سال‌های 1320 بود که به تدریج عزاداری‌ها به شکل عمومی درآمد. در محل تکیه بزرگ تجریش رسم بود که 2 روز مانده به محرم مغازه‌داران اطراف تکیه، مغازه‌های خود را تخلیه می‌کردند. بعد رسم سیاه‌پوشان آغاز می‌شد. رسمی که در آن تمام مغازه‌های اطراف تکیه بر در و دیوارهای خود پارچه‌های سیاه آویزان می‌کردند. جوان‌ها تزیینات دیگر داخل تکیه مانند نصب پرچم، کتل و... را انجام می‌دادند. رسمی که هنوز بعد از گذشت حدود یک قرن در تکیه بزرگ تجریش وجود دارد. در قسمت شمالی تکیه مغازه‌ای بود که معمولاً آن را با پارچه سبز می‌پوشاندند. جلوی آن تشت آبی می‌گذاشتند. داخل تشت یک لیوان مسی بود که روی آن نقوشی با خط خوش با کلمات قمر بنی‌هاشم(ع)، حضرت ابوالفضل(ع) و... به چشم می‌خورد که برای عزاداران نوعی سقاخانه به شمار می‌رفت.