به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، پایان جنگ جهانی دوم شاهد تکاپوی فشرده برای دست یافتن به اسرار انبوه فنی آلمان نازی بود. متفقین برای به چنگ آوردن حداکثر تجهیزات و تخصص ممکن از ویرانه های رایش تقلا می کردند و همزمان سعی داشتند مانع دسترسی سایرین به این اسرار شوند.
وسعت و عمق دستاوردهای فنی آلمان، کارشناسان متفقین که نیروهای مهاجم را در سال 1945 همراهی می کردند به حیرت افکند.
راکت های مافوق صوت، گاز عصبی، هواپیمای مجهز به موتور جت، موشک های هدایت شونده، فناوری تجسسی و آلات پیشرفته زرهی تنها برخی از فناوری های بدیعی بود که در آزمایشگاه ها، کارگاه ها و کارخانه های نازی، حتی در زمانی که در آستانه شکست بودند، توسعه می یافت.
آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی در نخستین روزهای جنگ سرد درگیر مسابقه ای علیه زمان برای شکستن اسرار علمی هیتلر شدند.
در ماه مه 1945، قشون تحت فرمان استالین آزمایشگاه های اتمی در موسسه معتبر کایزر ویلهلم در حومه برلین را تحت کنترل درآوردند و بذر آنچه را بعدا به زرادخانه وسیع اتمی شوروی بدل شد تقدیم پیشوای خود کردند.
آمریکایی ها درست پیش از آنکه نیروهای شوروی مجتمع وسیع نوردهازن را که در دل رشته کوه های هارتز در صفحات مرکزی آلمان ساخته شده بود تصرف کنند، موشک های وی-2 را از آن خارج کردند.
به علاوه تیمی به سرپرستی ورنر فون براون که موشک « وی-2 » را ساخته بود نیز به دست آمریکایی ها افتاد.
آلمانها در برخی زمینهها به اندازهای پیشرفت کرده بودند که محققان سایر کشورها در مورد آن هیچ حرفی برای گفتن نداشتند. یقینا زمینهی تسلیحات و ساخت انواع سلاحهای پیشرفته در این بین، بسیار پررنگتر بوده است. پیشرفت ژرمنها در حوزهی صنایع موشکی و هوایی به اندازهای بود که متفقین پس از اشغال آلمان و کشف سایتهای تحقیقاتی در این کشور، در برخی موارد حتی دانش کافی برای تشریح آنچه که با آن روبرو شده بودند را نداشتند؛ از جملهی دستاوردهای صنعت ارتش نازی میتوان به هواپیمای جت اشاره کرد. در پایان جنگ، سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده به دنبال برخی از بهترین و مشهور ترین دانشمندان نازی بود. در خلال ورود به آلمان و کنکاش این کشور برای تاراج دانش فنی مهندسان آلمانی، شوروی از یک طرف و بریتانیا و آمریکا از طرف دیگر موفق به یافتن سایتهای آزمایشی هواپیماهای جت شده بودند؛ اما هیچ یک از دو طرف این موضوع را با دیگری در میان نگذاشتند تا اینکه دو بلوک شرق و غرب در جنگ کره و تقابل با یکدیگر از دستیابی به فناوری موشک جت توسط یکدیگر آگاه شدند. حتی آمریکاییها یکی از دانشمندان و نخبگان آلمانی در صنایع موشکی را با وجود جنایتهای جنگی، به ناسا انتقال داده و از دانش وی برای پیشبرد پروژهی آپولو استفاده کرد.
مجلهی تسلیحات جنگ جهانی دوم (Weapons of WW II) در یکی از شمارههای اخیر خود به معرفی و تشریح برخی از سلاحهای فوق پیشرفتهی ارتش آلمان پرداخته که در ادامه به بررسی شماری از آنها خواهیم پرداخت.
