دکتر شهاب اولیایی در گفت و گو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، در مورد کیفیت نامناسب غذاها در بسیاری از دانشگاه ها و خوابگاه های دانشجویی اظهار داشت: بحث تغذیه در تمام سنین از نوزادی تا سالمندی، اهمیت زیادی دارد؛ اما دانشجویان به دلیل قرار داشتن در سن جوانی باید غذاهای به مراتب با کیفیت تری مصرف کنند. از طرف دیگر دانشجویان در دوران دبیرستان به دلیل حساسیت های خانواده، غذاهای متنوع و با کیفیتی می خورند؛ ولی از آنجایی که معمولا در شهری غیر از محل سکونت خود به دانشگاه می روند، به یک باره با تغییری جدی در برنامه غذایی خود مواجه می شوند.
وی ادامه داد: تغذیه چه از نظر جسمی و چه از لحاظ روانی، تأثیرات عمیقی بر دانشجو می گذارد. در بُعد جسمی، بحث پیشگیری از بیماری ها مطرح است و در زمینه روانی حس خوب «مورد توجه قرار گرفتن» از سوی سیستم برای دانشجو اهمیت زیادی پیدا می کند.
متخصص تغذیه با اشاره به تنوع غذایی خوابگاه های دانشجویی گفت: معمولا در دانشگاه ها و خوابگاه های دانشجویی، یک نوع غذا در روز سِرو می شود؛ اما نکته مهم این است که میوه، سبزیجات و ماست هم در کنار غذا بدهند تا مواد غذایی مهم موجود در سبزیجات و لبنیات وارد بدن دانشجو شود. نباید فراموش کنیم چنین مسائل و تفاوت هایی برای دانشجو اهمیت زیادی دارد.
اولیایی خاطرنشان کرد: بحث کمیت غذا اهمیت چندانی ندارد چون به هر حال یک وعده «شکم سیر کن» به دانشجو می دهند؛ اما از نظر کیفی بسیار مهم است. نکته اول مواد اولیه غذاهاست که با توجه به محدودیت بودجه دانشگاه ها از کیفیت چندان بالایی برخوردار نیست و معمولا از ارزان‌ترین مواد اولیه استفاده می شود. نکته دوم آماده سازی و نحوه پخت غذاهاست. باید دید آیا مسائل بهداشتی و اصول فنی را در پخت غذا رعایت می کنند؟ آشپزها و دیگر عوامل برای دانشجو، دل می سوزانند؟ هنری در پخت به خرج می دهند؟
وی افزود: بحث دیگر تنوع، تعادل و تناسب غذاست. یک متخصص تغذیه باید در دانشگاه باشد و برنامه های غذایی متناسب با نیاز دانشجو را محاسبه کند و برنامه غذایی ارائه بدهد. به وفور می بینیم آشپزها برای اینکه دانشجو احساس سیری کند، از روغن زیادی در غذا استفاده می کنند تا صدای اعتراضی بلند نشود، در حالی که این روغن ها معمولا کیفیتی هم ندارد و طبیعتا نمی تواند دانشجو را راضی کند.
متخصص تغذیه با تأکید بر لزوم دقت در انتخاب کارفرمای بوفه و «سلف» دانشگاه ها تصریح کرد: دانشگاه ها باید بودجه تغذیه را متناسب با وضعیت روز در نظر بگیرند. بدترین اتفاق این است که «کترینگ» و «عامل غذایی» را از طریق مناقصه انتخاب می کنند. در واقع هر پیمانکاری، قیمت پایین‌تری پیشنهاد دهد، برنده است. پیمانکار هم برای این که ضرر نکند و در واقع از سودش کم نشود، کیفیت غذا را به حداقل می رساند و در این میان کسی که ضرر می کند، دانشجو است.
اولیایی در پایان گفت: باید کمیته‌ای در دانشگاه ها تشکیل شود تا بر نحوه انتخاب کترینگ ها نظارت کند. باید پارامترهایی مثل سابقه کترینگ و ارگان‌های طرف قراردادش تعریف شود و قیمت هم به عنوان یکی از پارامترها، امتیاز بگیرد. در نهایت هم ناظر غذایی و بهداشتی در دانشگاه ها حاضر باشند، هر چند با توجه به تنوع سلایق دانشجویان و البته بودجه و امکانات محدود، جلب نظر همه دانشجویان ممکن نیست؛ ولی می توان کیفیت را تا حد زیادی بهبود بخشید.
انتهای پیام/
