1980، سازمان جهانی گردشگریِ سازمان ملل متحد، روز 27 سپتامبر را به عنوان روز جهانی گردشگری انتخاب کرده است. تاریخی نمادین که نقطه عطفی است برای پایان فصل سفر و گردشگری به نیم کره شمالی جهان و آغاز باشکوهی برای تجربه نیم کره جنوبی آن.
سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) یکی از آژانس های رسمی سازمان ملل متحد است که هدف اصلی آن پیشبرد و توسعه گردشگری در سراسر جهان است.
این سازمان نقش محوری در ترفیع وضعیت تعهد و توانایی‌های موجود در کشورهای در حال توسعه داشته و اقدامات گسترده ای را در راستای اتخاذ تصمیم‌های اقتصادی و سیاست‌گذاری برای توسعه گردشگری بر عهده گرفته است. این تصمیم‌ها در راستای حمایت از محیط زیست، حفظ و توسعه مناطق گردشگرپذیر، ایجاد صلح و تعامل میان کشورها، ترویج سیاست ها و ابزارهای رقابتی و پایدار گردشگری و ترویج آموزش و پرورش در حوزه های تخصصی گردشگری بوده است.
سنگ بنای شکل گیری اولیه این سازمان در سال 1920 میلادی با تاسیس کنگره بین المللی انجمن های رسمی گردشگری (ICOTT) در لاهه، پی ریزی شد.
اما پس از جنگ جهانی دوم به عنوان اتحادیه بین المللی سازمان های رسمی گردشگری (IUOTO) تغییر نام داد. سازمانی فنی و غیر دولتی که ترکیبی از سازمان های گردشگری ملی، صنایع و گروه های مصرف کننده بود. اهداف آن نه تنها برای توسعه گردشگری بلکه به استخراج بهتر از گردشگری به عنوان بخشی از تجارت بین المللی و به عنوان یک استراتژی توسعه اقتصادی برای کشورهای در حال توسعه طراحی شده بود.
در اواخر دهه 1960، IUOTO نیاز به تحول بیشتر را برای به رسمیت شناختن نقش خود در سطوح بین المللی مورد نیاز دانست و در بیانیه مجمع عمومی سال 1967 توکیو، نیاز به ارتقای ساختاری و ایجاد سازمانی بین دولتی با توانایی های بین المللی برای همکاری با سازمان های بین المللی به ویژه سازمان ملل متحد را اعلام کرد.
در سال 1970 مجمع عمومی IUOTO به نفع تشکیل سازمان جهانی گردشگری (WTO) رای داد و نخستین مجمع عمومی آن در ماه می 1975 میلادی در مادرید اسپانیا (مقر کنونی سازمان) تشکیل شد.
از سال 1976 سازمان جهانی گردشگری به سازمان ملل متحد پیوست و به آژانس اجرایی برنامه های توسعه سازمان ملل در زمینه گردشگری تبدیل و نام اختصاری آن به UNWTO تغییر یافت.
در حال حاضر 158 کشور از جمله ایران ، 6 منطقه و بیش از 500 عضو با سازمان جهانی گردشگری همکاری می کنند.
گفتنی است که کشور ایران در سال 1392 به عنوان نایب رییس مجمع عمومی سازمان جهانی گردشگری برگزیده شد.
اما تاریخچه جهانگردی و پیدایش کلمه «توریست» را می توان به دوران پیش از اسلام نسبت داد. به دورانی که برخی از یونانیان و رومیان به ایران سفر می کرده‌اند. تصور کنید که تا چه اندازه، مطالعه سفرنامه های «هرودوت» و «گزنفون» می تواند هیجان انگیز و جذاب باشد. چنانچه در دوران بعد از اسلام نیز، در سال ۱۱۵۹ میلادی «بنیامین تودلای» اسپانیایی از مغرب زمین به کشورهای مختلفی از جمله ایران سفر می کند و سفرنامه هایی در این باره می نویسد.
با سیری در سفرنامه‌های به جای مانده، به این نتیجه می‌رسیم که آنچه از قرن نهم تا قرن چهاردهم میلادی وجود دارد، گردشگری توسط مردمانی شکل گرفته است که از منطقه جغرافیایی ایران ِ پیش از دوره اسلامی به کشورهای اروپایی و شرقی و غربی سفر می‌کردند. این گردشگران گزارش سفر خویش را در کتاب‌های جغرافیایی یا در پژوهش‌های تاریخی و عقیدتی ارائه داده‌اند. در این دوران منطقه اروپا و مردمان غربی، به دلیل جنگ ها و قحطی ها و نژادپرستی ها، مجالی برای سفر، کشف تمدن ها، تحصیل و تجربه نداشتند.