موشک هدایت شوندهی Fritz X
فریتس ایکس شکل توسعه یافتهٔ بمب اس د ۱۴۰۰ است. حرف اس سرواژهٔ Splitterbombe به معنی بمب ترکشی یا بمب چندمنظوره، حرف د سرواژهٔ dickwandig به معنی دارای دیوارهٔ کلفت، و ۱۴۰۰ نیز نشان دهندهٔ وزن آن به کیلوگرم است. این بمب یک جنگافزار نفوذ کننده بود که در برابر هدفهای محافظت شده مانند ناوهای سنگین و نبردناوها به کار میرفت. به دماغهٔ این بمب فرم آئرودینامیک داده شدهاست. این بمب دارای چهار بالچه و دم جعبه مانند است. دم جعبه مانند شامل سطوح ثابت دوازده ضلعی حلقوی است که درون این حلقه دم چلیپایی شکل با سطوح کلفتی که خود دارای کنترل آئرودینامیک بودند وجود دارد. نیروی هوایی آلمان نازی در جنگ داخلی اسپانیا به دشوار بودن هدفهایی مانند کشتیهای در حال حرکت پی برده بود. مهندس ماکس کرامر که در مرکز هوافضای آلمان کار میکرد از سال ۱۹۳۸ در حال آزمایش بمبهای سقوط آزاد ۲۵۰ کیلوگرمی کنترل از راه دور بود و در سال ۱۹۳۹ به آزمایش برآکش کنترل رادیویی پرداخت. در سال ۱۹۴۰ رورشتال به این پروژه دعوت شد، زیرا هر دوی آنها قبلاً تجربه طراحی و ساخت بمبهای غیرهدایت شونده را داشتند.
بمب افکن رادارگریز Horten Ho 229 مجهز به موتورهای جت
هورتن اچاو ۲۲۹ (به انگلیسی: Horten Ho229) هواپیمای رادارگریزی است که آلمان در پایان جنگ جهانی دوم طراحی کرد ولی هرگز نتوانست از آن استفاده کند. مهندسان نازی هواپیمایی ساختند که میتوانست مسیر جنگ جهانی دوم را تغییر دهد، فاصله داشتهاند.
بالهای سرتاسری این هواپیما بیشتر به هواپیمای B-۲ ایالات متحده یا هواپیماهای اپیزودهای جنگ ستارگان شباهت دارد. طراحی هواپیما به گونهای بودهاست که بتواند با سرعت ۹۵۶ کیلومتر بر ساعت حرکت کند. ۲۹-۲ برای افزایش توانایی کنترل یا مقاومت از هیچ سطح عمودی استفاده نکردهاست و تمامی سطوح خارجی این هواپیما در اوج گرفتن آن نقش دارند. طراحی یکدست این هواپیما توانایی خاصی را در فرار از مقابل چشم رادارها به ۲۹-۲ بخشیدهاست. به بیانی دیگر اینگونه به نظر میرسد هواپیمای هورتن ۲۹-۲ اولین هواپیمای رادار گریز در جهان باشد.
می توان استدلال کرد که هواپیمای «هورتن هو 229» با روکشی از تخته سه لای باردار کربنی با بال های رو به عقب که از چشم رادار مخفی می مانند و در سال 1944 ساخته شد نخستین هواپیمای تجسسی جهان بود.
ارتش آمریکا یکی از این مدل ها را در اختیار شرکت هواپیماسازی «نورتراپ» گذاشت. این شرکت بعدا بمب افکن های تجسسی بی-2 را که از کلیه جهات کاربردی نمونه مدرن هورتون بود ساخت.
موشک وی-۲
موشک وی-۲ (به آلمانی: V-2)، موشک بالیستیکی بود که در جنگ جهانی دوم در آلمان ساخته شده و برای بمباران استراتژیک اهداف متفقین به کار رفت. این موشک که با سوخت مایع کار میکرد اولین نمونه موشک بالیستیک بود که توسط بشر ساخته شد. موشکهای بالیستیک به موشکهای دوربردی گفته میشود که از جو زمین خارج شده و بقیه مسیر را بدون سوخت و بر اساس قوانین بالیستیکی طی میکنند تا دوباره به جو زمین برگشته و بر سر هدف خود فرود آیند. به این ترتیب وی-۲ اولین شیء ساخته شده به دست انسان بود که از جو زمین خارج میشد. با شکست آلمان و پایان جنگ این موشکها و طرحهای مربوط به آن به همراه سازندگانش به دست نیروهای آمریکا و شوروی افتادند و این امر زمینه ساخت دیگر موشکهای بالیستیک نظامی و راکتهای مورد استفاده در صنعت فضانوردی در هر دو کشور را فراهم آورد.
