قاسم زارع بازیگر سینما و تلویزیون کشورمان در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز که در چهارمین جشن سینما گفتوگو به وقوع پیوست گفت: سوژههای تکراری باعث شده تمایل کمتری برای بازی در نقش های جدی داشته باشم.
وی ادامه داد واقعیت این است ما اول انتخاب میشویم بعد انتخاب میکنیم. انتخاب میکنیم که در نقش باشیم یا نباشیم.
زارعی تصریح کرد: حقیقتا نقش هایی که در این مدت به من پیشنهاد شد تکراری بود.
بازیگر فیلم اخراجی ها با بیان اینکه به تکرار افتادیم و این تکرار برای فضای فرهنگ و هنر خطرناک است افزود: کسانی که به هر حال قلم میزنند چه در بخش سریال چه سینمایی باید نگاه دیگری به مقولات و ماجرا داشته باشند که از این حیث عقب هستیم و سوژه ها تکراری شده است.
وی در پاسخ به این سوال آیا پیشنهادات تکراری به شما به دلیل ایفای نقش در عمده فیلم های دفاع مقدسی نیست؟ تصریح کرد: فرقی نمیکند، فیلم های دفاع مقدسی، پلیسی، جنایی و ژانرهای مختلف نیازمند نگاه نو است.
زارع خاطر نشان کرد: الان مانند ۱۰ یا ۲۰ سال پیش نیست. جوان امروزی و خانواده امروزی مانند خانواده ۱۵ سال یا ۲۰ سال پیش و حتی مانند ۵ سال پیش نیست و شرایط خیلی تغییر کرده است.
وی با اشاره به اینکه به نظرم سناریستهای ما که حرف اول و آخر را میزنند یعنی باید سناریو نوشته بشود و بر اساس آن سناریو حالا فیلم یا سریالی ساخته شود باید نگاه خود را عوض کنند.
بازیگر سینما و تلویزیون کشورمان بیان کرد: شخصا تجربهای که یکی دو سه سال اخیر داشتم این است که بخش تاریخ یا افسانههای کهن ما جایگاه بسیار ویژهای دارد. در هالیوود سوژه هایمان را میدزدند.
وی تصریح کرد: من این را بارها و در خیلی جاها گفتم وقتی قصهای را که میری دنبال میکنی اصل قصه اینجاست. ۱۰۰۱ شب خودمان است. قصهها و افسانههای کهن ما بسیار قدمت تاریخی دارد اما متاسفانه از آن بهره برداری آنچنانی که باید و شاید نداشتیم و بیشتر به مسائل روز و درگیری های سیاسی و اقتصاد پرداخته شده است.
زارع در پایان سخنانش گفت: سیاست گذاری فرهنگ و هنر مملکت حرف اول را میزند و شورهایی مانند شوراهای بازبینی، شوراهای سیاست گذاری و شوراهای تصویب کننده خط و مشی را تعیین میکنند که در نهایت سناریست طبق خطوط ترسیم شده فیلمنامه را مینویسد و کارگردان بر اساس آنچه که نوشته شده باید فیلم را بسازد و تحویل دهد که در این چرخه چشم ها را باید شست و جور دیگر باید دید.
انتهای پیام/
نظر شما