افضلالسادات حسینی عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز اظهار کرد: امنیت شغلی باعث میشود دانشجویان علیرغم میلشان تصمیم به رفتن بگیرند. برخی اوقات دانشجویان با اینکه دوری از خانواده برای آنها بسیار سخت است گروهی مهاجرت میکنند.
وی افزود: مهاجرت فشار روحی سنگینی به خانواده دانشجویان وارد میکند. والدین آنها مجبورند فرزندشان را راهی زندگی در کشوری غریب کنند تا بتواند با تلاش بسیار جایگاهی پیدا کند. بزرگترین سرمایه هر جامعهای جوانان هستند. چگونه است که به چنین سرمایههایی بیتوجه هستیم؟
حسینی گفت: اگر دانشجویان ما خیالشان راحت باشد که پس از فارغالتحصیلی شرایطی در موقعیتهای شغلی و کاری برایشان محیا است، شاید میزان مهاجرت کمتر شود.
دانشگاههای ما درحال خدمت به آمریکا هستند
استاد دانشگاه تهران بیان کرد: اخیرا مطلبی را خواندم که چگونه فارغالتحصیلان ایرانی در خدمت دولت آمریکا هستند. در واقع ما از طریق نیروهای تحصیل کردهمان به آمریکا خدمت میکنیم. وقتی نیروهای توانمند از دانشگاه فارغالتحصیل میشوند، باید با آغوش باز از آنان استقبال شود. وقتی موقعیتهای شغلی مناسبی برای جوانان فراهم شود دیگر چرا باید تن به مهاجرت دهند؟
وی تصریح کرد: اینها مسائلی هستند که باید به آنها توجه کرد. اگر جاذبههای داخل کشور برای احساس امنیت شغلی فارغالتحصیلان فراهم باشد، دیگر کسی به مهاجرت فکر نمیکند. من میدانم رشتههایی هستند که وقتی جوانان میخواهند داخل کشور در آنها فعالیت داشته باشند، امکانات برایشان فراهم نیست.
حسینی خاطرنشان کرد: من در سالهای اخیر که برای فرصت مطالعاتی در خارج از کشور حضور داشتم، مشاهده کردم که در دانشگاههای فنلاند نیز دانشجویان ایرانی هستند. وقتی به کشورهای خارجی سفر کنید، محال است که با تعدادی از فرهیختگان یا اساتید ایرانی مواجه نشوید. این موضوع بیماری و مشکل جدی است که کشور ما دچارش هست. باید با یک هماندیشی و عزم جدی دلایل مهاجرت را ارزیابی کرده و تلاش کنند که جلوی چنین معضلی را بگیرند.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت: تعداد آدمهایی که مانند من فرصت ماندن در خارج از کشور را داشتند؛ اما ترجیح دادند به کشور خود بازگردند؛ خیلی زیاد نبود. چنین چیزی در نسل جدید کمتر نیز شده هست.
برخی کوتهنظریهای مدیریتی سد فعالیتهای تخصصی میشود
وی ادامه داد: من وقتی میخواهم قدمی اصلاحگرایانه بنابر تخصص خودم برای جامعه آموزشی ایران بردارم، با سدها و موانع عجیبی مواجه میشوم که نمیخواهند برای یک حرکت پژوهشی قدمی بردارند و کمکی کنند.
استاد دانشگاه عنوان کرد: این موضوع را خودم بارها تجربه کردم. چراکه من موقعیتهای زیادی در خارج از کشور را به امید اینکه بتوانم اصلاحاتی را در کشور خودم انجام دهم، پس زدم. بارها پیش آمده است که خواستیم حرکتی در جهت پیشرفت انجام دهیم؛ ولی به دلایل متعدد تغییر مدیریتی و برخی کوته نظریها جلوی آن کار را گرفتهاند. : اگر واقعاً دستاندرکاران نگران این موضوع هستند، شاید بتوان جامعه را از این معضل نجات داد و فرصتهای تازهای ایجاد کرد.
حسینی تاکید کرد: میدانم که متاسفانه رویای تعدادی از دانشجویان ما در دانشگاه تهران مهاجرت است. مهاجرت بحثی است که خیلی مطرح میشود اما حرکتی در مسیر اصلاح و تغییر آن دیده نشده است. سرمایههای انسانی ما باید بمانند و با تفکر و ایدههای جدید جامعه را بسازند.
انتهای پیام/
نظر شما