به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، همه می دانند که سرخک می تواند باعث سرکوب سیستم ایمنی بدن شود. «ویلیام شافنر»، دکتر و استاد گروه بیماری های عفونی دانشگاه وندربیلت در این رابطه می‌گوید: این مطالعات ثابت کرده‌اند که چرا این اتفاق می افتد و به ما این بینش را داده اند که این بیماری تا چه مدت می تواند بر یک فرد تأثیر بگذارد.

این تحقیق که در مجله Science منتشر شده، روی 77 کودک هلندی که به دلایل مذهبی واکسینه نشده بودند، انجام گرفت.

سیستم ایمنی بدن آنها قبل و بعد از ابتلا به سرخک از طریق آزمایش ویروس خون که توسط محقق هاروارد دکتر «‌استفان جی. الج» Stephen J. Elledge انجام شد، مورد آزمایش و بررسی قرار گرفت.

محققان از طریق VirScan عملکرد سیستم ایمنی کودکانی که به بیماری سرخک مبتلا شده بودند را آزمایش کرده و دریافتند که 73‌درصد از آنتی‌بادی‌های آنها از بین رفته است.

این پدیده ای است که محققان از آن به عنوان «فراموشی سیستم ایمنی» یاد می کنند. این مطالعه در مطالعه مشابه دوم که در هفته جاری در مجله Science Immunology انتشار یافت نیز تکرار شد که همان مکانیسم را در میمون های ماکائو یافته بود. میمون های آلوده به سرخک بعد از آن کاهش 40 تا 60‌درصدی آنتی بادی های بدن خود، همان علایم را نشان داده بودند.

شافنر درباره این مطالعات که توسط مؤسسه ملی بهداشت، بنیاد گیتس، شبکه تحقیق برای واکسیناسیون و سایر سازمان ها تأمین شده می گوید: به نظر می رسد ویروس سرخک به بعضی از سلول های سیستم ایمنی بدن خود حمله کرده و آنها را از بین می برد. امری که ما تاکنون نتوانسته‌ایم ساز و کار آن را کشف کنیم.

دکتر میچل جی. مینا سرپرست اصلی پروژه فرضیه ای که برای اولین بار در مقاله ای علمی در سال 2015 به همکاری خود منتشر کرده بود را تأیید کرد و نشان داد، مرگ و میر کودکانی که مبتلا به سرخک بودند، دو تا سه سال بعد از بهبودی افزایش می یابد.

وی در این راستا می گوید: ما فرض کردیم که چنین فراموشی اثر ایمنی ممکن است وجود داشته باشد تا از طریق آن بتوان توضیحی برای «سایه طولانی مرگ» که در دوران پیش از واکسن سرخک شاهد همه‌گیری‌های آن بودیم، پیدا کرد.

پیش از ایجاد واکسیناسیون سرخک در سال 1963، طبق اعلام مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، سالانه سه تا چهار میلیون نفر به سرخک مبتلا می شوند. هر ساله 48 هزار نفر در بیمارستان بستری می شوند‌، 400 تا 500 نفر در گذشته و 1000 نفر دچار تورم شدید مغز به نام آنسفالیت می شوند. به لطف واکسیناسیون، سرخک در سال 2000 رسما از ایالات متحده حذف شد؛ اما از سال 2000 تاکنون این واکسن به نجات 21 میلیون نفر در جهان و کاهش 80‌درصدی مرگ و میرها کمک کرده است.

اما بعد از سال های بدون سرخک، ایالات متحده پس از ظهور جنبش جدید ضد واکسیناسیون در سال 2014، شاهد افزایش این موارد بود. این جنبش‌ که همچنان ادامه دارد، ادعا می کند که پیوندی بین واکسن و اوتیسم پیدا کرده است.

اگرچه این پیوند به طور کامل از طرف پزشکان رد شد؛ اما ترس از واکسن خطرناک همچنان باقی مانده و باعث شده است تا هزاران مدرسه پایین ترین میزان واکسیناسیون توصیه شده را انجام داده و امسال بیشترین موارد ابتلا به سرخک از سال 1992 تاکنون را ثبت کنند.

شافنر در این باره می گوید: تجدید حیات این عفونت، به ویژه در میان گروه های مذهبی خاص، به محققان اجازه می دهد مطالعاتی مانند این را انجام دهند؛ زیرا اثر مشابه آن ناشی از خود واکسن نیست. ویروس سرخک این کار را نمی کند بلکه یک ویروس تغییر یافته است.

برای مینا، نتیجه کاملاً مورد انتظار نبود. وی می گوید: «حیرت انگیزترین نتایج در اینجا دیده می شود و به میزان قابل توجهی اثر فراموشی سیستم ایمنی حتی بین کودکانی که قبلاً سالم بوده و یا عفونت سرخک نسبتاً خفیف داشتند، وجود دارد.

وی خاطرنشان کرد: این نتایج ممکن است حتی برای کودکان در کشورهای در حال توسعه بدتر شود تا جایی که سرخک به عامل اصلی مرگ و میر تبدیل شود. مینا می گوید: «برای مثال در کشورهای جنوب صحرای آفریقا، این کودکان سهم بیشتری از عواقب سرخک خواهند داشت و به طور بالقوه کسری بسیار بیشتر آنتی بادی های قبلی و حافظه ایمنی خود را از دست می دهند.»

بنابراین این نتایج می تواند بار معنایی بسیاری برای والدین و سایر افرادی که نگران سالم نگه داشتن فرزندانشان هستند، داشته باشد.

مینا در این رابطه می گوید: طبق این مطالعه، بزرگترین راه پیشگیری این است که بدانیم سیستم ایمنی بدن و سلامت کلی کودک در مقایسه با آنچه قبلاً تشخیص داده بودیم، بسیار نسبت به سرخک آسیب پذیرتر است.

وی گفت: «این بیماری نه تنها عملکرد چند روزه ایمنی بدن را برای چند هفته از بین می برد (زیرا طبق چیزی که مدت هاست شناخته شده، کودکان از ویروس سرخک نجات یافته و بهبود می یابند)، بلکه توانایی کودکان در دفاع در برابر پاتوژن هایی که باید برای مقابله با هر بیماری به آنها مجهز بود را نیز در بلندمدت از آنها می گیرد. این مطالعه واقعاً اهمیت واقعی واکسیناسیون سرخک را به همگان نشان می دهد.

شافنر که درگیر این مطالعه نبوده نیز با این امر موافق است و می گوید: این مطالعات اتمام حجت هستند برای کسانی که هنوز هم برای واکسینه شدن شک و تعلل دارند. اطلاعاتی که این تحقیقات در اختیارتان قرار داده‌اند نشان می دهد، سرخک بیماری است که بسیار نسبت به چیزی که پیش بینی کرده بودیم، کثیف‌تر و مرگبارتر است.

انتهای پیام/