به گزارش گروه دانشگاه ایسکانیوز، یک روانشناس اجتماعی درباره دلایل ازدحام گروهی از مردم برای سفر و امتناع از قرنطینه خانگی به مواردی چون عدم ایجاد باور سلامتی، پیروی از عادات قبلی، مشکلات شخصیتی، لذت طلبی، سهلانگاری ناشی از افسردگی اجتماعی، و عدم آموزش رفتارهای نوع دوستانه و داوطلبانه اشاره میکند.
مجید صفارینیا، استاد روانشناسی اجتماعی در گفتوگو با ایسکانیوز با تاکید بر اینکه امتناع برخی از قرنطینه خانگی دلایل متعددی دارد، گفت: در روان شناسی سلامت نظریه ای داریم به نام «باور سلامتی»، وقتی افراد باور سلامتی برایشان ایجاد نشود برایشان فرقی ندارد سفر بروند یا نه؟ مثلا بعصی افراد با اینکه می دانند سیگار برایشان مضر است ولی مصرف می کنند یا بیمار دیابتی با اینکه می داند مصرف قند یا خوردن بعضی مواد غذایی برایش خطرناک است ولی آن را مصرف می کند.
وی با اشاره به اینکه یکی از دلایل این نوع عملکرد، رفتارها و عادات خودکار انسان است، اظهار کرد: بر اساس نظریه های روانکاوی انسانها غالبا موجودات ناهوشیاری هستند و در تصمیمگیریهای روزمره از رفتارهای خودکار و عادات قبلی استفاده می کنند، ضمن اینکه قرنطینه خانگی چون آزادی انسان را سلب می کند، گاهی افراد واکنش روانی بیشتری از خود نشان می دهند و حوصله در خانه ماندن ندارند.
صفارینیا با بیان اینکه برخی افراد به دلیل مشکلات شخصیتی مثل خودشیفتگی، هنجارهای اجتماعی را کنار می گذارند، افزود: افراد دارای شخصیت ناهنجار و کسانی که اختلال شخصیت دارند از مشکلات ناسازگاری بیشتری برخوردارند. عده ای نیز همیشه در حال لذت طلبی هستند و به آینده فکر نمی کنند. گذشته نیز برای آنها تجربهای برای عبرت نیست؛ مثلا کسانی که با چهارشنبهسوری کیف می کنند، بدون توجه به عواقب آن، از آتش و ترقه لذت میبرند.
این استاد روانشناسی اجتماعی، افسردگی اجتماعی برخی افراد را از دیگر دلایل امتناع از قرنطینه خانگی برشمرد و تصریح کرد: گاهی برای مردم جوامعی که سطح استانداردهای سلامت اجتماعی چون بیکاری، مشکلات اقتصادی، اعتیاد، ادراک فساد و مسائلی از این دست بالاست؛ پدیده افسردگی اجتماعی پیش می آید که موجب اهمالکاری اجتماعی و بیتفاوتی نسبت به حفظ جان خود و دیگران می شود.
وی عدم آموزش رفتارهای نوعدوستانه و داوطلبانه را از دیگر دلایل بروز این رفتارهای نادرست دانست و خاطرنشان کرد: سیستم آموزشی و تربیتی، همدلی، مهربانی، نوع دوستی و کمک به سایرین را به خوبی آموزش نمی دهد. البته ده ها دلیل دیگر نیز مانند مشکلات اقتصادی، فرهنگی و قومیتی هم وجود دارد که منجر به این سفرها و عدم همکاری می شود.
صفارینیا راهکار مقابله با این نوع رفتارها را اعمال مداخلات ساختاری توسط حکمرانی میداند و اظهار کرد: مثلا محدودیت تردد، جریمه و یا قرنطینه اجباری می تواند در کاهش این رفتارها موثر باشد، البته شاید چون این مداخلات هزینه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی زیادی دارد، خیلی جدی گرفته نشده است.
این روانشناس اجتماعی همچنین درباره ایجاد آرامش روانی یا ترساندن مردم برای مراقبت بیشتر در برابر ویروس کرونا گفت: هر دو مدل لازم است. برای گروهی از مردم پیامها باید متقاعدکننده، منطقی و آرامش بخش باشد و برای گروهی که آدمهای هیجانی هستند و قدرت حل مساله ندارند، پیامها باید ترسناک بوده و ایجاد اضطراب کند. در حال حاضر عملکرد و رفتار مردم نشان می دهد؛ بیش از نیمی از مردم موارد لازم را برای مقابله با کرونا به خوبی رعایت نمیکنند، در نتیجه ضروری است که پیامها در یک حدی ترسناک و حتی وحشت انگیز باشد تا گوش به زنگی آدمها باعث شود به این مساله توجه کنند. البته این پیامهای اضطراب آور نباید بیش از اندازه باشد که آرامش جامعه را برهم بزند.
انتهای پیام/
نظر شما