وی-۲ نخستین پرواز آزمایشی خود را در اکتبر ۱۹۴۲ انجام داد. بین سالهای ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۵ نیروی هوایی بریتانیا و آمریکا طی ۶۸٬۹۱۳ حمله هوایی بیش از ۱۲۲ هزار تن مواد منفجره را علیه مکانهای ساخت و شلیک موشکهای وی-۱ و وی-۲ استفاده کردند تا جلوی ادامه ساخت و شلیک این موشکها را بگیرند، این حملات نقش مؤثری در کاهش تولید و استفاده از این موشکها در جنگ گذاشت. موشک وی-۱ با وجود نام مشابه شباهتی به وی-۲ نداشت. وی-۱ برخلاف وی-۲ در ارتفاع بسیار پایین حرکت کرده و از موتور جت استفاده میکرد و در واقع نوعی هواپیمای بدون سرنشین و اولین نمونه از موشک کروز محسوب میشد.
نام این موشک کوتاه شده اصطلاح آلمانی 2 Vergeltungswaffe به معنی «سلاح انتقامی ۲» است.
ورنر فون براون و همکارانش این موشک را زیر نظر ارتش آلمان نازی طرح کردند و ساختند. در جریان آزمایش نمونههای اولیه یکی از موشکهای آنان به نخستین وسیله ساخت بشر تبدیل شد که به فضا رفت.
آلمان بیش از ۶۰۰۰ موشک و-۲ ساخت که بیش از ۳۰۰۰ فروند از آنها را علیه هدفهایی در بلژیک و هلند و بریتانیا بکار برد.
پس از جنگ جهانی دوم
آمریکاییها تعدادی از موشکهای وی-۲ که غنیمت جنگی متفقین از کارخانهها و زرادخانههای آلمانی بود را تصاحب کردند. آنها این موشکها را همراه با ورنر فون براون و تعدادی از همکارانش را به ایالات متحده منتقل کردند و در سال ۱۹۴۶ و پس از اتمام جنگ جهانی دوم، فون براون تبدیل به یک دانشمند موشکی آمریکایی شد.
اکتشاف فضا
فون براون به همراه دانشمندان آمریکایی مشغول کار بر روی نقشههای جدید موشکی و همچنین ارسال آزمایشی وی -۲های باقیمانده به فضا شد. یکی از مهندسان این گروه با نام Clyde Holliday هم دوربین ۳۵ میلیمتری را ابداع کرده بود که میتوانست بر روی موشک نصب شده و هر ۱٫۵ ثانیه یک عکس بگیرد. البته دیگر دانشمندان اهمیت چندانی برای عکاسی و تصویربرداری در این پروژه قائل نبودند. آنها تنها به دنبال اطلاعات بیشتر دربارهٔ اشعههای کیهانی و کارایی آیرودینامیکی موشکها بودند.
اولین تصویرهای گرفته شده از فضا، در ۲۴ اکتبر ۱۹۴۶ گرفته شدهاست. یعنی ۱۴ ماه پس از جنگ جهانی دوم و تقریباً ۱۱ سال قبل از پرتاب اسپیوتنیک توسط مهندسان و دانشمندان ارتش شوروی سابق و با استفاده از وی-۲ که از پایگاه فضایی وایت سند در نیومکزیکو پرتاب شده بود گرفته شد.
اولین تصویر زمین از فضا برداشتهشده
توسط موشک وی-۲ شماره ۱۳ در ۱۹۴۶.
اولین تصویر از زمین
موشک وایت سندز با نام رسمی وی-۲ شماره ۱۳نسخه ارتقایافته موشک وی-۲ بود که نخستین شیء ساخته بشر است که از درون فضا از زمین تصویر برداشته است. این موشک در ۲۴ اکتبر ۱۹۶۴ از حوزه موشکی وایت سندز واقع در وایت سندز، نیومکزیکو پرتاب شد و تا ارتفاع ۱۰۵ کیلومتری بالا رفت.تصویر مشهوری که این راکت از زمین گرفته، توسط یک دوربین فیلمبرداری ۳۵میلیمتری سیاهوسفید برداشته شده است.
انتهای پیام/