به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، دانشجویان خارجی و بین المللی که قصد تحصیل در دانشگاه های معتبر خارجی را دارند باید از بنیه مالی خوب و قابل قبولی برخوردار باشند تا بتوانند از پس هزینه های تحصیلی خود برآیند. هزینه های دانشجویی بسته به این که در کدام دانشگاه، در چه مقطعی و چه رشته ای به تحصیل مشغول شوند، برای دانشجویان متفاوت است و حتی با تشخیص شرایط خاص دانشجو ، برخی می توانند هزینه تحصیل دانشجویان بومی را پرداخت کنند. سوالی که در این گذر مطرح می شود این است که آیا نام و رتبه بین المللی دانشگاه، هزینه دانشجویان را بالا می برد و در همین راستا به موازات افزایش هزینه، کیفیت دوره های آموزشی، کلاس ها و دروس هم بالاتر می رود؟

بر اساس تحقیقات جدیدی که روی دانشجویان بین المللی دانشگاه استرالیا انجام شده است، دانشگاه هایی که در رتبه بندی های جهانی جایگاه های بالایی را اشغال می کنند، انگیزه بیشتری هم برای دریافت مبالغ بالاتر دارند.

این بررسی که توسط یک گروه مشاوره آموزشی در «نیوساوث ویلز » انجام شده است، فاش کرد که شهرت دانشگاه در بین ثبت نام کنندگان برای دانشگاه و والدینی انجام شده است که تمایل دارند برای کیفیت و برند موسساتی که در رده های بالا رتبه بندی جهانی قرار دارند و امکانات بهتری را ارائه می دهند، هزینه های اضافی پرداخت کنند .

به طور متوسط تفاوت فاحشی بین مبالغ قابل توجهی که برای دانشگاه های معروف و دانشگاه هایی که جایگاه بالایی در رده بندی های جهانی ندارند، در استرالیا وجود دارد. به گونه ای که اولین دانشگاه در رده بندی های جهانی 400000 دلار استرالیا هزینه سالانه خود را تعیین کرده است؛ اما دانشگاهی که در رده دوم قرار گرفته تنها 25000 دلار استرالیا هزینه دارد.

در همین راستا میانگینی از مخارج دانشجویان مقطع کارشناسی در سال تحصیلی 2019-2020 در یک دانشگاه متوسط آمریکایی نیز تخمین زده شده است.

دانشگاه مینه سوتا که در جایگاه 156 از رتبه بندی های جهانی قرار گرفته است مخارج یک سال تحصیلی خود را به صورت حدودی تخمین زده و نوشته است که هزینه هر دانشجو نسبت به دانشجویان دیگر در هنگام ثبت نام متفاوت خواهد بود و دانشگاه نسبت به مابه التفاوت این هزینه هیچ مسئولیتی را نخواهد پذیرفت. با این وجود جدولی از هزینه ها را تنظیم کرده است که شرح آن در زیر آمده است.

هزینه یک دانشجوی تمام وقت برای 9 ماه تحصیلی 35752 دلار آمریکا خواهد بود. هزینه بیمه درمانی اجباری برای 12 ماه 2100 دلار و هزینه های زندگی که شامل اجاره اتاق و پانسیون، کتاب و لوازم ضروری و هزینه های متفرقه مانند هزینه حمل و نقل و رفت و آمد ، لباس، تفریح و ... برای یکسال حدود 16371دلار نیز هزینه هایی هستند که به آن اضافه خواهند شد.

با توجه به مقایسه بالا و همچنین طبق نتایج اعلام شده در بررسی مذکور، این روند به گونه ای برنامه ریزی شده است که به احتمال فراوان رویه مذکور (افزایش قیمت بین رنکینگ دانشگاه ها و هزینه‌های آنها) همچنان ادامه پیدا خواهد کرد.

با دانستن ارتباط بین رنکینگ و هزینه های دانشجویی، به نظر می رسد که تاثیر رنکینگ دانشگاه روی هزینه هایش تقریبا دو برابر است: به نظر می رسد که اشتیاق دانشگاه ها برای افزایش هزینه ها بیشتر شده است، در حالی که دانشجویان کمتر میل به پرداخت این هزینه ها دارند.

بنا به اعلام برگزارکنندگان این تحقیق ، نظام پرداخت هایی دانشجویی پیشتر در استرالیا به این صورت نبوده است و در نتیجه این افزایش ها و ادامه این روند اعتراضاتی را در سطح نظام آموزش عالی در استرالیا داشته است.

شهرت بالای دانشگاه های استرالیا، آن را به عنوان یکی از مقاصد نهایی برای تحصیلات عالیه در دنیا، مورد توجه دانشجویان خارجی قرار داده است. در سال 2019 تنها 25 موسسه استرالیایی در بین 100 دانشگاه برتر در رتبه بندی های جهانی قرار گرفته بودند.

علاوه بر این، تحقیقات اخیر نشان می دهند مقصد بیشتر دانشجویانی که در اروپا و آمریکا به دلیل اتفاقات و حوادث سیاسی مورد اذیت و آزار قرار گرفته اند به استرالیا پناهنده شده‌اند؛ به خصوص که این روند پس از انتخابات آمریکا و به ریاست جمهوری رسیدن دونالد ترامپ و همچنین تصمیم بریتانیا برای خروج از برگزیت، رو به رشد بوده است.

این گزارش نشان می دهد که کانادا و استرالیا به عنوان مقاصد جایگزین برای دانشجویانی که زبان انگلیسی را به عنوان زبان دوم خود برگزیده اند، انتخاب می شوند.

حتی در برخی از موارد گزارش هایی وجود دارند مبنی بر این که استرالیا جایگاه بریتانیا را به عنوان دومین مقصد دانشجویان خارجی گرفته است.

به هر حال این رابطه بین رتبه بندی و هزینه ها در مناطق مشابه بارها تکرار شده است؛ برای مثال در کشورهایی مانند نیوزلند که تنها دانشگاه هایی مانند اوکلند که از جایگاهشان در رتبه بندی های بین المللی مطرح هستند از این حربه به عنوان توجیهی برای هزینه های بالایشان برای دانشجویان خارجی استفاده می کنند.

این موارد همچنین سوالاتی را در رابطه با موانع بالا رفتن کیفیت آموزش در استرالیا مطرح می کنند که اگر دانشجویانی از طبقات پایین تر اجتماعی و پس زمینه های ضعیف تر از لحاظ اقتصادی با افزایش هزینه های آموزشی از سوی دانشگاه های درجه بالا مواجه شوند، از تحصیل در چنین دانشگاه هایی منع خواهند شد؟ آیا امکان حضور و تحصیل آنها در چنین دانشگاه هایی فراهم نخواهد شد؟ و آیا دانشگاه های درجه یک تنها به انحصار دانشجویان پولدار و توانگر در خواهند آمد؟

انتهای پیام/