به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ در این شهر کوچک افراد جسد عزیزان‌شان را در یک جعبه شیشه‌ای در حالی نگه می‌دارند که آنها را با لباس‌های شیک و نو و گل‌های مصنوعی آرایش می‌کنند، چون این اجساد به قدری سالم باقی می‌مانند که انگار در خوابند.

بجارانو یکی از شهروندان 63 ساله این شهر جسد مادرش را در موزه‌ای که جسد 13 نفر دیگر هم به نمایش گذاشته شده، نگهداری می‌کند. به گفته او، صورت مادرش هنوز همان شکلی باقی مانده و موهای بافته شده‌اش روی شانه‌هایش قرار داد. او به طور مرموزی پس از مرگ مومیایی شده است.

اولین باری که متوجه شدند اجساد در این شهر مومیایی می‌شدند، به سال 2001 برمی‌گردد. یکی از اعضای این شهر در سال 1993 فوت شد و در گورستان شهرداری سن برناردو به خاک سپرده شد. اما در سال 2001 بستگانش او را نبش قبر کردند تا بتوانند فضای جدید برای اجساد جدید ایجاد کنند. اما زمانی که او را از قبر درآوردند متوجه شدند که هنوز مو، ناخن و بسیاری از بافت‌های بدنش دست نخورده و سالم باقی مانده‌اند.

کارشناس موزه این منطقه می‌گوید: زمانی که کشف این اجساد مومیایی شروع شد، مردم این شهر کمی ناباورانه به این موضوع نگاه می‌کردند و تصورشان این بود که این رویدادها واقعا ماورای طبیعی است. اما با گذشت زمان، اجساد بیشتری در این شرایط یافت شد؛ حتی برخی از آنها هنوز چشمان خود را داشتند، در حالی که معمولاً چشم‌ها به سرعت تجزیه می‌شوند.

پاداش پس از مرگ؟

به گفته مسئولان این شهر، با وجود تلاش‌های متعدد کارشناسان برای توضیح این پدیده - که در کشورهایی مانند مکزیک و ایتالیا نیز مشاهده شده است - دلیل مومیایی‌سازی خود به خود در سن برناردو هرگز مشخص نشده است. برخی از مردم محلی بر این باورند که مومیایی شدن افراد به دلیل خوب بودن آنها بوده و این یک پاداش پس از مرگ به شمار می‌آید.

یک مومیایی ناشناس که در موزه مقبره خوزه آرکویمدس کاسترو به نمایش گذاشته شده است

برخی از محققان معتقدند که این فرآیند به دلیل رژیم غذایی سالم ساکنان معتدل سان برناردو و شیوه زندگی فعال و کشاورزی آنها است. اما این موضوع با شواهد جور در نمی‌آید. به طور مثال، یکی از مومیایی‌ها متعلق به خورخه آرماندو کروز است که بیشتر عمر خود را در شهر بزرگ بوگوتا گذرانده بود که شیوه زندگی و تغذیه متفاوتی داشت. این فرد زمانی که به زادگاهش بر می‌گردد، می‌میرد. در نتیجه هیچ الگوی واضحی برای مومیایی‌سازی‌ها وجود ندارد، زیرا افراد در سنین مختلف مرده‌اند و هیچ جنسیت یا نوع بدن خاصی غالب نیست.

بیشتر بخوانید:

مومیایی‌های یک موزه در مکزیک خطرناک شدند

برخی کارشناسان معتقدند که پاسخ این سوال را باید در خزانه‌های دفن پیدا کرد. اولین مومیایی‌ها در سن برناردو تنها پس از افتتاح این گورستان که هیچ گور زیرزمینی ندارد، پیدا شد. قبل از دهه 1960، این شهر دارای 2 محل دفن بود که حتی یک مورد مومیایی شناخته شده نداشت. محققان می‌گویند که آب و هوای این منطقه مرطوب است که معمولاً به تجزیه کمک می‌کند، نه اینکه مانع آن شود.

«دانیلا بتانکور»، انسان‌شناس از دانشگاه ملی کلمبیا، گفت که این پدیده می‌تواند به دلیل قرار گرفتن این گورستان در یک شیب تند کوه باشد. موضوع این است که باد دائماً در حال وزیدن است. البته این فرضیه هنوز نیاز به آزمایش دارد.

انتهای پیام/