به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ در سال‌های اخیر، چین با تسریع حیرت‌انگیزی در پیشرفت فناوری‌های نظامی، به نقطه‌ای رسیده که حتی آمریکا را نیز نگران کرده است. گزارش سالانه پنتاگون از وضعیت نظامی چین نشان می‌دهد که این کشور نه تنها زورآزمایی تسلیحاتی خود را افزایش داده، بلکه به سرعت در حال گسترش ناوگان دریایی، زرادخانه هسته‌ای، توانمندی‌های فضایی و فناوری‌های نوین مانند هایپرسونیک و هوش مصنوعی است. این روند توسعه نظامی باعث شده که ایالات متحده با فوریت بیشتری به تقویت ساختارهای دفاعی خود پرداخته و با متحدانش برای پاسخ به این چالش‌ها همکاری نزدیک‌تری داشته باشد.

وب کشتار

نوع پیچیده‌تری از زنجیره کشتار، موشک‌های چین را به مشکلی مرگبارتر برای نیروهای آمریکا تبدیل کرده است.

یک مقام ارشد نظامی ایالات متحده اعلام کرد که ارتش چین یک «وب کشتار» توسعه داده است که سلاح‌های این کشور را دقیق‌تر و قابل‌اعتمادتر کرده است.

وب کشتار تکامل‌ یافته‌ زنجیره کشتار (Kill Chain) است که شامل سامانه‌ها و فناوری‌ها در حوزه‌ها و دامنه‌های مختلف می‌شود. چین سال‌هاست که در حال گسترش زرادخانه موشکی و قابلیت‌های آن است و این موضوع نگرانی پنتاگون را برانگیخته است. طبق اظهارات یک ژنرال آمریکایی، موشک‌های چین به دلیل تکامل پیچیده‌ای که در زنجیره‌های کشتار این کشور رخ داده، به مشکلی کشنده‌تر برای ارتش آمریکا تبدیل شده‌اند.

ژنرال بی. چنس سالتزمن، رئیس عملیات فضایی نیروی فضایی آمریکا، گفته است: نیروی فضایی وظیفه دشواری در شکست دادن این وب کشتار خواهد داشت، اگر ایالات متحده و چین وارد جنگ شوند.

وی در ماه مه گفته بود: ارتش چین چیزی ساخته که ما به ‌صورت طنز آن را وب کشتار نامیده‌ایم، و این چیزی نیست جز مجموعه‌ای از صدها ماهواره که به ‌عنوان یک شبکه حسگر عمل می‌کنند و اطلاعات به‌روز و دقیق هدف‌گیری از نیروهای ما ارائه می‌دهند.

این ساختار شامل صدها ماهواره و سنسور است که در کنار یکدیگر شبکه‌ای گسترده برای پایش، ردیابی و ارسال اطلاعات بلادرنگ ایجاد می‌کنند. این شبکه می‌تواند به سرعت داده‌های هدف‌گیری برای موشک‌های بالستیک، هایپرسونیک و حتی پهپادهای تهاجمی را فراهم کند. در واقع، این سیستم حلقه تصمیم‌گیری نظامی را بسیار کوتاه می‌کند، زیرا اطلاعات از مرحله کشف تا مرحله حمله در یک زنجیره متصل به‌سرعت منتقل می‌شود.

یکی دیگر از جنبه‌های مهم این پیشرفت، یکپارچه‌سازی هوش مصنوعی در مدیریت این ماهواره‌ها است. الگوریتم‌های هوش مصنوعی به این ماهواره‌ها کمک می‌کنند تا داده‌های سنجشی را فیلتر و پردازش کنند، اهداف مهم را شناسایی کنند و حتی الگوهای حرکتی نیروهای دشمن را پیش‌بینی نمایند. این سطح از خودمختاری به چین اجازه می‌دهد وابستگی به کنترل انسانی و تأخیر ارتباطی را کاهش دهد.

به طور کلی، این دستاورد برای چین یک مزیت راهبردی ایجاد می‌کند، زیرا فضا به عنوان لایه‌ای از نبرد مدرن به شدت در حال اهمیت یافتن است. با این سیستم، چین نه تنها توانایی دفاع فضایی خود را افزایش می‌دهد، بلکه ابزار قدرتمندی برای جنگ شبکه‌محور و عملیات چند دامنه‌ای در اختیار دارد.

