سید جلال الدین کزازی عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، در گفت و گو با خبرنگار دانشگاه ایسکانیوز اظهار کرد: بی گمان در روابط گوناگون میان انسانها و کشورهای مختلف جهان که قصد دارند با یکدیگر پیوندهای فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و یا هر نوع دیگری از ارتباطات بین المللی را تجربه کنند، یکی از آسان‌ترین، روشن‌ترین و رساترین شیوه های این پیوند و ارتباطات، زبان است.
او ادامه داد: زبان فارسی هم در سرگذشت و تحولات تاریخ کشور ایران نقشی بسیار بنیادین و ارزشمند را ایفا کرده است و در سالیان طولانی در حوزه ادبیات و هنر دستاوردهای بزرگی را کسب کرده است. در این رابطه می توانم به ترانه های عمر خیام که یک نمونه بارز در این حوزه است اشاره کنم؛ هنگامی که ترانه های این شاعر بزرگ ایرانی به زبان انگلیسی برگردانده می شود آن چنان در دل و جان انگلیسی زبانان می نشیند که موجب می شود شیوه ای نو در سخن سرایی در زبان انگلیسی پدید آید که بر آن نام عمریسم یا عمرگرایی را نهاده اند و به معنی سخن گفتن به زبان انگلیسی با شیوه عمر خیام است.
این استاد ادبیات افزود: داستان های دیگری که از ادبیات فارسی به زبان های دیگر برگردانده شده است منجر به پیوند و همبستگی میان ایران و دیگر کشورها و ملت های جهان که با ادب فارسی و کشور های دیگر شده و همچنین باعث آشنایی بیشتر مردم کشورهای دیگر با زبان فارسی و بسیاری از فرهنگ ها و آداب و رسوم ایرانیان گردیده است و از این حیث اگر زبان و ادبیات وجود نداشت پیوندها و همبستگی ها به درستی محقق نمی شد.
او تصریح کرد: اگر ما در ایران به برخی از زبان‌ها مانند زبان چینی و روسی کمتر پرداخته ایم به این دلیل بوده است که در حوزه آموزشی و علمی نیاز چندانی به این زبان ها احساس نشده است؛ زیرا پیوند و ارتباط کشور ایران با این کشورها در گذشته آن چنان زیاد نبوده است که نیاز مبرمی به آموختن این زبان ها باشد اما ایرانیان از سالیان قبل تاکنون با زبان فرانسوی، انگلیسی و تا حدی هم آلمانی آشنایی داشته‌اند؛ زیرا از نظر علمی، سیاسی و... از مهم ترین کشورها به شمار آمده اند و نیاز بیشتر را در پیوند و ارتباط با این کشورها حس کرده اند.
کزازی ادامه داد: اگر روزی این نیاز احساس شود که دانش آموزان و دانش جویان ایرانی باید زبان های دیگری همچون زبان روسی و چینی را یاد بگیرند این کار بایسته و لازم خواهد بود؛ اما هنوز می توان گفت که این زبان ها به اندازه زبان انگلیسی در روابط بین المللی، علمی، اقتصادی و سیاسی کاربرد ندارند و از این رو زبانی که توسط دانش آموزان و دانش جویان آموخته می شود عموما زبان انگلیسی است.
این نویسنده برجسته در آخر به این نکته اشاره کرد: از سوی دیگر شاید گسترش فناوری و تکنولوژی های جدید به گونه ای پیش رود که در آینده ای نه چندان دور با کمک دستگاه های مربوطه و ابزارهای جدید بتوان زبان ها را به یکدیگر برگرداند و یا به یاری ترجمان انسانی متخصص و متعدد زبان و ادبیات این امر به راحتی محقق شود؛ اما باید به این نکته هم توجه داشت که اگر نرم افزارها و ابزارهای جدید، آن چنان پیشرفته شوند که بتوانند زبان ها را به خوبی و روشنی به یکدیگر برگردانند قطعا نیاز به مترجمان انسانی کمتر از گذشته خواهد شد و از این حیث ممکن است آموزش زبان در دانشگاه های مختلف تا حدی کمرنگ‌تر شود که تمام این موضوعات هم باید قابل توجه استادان و مسئولین قرار گیرد و روی آنها بررسی دقیق تری انجام شود.
انتهای پیام/