اما از قرن پانزدهم به بعد، به ویژه در قرن هفدهم، جریان گردشگری کاملا برعکس می شود. جهانگردان مهم را غربیان تشکیل می‌دهند که به سرزمین‌های شرق روی آورده و گزارش های گوناگونی از آداب، میراث فرهنگی، شیوه‌های حکومتی، اجناس و محصولات شهرهای شرقی و اسلامی در سفرنامه و مکتوبات خود نوشته اند. در این دوره جهانگردی مردمان شرق بسیار محدود و به ویژه در کشورهای اسلامی محدود به سفرهای زیارتی و منطقه ای می شود.
اما در قرن نوزدهم میلادی بود که اصطلاح جهانگرد یا توریست [Tourist] متولد شد. داستانی مطرح است مبنی بر اینکه در آن زمان اشراف زادگان فرانسوی، برای تکمیل تحصیلات خود مسافرت می کردند. این جوانان، به مرور زمان «توریست» نامیده شدند. اما رفته رفته این اصطلاح به همه کسانی که برای تحصیل یا تفریح و خوش گذرانی به خارج از کشور محل اقامت خود مسافرت می کردند، اطلاق شد.
چنانچه از تاریخ بر می آید، تاریخچه گردشگری در اروپا به سفرهای زائران قرون وسطی و مسافرت برای استراحت و تفریح، به اوایل قرن شانزدهم میلادی باز می گردد؛ اما انگیزه اصلی جهانگردهای معروفی چون کریستف کلمب، ابن بطوطه، واسکودوگاما و مارکوپولو کشف سرزمین های جدید، تجارت، ماجراجوئی، شناخت اقوام و ملل دیگر بوده است که برای دستیابی به آن گام در سفرهای چندین ساله می گذاشتند.
با وجود اینکه در قرن کنونی، گردشگری به گونه ها و اقسام متنوعی صورت می پذیرد. اما همچنان فرضیه آن، قائم بر کشفِ شهودیِ جهان ناشناخته و به اشتراک گذاری تجربه های بشری است. در همین راستا و با هدف ایجاد تمرکز علمی و هماهنگی رویکردی فعالان، متخصصان و مقامات اجرایی کشورها و سازمان های مختلف؛ سازمان جهانی گردشگری، همه ساله نام جدیدی را به عنوان شعار سال تنظیم و اعلام می کند.
بنابراین، سال 2018 به عنوان «گردشگری و تحول دیجیتال» نام گذاری شده است.
طالب الریفاعی، دبیر کل سابق سازمان جهانی گردشگری که در سال 1393 برای افتتاحیه جشنواره بین المللی گردشگری به تهران آمد بود. چندی پیش و در تحلیل دلایل انتخاب شعار 2018 گردشگری، استفاده از ایده‌های نوآورانه و پیشرفت‌های دیجیتال را فرصت تازه‌ای برای بهبود این صنعت، توانمندسازیِ جوامع بومی و مدیریت بهتر منابع دانست و در راستای اهداف توسعه پایدار معرفی کرد.
در پایان با توجه به مرور اجمالی و آشنایی کلی با ساختار و رویکرد سازمان جهانی گردشگری و اهداف انتخاب شعارهای سالیانه، علاقمندم که توجه شما را به شعارهای سازمان جهانی گردشگری در سال های گذشته جلب کنم.
- 2017: گردشگری پایدار، ابزاری برای توسعه
- 2016: گردشگری برای همه، ترویج دسترسی جهانی
- 2015: یک میلیارد گردشگر، یک میلیارد فرصت
- 2014: گردشگری و توسعه‌ی اجتماعی
- 2013: گردشگری و آب، حفاظت از آینده‌ی مشترک
- 2012: گردشگری و انرژی پاک، تقویت و توسعه گردشگری
- 2011: گردشگری پیوند دهنده فرهنگ ها
- 2010: گردشگری و تنوع زیستی
کارشناس گردشگری*
انتهای پیام/