موشک‌های هوا به هوای هایپرسونیک یا مافوق صوت

چین چند ماه پیش از موشک های هوا به هوای هایپرسونیک خود رونمایی کرد؛ موشکی که تا به حال نمونه آن ساخته نشده بود. حتی روسیه که در زمینه موشک‌های هایپرسونیک پیشرفت‌های چشمگیری داشته، تاکنون فقط توانسته موشک‌های زمین ‌به ‌زمین و هوا ‌به ‌زمین درست کند، اما موشک هوا ‌به ‌هوای هایپرسونیک تائید شده‌ای از روسیه وجود ندارد. آمریکا نیز در حال توسعه و آزمایش موشک‌های هایپرسونیک است، ولی هنوز نمونه عملیاتی هوا به‌ هوا رونمایی یا عملیاتی نکرده است.

در واقع، تا امروز، موشک‌های هایپرسونیک بیشتر در حوزه زمین ‌به ‌زمین و دریایی متمرکز بوده‌اند و هوا به‌ هوا به دلیل چالش‌های فنی بسیار بالا، تازه‌ترین حوزه‌ای است که چین به آن رسیده است. از این رو، ساخت این موشک توسط چین را می توان یک نقطه عطف در جنگ مدرن دانست.

این موشک که توسط آکادمی موشکی هوابرد چین توسعه یافته، قادر است با سرعتی بیش از پنج ماخ (۶ هزار و ۴۰۰ کیلومتر در ساعت) حرکت کند و بردی بیش از هزار کیلومتر دارد. این تحول تهدید مستقیمی برای هواپیماهای رادارگریز ایالات متحده، از جمله F-۲۲،F-۳۵ و بمب‌افکن جدید B-۲۱ Raider محسوب می‌شود.

مقاومت بسیار بالا در برابر حرارت و مانورپذیری بی‌نظیر این موشک، یک پیشرفت فنی عمده به شمار می‌رود که استراتژی‌های موجود نبرد هوایی را به چالش می‌کشد.

موشک‌های هایپرسونیک که به ‌عنوان موشک‌هایی با سرعت بیش از پنج ماخ تعریف می‌شوند، به نقطه تمرکز استراتژی نظامی مدرن تبدیل شده‌اند. برخلاف موشک‌های بالستیک سنتی، سلاح‌های هایپرسونیک می‌توانند در طول پرواز مانور دهند. در نتیجه رهگیری آنها بسیار دشوارتر است.

همچنین برخلاف موشک‌های هوا ‌به‌ هوای متعارف که معمولاً بردی در حد چند صد کیلومتر دارند، انواع هایپرسونیک می‌توانند اهدافی را در فاصله بیش از هزار کیلومتر هدف قرار دهند، که به‌طور قابل توجهی شعاع عملیاتی جنگنده‌هایی مانند J-۱۶ چین را افزایش می‌دهد. این افزایش برد صرفاً یک موضوع فاصله نیست، بلکه به سرعت هم مربوط است – موشک‌های هایپرسونیک می‌توانند این فاصله را بسیار سریع‌تر از موشک‌های زیرصوت طی کنند.

این موضوع زمان واکنش دشمن را به حداقل رسانده و با مسیری فوق‌العاده سریع که از رهگیری می‌گریزد، تهدیدی جدید برای نیروی هوایی مدرن ایجاد می‌کند. موشک‌های متعارف به سامانه‌های هدایت پیچیده و زمان‌های طولانی درگیری نیاز دارند، در حالی که موشک‌های هایپرسونیک به دلیل سرعت بالای خود می‌توانند زمان شلیک تا اصابت را به‌شدت کوتاه کنند و تقریباً هیچ فرصتی برای فرار باقی نگذارند.

بزرگ‌ترین مانع در توسعه موشک‌های هوا ‌به ‌هوای هایپرسونیک، کنترل حرارت شدید ناشی از چنین سرعت‌هایی است. در سرعت پنج ماخ، سطح موشک می‌تواند به دمای بیش از هزار و ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد برسد که خطر تغییر شکل ساختاری، آسیب حرارتی و خرابی الکترونیکی را به همراه دارد. برای حل این مشکل، دانشمندان چینی در CAMA از روش‌های آزمایش پیشرفته، از جمله شعله‌های اکسی‌استیلن، لیزرها و پلاسمای با دمای بالا تا ۱۶ هزار درجه سانتی‌گراد استفاده کردند.

این تیم همچنین از یک تونل بادی قوسی‌شکل بهره گرفت؛ تأسیساتی که می‌تواند جریان‌های هوای با دمای چندین هزار تا ده‌ها هزار درجه سانتی‌گراد ایجاد کند.

۲ دانشمند ارشد CAMA، چنگ گونگ و هوانگ ییمین، در مقاله‌ای منتشر شده در ژورنال مهندسی محیطی تجهیزات نوشتند: با گرم‌کردن گاز توسط قوس الکتریکی، این نوع تونل می‌تواند جریان‌های هوای بسیار داغ ایجاد کند که به هزاران تا ده‌ها هزار درجه سانتی‌گراد می‌رسد.

