به گزارش گروه علم وفناوری ایسکانیوز، تا بیست سال پیش، بسیاری از واکسن های دامپزشکی، موجودات غیرفعال شده بودند که با یک مکمل روغنی فرموله شده بودند. در بسیاری از موارد، این فرمولاسیون چندان مؤثر نبود. کشف سیستم های تحویل آنتی ژن، ایجاد واکسن های پیشگیرانه و درمانی نوین دامپزشکی را تسهیل کرد. برای شناسایی کاندیداهای واکسن در یک توالی ژنومی، یک رویکرد اساسی ایجاد شد که مبنای آن این فرض است که آنتی بادی ها به راحتی می توانند به سطوح دسترسی پیدا کنند و ترشح شوند. بنابراین آنها کاندیداهای واکسن ایده آل هستند.

این رویکرد که به عنوان واکسن شناسی معکوس یا reverse vaccinology شناخته می شود، از الگوریتم های مختلف بیوانفورماتیکی برای پیش بینی موقعیت مکانی آنتی ژن استفاده می کند و برای ایمن سازی در برابر بسیاری از بیماری های عفونی موفقیت آمیز بوده است. بنابراین واکسن شناسی معکوس یک روش امید بخش برای کشف واکسن های نوترکیب علیه بیماریهای عفونی، انگلی و حتی متابولیکی است.

ما نیاز داریم که واکسن های ایمن تر و قوی تری داشته باشیم بنابراین با ترکیب آنتی ژن های مختلف می توانیم علیه چندین سویه از عوامل بیماری زا ایمنی را ایجاد کنیم. ازاین رو به کارگیری روش های بیوتکنولوژی برای ایجاد کاندیداهای مؤثرتر واکسن ضروری است.

انتهای پیام/