سوالی که هر پژوهشی در نقطه آغاز باید به آن پاسخ دهد، این است که در چه زمینهای میتواند بهترین ارزش را برای مخاطبان دانشگاهی یا جامعه یا صنعت ارائه دهد. مدتی است برنامههایی تحت عنوان «طراحی نظام موضوعات و مسائل» در مراکز علمی و دانشگاهی یا نهادهای اجرایی به فراخور نیازهایشان تصویب میشود که این برنامهها در برخی موارد دچار انحراف میشوند. انحرافهایی از جمله این که پژوهشگر در تدوین این نظامها چون در «مسئله یابی و مسئله شناسی» توفیقی نمییابد، به «مسئلهسازی» روی میآورد.