موشک‌های سنتی هوا به‌ هوا به هدایت راداری و به‌روزرسانی‌های در پرواز از هواپیمای شلیک‌کننده متکی هستند که دامنه و کارایی آنها را محدود می‌کند. در مقابل، موشک‌های هایپرسونیک می‌توانند با حداقل هشدار یا بدون هشدار، اهداف را به دلیل سرعت و مانورپذیری فوق‌العاده خود مورد اصابت قرار دهند.

موشک جدید مرگبار

موشک جدید مرگبار چین می‌تواند کل ناوگان آمریکا را در ۲۰ دقیقه نابود کند! کارشناسان هشدار داده‌اند که یک بمب‌افکن چینی که حامل یک موشک هایپرسونیک جدید است، می‌تواند همه‌چیز را تنها در ۲۰ دقیقه نابود کند.

در میان این تسلیحات، موشک هایپرسونیک YJ-۲۱ است که به‌طور ویژه برای هدف قرار دادن ناوهای هواپیمابر طراحی شده است. اما تأثیر این موشک‌ها فراتر از ناوهای هواپیمابر آمریکا است. پنتاگون اذعان دارد که نمی‌داند چین چند عدد از این موشک‌ها در اختیار دارد.

موشک هایپرسونیک YJ-۲۱ که برای حمله دقیق به اهداف دریایی باارزش طراحی شده است، با سرعت و مانورپذیری پیشرفته، آینده جنگ دریایی را بازتعریف می‌کند. YJ-۲۱ ترکیبی از فناوری هایپرسونیک و مهمات هدایت‌شونده دقیق است و قابلیت بی‌سابقه‌ای برای انهدام اهداف بزرگ دریایی همچون گروه‌های رزمی ناوهای هواپیمابر ارائه می‌دهد. این موشک ۲ مرحله‌ای با سوخت جامد است و دارای سامانه‌های آیرودینامیکی و پیشران ویژه برای پرواز هایپرسونیک است.

این موشک در فاز میانی پرواز، سرعتی بیش از هفت هزار و ۳۰۰ کیلومتر در ساعت و در فاز نهایی سرعتی بیش از ۱۲ هزار و ۳۰۰ کیلومتر در ساعت به دست می‌آورد. این سرعت‌های هایپرسونیک زمان واکنش سامانه‌های دفاعی دشمن را به‌شدت کاهش می‌دهد و رهگیری آن را تقریباً غیرممکن می‌سازد. مسیر پروازی موشک به‌ صورت شبه‌بالستیک است و می‌تواند در مرحله پایانی مانورهای با شتاب G بالا انجام دهد تا با دقت بالا به اهداف متحرک برخورد کند و کارایی سامانه‌های رهگیر دشمن را کاهش دهد.

موشک به یک سامانه ناوبری اینرسی پیشرفته مجهز است که با هدایت ماهواره‌ای یکپارچه می‌شود و دقت بالایی در برد عملیاتی حدود هزار و ۵۰۰ کیلومتر فراهم می‌کند. گزینه‌های کلاهک آن احتمالاً شامل مواد منفجره شدید یا مهمات خوشه‌ای است که برای بیشترین تخریب در برابر پلتفرم‌های بزرگ دریایی طراحی شده‌اند. همچنین جست‌وجوگرهای نصب ‌شده روی آن – احتمالاً شامل رادار دوبانده و سامانه‌های مادون قرمز – امکان تمایز اهداف را در محیط‌های متنازع فراهم می‌کنند.

YJ-۲۱ نخستین بار روی ناوشکن‌های پیشرفته کلاس ۰۵۵ رِنهای چین مشاهده شد؛ ناوهایی که دارای سامانه‌های پرتاب عمودی برای موشک‌های بزرگ هستند. اخیراً این موشک برای پرتاب از بمب‌افکن‌های استراتژیک H-۶K نیز سازگار شده است. این بمب‌افکن – که نسخه به‌روز شده بمب‌افکن‌های Tu-۱۶ شوروی است – می‌تواند تا چهار موشک YJ-۲۱ حمل کند که برد عملیاتی و انعطاف‌پذیری استقرار آنها را به ‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد.

سازگاری دوگانه پلتفرمی YJ-۲۱ نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری راهبردی آن است. نسخه‌های دریایی قابلیت حملات ساحلی و در آب‌های آزاد را دارند و نسخه‌های هواپرتاب ظرفیت قدرت‌نمایی سریع چین را در مناطق مورد مناقشه تقویت می‌کنند.

رونمایی از YJ-۲۱ نشان‌دهنده تغییر راهبرد چین برای مقابله با نیروهای دریایی رقیب – به‌ویژه گروه‌های ضربتی ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی آمریکا – است که نقشی کلیدی در قدرت‌نمایی ایالات متحده در اقیانوس هند-آرام دارند. با ادغام سرعت هایپرسونیک، مانورپذیری و هدف‌گیری دقیق، YJ-۲۱ برای بی‌اثر کردن برتری پلتفرم‌های سنگین دفاع ‌شده طراحی شده است.

