ملیحه شیانی عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در گفتگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز گفت: موضوع کاهش دوره کارشناسی به سه سال تصمیم‌ پیچیده‌ای است که می‌تواند فرصت‌ها و چالش‌های متعددی را به همراه داشته باشد.

وی افزود: پیامدهای مثبت و منفی این اقدام، وابستگی مستقیمی به نحوه اجرای آن در شرایط کنونی نظام آموزش عالی کشور دارد. هرگونه تصمیم‌گیری در این زمینه باید بر اساس بررسی‌های علمی، مطالعات دقیق و شناسایی کامل پیامدهای مثبت و منفی آن صورت گیرد.

استاد دانشگاه اظهار کرد: تغییرات در ساختارهای آموزشی باید با رویکردی جامع و اصولی انجام شود تا از یک سو بر کیفیت آموزشی و از سوی دیگر بر آمادگی دانشجویان برای ورود به بازار کار، تأثیرات منفی نداشته باشد.

وی افزود: در این راستا، بهره‌گیری از تجربه سایر کشورها نیز می‌تواند راهگشا باشد. به‌طور مثال، در برخی کشورهای پیشرفته، دوره‌های تحصیلی کوتاه‌تر یا فشرده‌تر در مقاطع مختلف با هدف بهبود بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها اجرا شده است که بررسی و الگوبرداری از آن‌ها می‌تواند مفید واقع شود.

شیانی عنوان کرد: شناسایی پیامدهای مثبت و منفی تبدیل دوره کارشناسی به سه سال، نیازمند مطالعه دقیق و عمیق است. با این وجود، می‌توان برخی از ابعاد و پیامدهای مثبت آن را که احتمالاً در این طرح هدف‌گذاری شده را بررسی کرد.

وی افزود: اولین پیامد مثبت این طرح کاهش هزینه‌های تحصیل برای دولت و دانشجویان است. علاوه بر این ورود سریع‌تر دانشجویان به بازار کار و کاهش فشار بر زیرساخت‌ها از جمله نتایج مثبتی هستند که اجرای این طرح به همراه خواهد داشت.

استاد دانشگاه بیان کرد: بدیهی است که ایجاد تغییرات در هر حوزه‌ای صرفاً دارای پیامدهای مثبت نیست و می‌تواند برخی نتایج منفی را نیز به همراه داشته باشد. پیامدهای منفی که این تغییر به همراه خواهد داشت کاهش مدت و کیفیت یادگیری،فشار بیشتر بر دانشجویان و بازنگری در برنامه‌های درسی است.

وی افزود: نکته مهم این است که کاهش مدت زمان دوره کارشناسی به سه سال صرفاً نمی‌تواند مشکلات موجود در نظام آموزش عالی را حل کند.

شیانی عنوان کرد: بسیاری از مسائل آموزش عالی، از جمله نابرابری در دسترسی به آموزش، کیفیت پایین برخی از برنامه‌های درسی، و فقدان هماهنگی بین دانشگاه‌ها و نیازهای بازار کار، به عوامل پیچیده‌تری مرتبط هستند.

وی افزود: این مشکلات را نه تنها با کاهش مدت زمان دوره نمی‌توان حل کرد؛ بلکه بایستی به ابعاد دیگری هم مانند کیفیت تدریس، تقویت مهارت‌های عملی و ایجاد زیرساخت‌ها و منابع نیز توجه داشت.

استاد دانشگاه بیان کرد: در کنار محتوا و روش‌های تدریس، مسائل مربوط به جذب هیئت علمی نیز باید در زمره مسائل اصلی و قابل توجه در نظام آموزش عالی قرار گیرد. هرچند که طول دوره می‌تواند تأثیرگذار باشد، اما اگر در سطح محتوای آموزشی و منابع انسانی مشکلات اساسی وجود داشته باشد، هیچ تغییر ساختاری نمی‌تواند به تنهایی به حل آن مشکلات کمک کند.

وی افزود: محتوای درسی و آموزش‌ها باید متناسب با نیازهای جامعه و فناوری‌های روز باشند. بنابراین بازنگری و به‌روزرسانی محتوای دروس، به‌ویژه در رشته‌هایی که به سرعت در حال تغییر هستند، پیش‌شرط اصلی است. همچنین، گنجاندن دروس عملی و مهارت‌های کاربردی بیشتر در برنامه‌های درسی برای مهارت‌آموزی ضرورت دارد.

شیانی اظهار کرد: نکته بسیار مهم و پیش‌نیاز ارتقا و دستیابی به نکات ذکر شده، جذب مناسب اعضای هیئت علمی است. مسلماً یکی از مشکلات اساسی آموزش عالی در ایران، جذب و نگه‌داری اعضای هیئت علمی با کیفیت است.

وی افزود: اعضای هیئت علمی نقش بسیار مهمی در کیفیت آموزش و پژوهش دارند و تأثیر زیادی بر محتوای دروس، شیوه‌های تدریس و راهبردهای آموزشی می‌گذارند. در حال حاضر، دانشگاه‌ها با کمبود استادان باتجربه و متخصص در بسیاری از رشته‌ها مواجه‌ هستند.

استاد دانشگاه بیان کرد: مسائل مرتبط با جذب و حفظ هیئت علمی را مواردی چون حقوق و مزایای پایین، کمبود دوره‌های آموزشی برای اساتید و غلبه معیارهای غیر علمی در جذب در برمی‌گیرد.

وی افزود: برای پیشرفت در نظام آموزش عالی، اصلاحات باید از کیفیت محتوا و توانمندی‌های هیئت علمی آغاز شود. زمانی که محتوای آموزشی و استادان باکیفیت و به‌روز باشند، خودبه‌خود بسیاری از مسائل دیگر، مانند طول دوره تحصیل، بهبود پیدا خواهد کرد.

شیانی اظهار کرد: به‌روزرسانی مستمر دروس و حمایت‌های بیشتر از اساتید می‌تواند تحول جدی در کیفیت آموزش عالی ایجاد کند. از طرفی کاهش طول دوره کارشناسی، باید با رویکردی جامع همراه باشد.

انتهای پیام/