استقرار این موشک به‌شدت توان چین را در حوزه ضد دسترسی/ممانعت منطقه‌ای تقویت می‌کند و محیط عملیاتی بسیار پرچالشی در محدوده برد آن ایجاد می‌کند. این پیشرفت مکمل سامانه‌های موجود مانند موشک DF-۲۱D «قاتل ناو» و گلاید هایپرسونیک DF-۱۷ است که استراتژی دفاع لایه‌ای چین را تقویت می‌کنند. همچنین قابلیت تحرک و استقرار این موشک روی پلتفرم‌های مختلف، محاسبات دشمن را پیچیده‌تر می‌کند، زیرا قابلیت پیش‌بینی قدرت‌نمایی چین کاهش می‌یابد.

موشک ضدکشتی هایپرسونیک YJ-۲۱ یک تحول در جنگ دریایی مدرن است. با سرعت فوق‌العاده، هدایت دقیق و مانورپذیری پیشرفته، این سلاح قدرتمند برای به چالش کشیدن دکترین‌های سنتی نیروی دریایی و بازتعریف موازنه قدرت در اقیانوس هند-آرام طراحی شده است. نمایش عمومی آن در نمایشگاه هوایی ژوهای ۲۰۲۴ نه تنها نمایش توانمندی‌های فناورانه چین است، بلکه پیامی راهبردی برای رقبا درباره سلطه فزاینده این کشور در فناوری‌های هایپرسونیک و ضربت دریایی به شمار می‌رود.

هواگرد هایپرسونیک Feitian ۲

چین اوائل امسال میلادی با موفقیت پرواز آزمایشی وسیله هایپرسونیک فِیتیان ۲ را انجام داد و توانایی آن در تغییر حالت‌های پیشران در طول پرواز را به نمایش گذاشت. این وسیله که توسط دانشگاه پلی‌تکنیک شمال‌غربی توسعه یافته، از ترکیب سوخت کروسین و پراکسید هیدروژن استفاده می‌کند و دارای بهبودهای طراحی برای افزایش پایداری و کنترل است.

این آزمایش توانایی وسیله را در تغییر حالت‌های مختلف پیشران در طول پرواز نشان داد که یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های توسعه سامانه‌های هایپرسونیک محسوب می‌شود. این پروژه با حمایت مؤسسه تحقیقاتی پیشرانش هوافضا و فضانوردی استان شانشی انجام شد. فِیتیان ۲ ادامه‌دهنده پروژه قبلی یعنی فِیتیان ۱ است که در ژوئیه ۲۰۲۲ پرواز کرده بود. این پرواز جدید، پیشرفت چشمگیری در فناوری موتور چرخه ترکیبی مبتنی بر راکت محسوب می‌شود و داده‌های ارزشمندی برای تحقیقات آتی در حوزه پیشرانش پرسرعت و آیرودینامیک فراهم کرده است.

ویژگی کلیدی فِیتیان ۲، موتور RBCC آن است که با ترکیبی از کروسین و پراکسید هیدروژن کار می‌کند. برخلاف پرنده‌های هایپرسونیک معمول که از سوخت‌های برودتی مانند اکسیژن مایع استفاده می‌کنند، فِیتیان ۲ بخشی از اکسیژن مورد نیاز را از جو دریافت می‌کند که این امر نیاز به اکسیدکننده‌های سنگین را کاهش می‌دهد و بهره‌وری سوخت را بهبود می‌بخشد.

این پرواز با موفقیت انتقال نرم از حالت «اِجکتور» (که در آن موتور راکت رانش اولیه را تأمین می‌کند) به حالت «رَم‌جت» (که از جریان هوای ورودی برای احتراق استفاده می‌کند) را نشان داد. این انتقال یکی از حیاتی‌ترین مراحل برای پرواز پایدار هایپرسونیک است. موتور همچنین توانایی ورودی هوای با هندسه متغیر را نشان داد که امکان کنترل جریان هوا در لحظه و بهبود عملکرد در سرعت‌ها و ارتفاع‌های مختلف را فراهم می‌کند.

آزمایش همچنین تأیید کرد که فِیتیان ۲ می‌تواند به‌ طور مستقل پرواز کند و زاویه حمله خود را بر اساس نیاز مأموریت و شرایط محیطی تنظیم کند. این توانایی برای سامانه‌های بدون سرنشین هایپرسونیک آینده، چه در مأموریت‌های نظامی و چه علمی، اهمیت فراوانی دارد.

انتهای پیام/