باشگاه خبرنگاران دانشجویی (ایسکانیوز) - سروش سیری؛ چهار سال قبل وقتی مهدی تاج و علی کفاشیان در اجرای سیاست"پوتین مدودف" صندلی هایشان را در فدراسیون  جابه جا کردند، هرگز کسی گمان نمی کرد که  صندلی رییس و نایب رییس اول برای مدت طولانی خالی بماند. آن هم برای مدیرانی که در طول بیش از یک دهه حضورشان در فدراسیون، همواره به لحاظ قانونی با کابوس منع فعالیت بازنشستگان مواجه بودند. اما با اتکا به قدرت چانه زنی و تاکید فیفا بر عدم دخالت سیاست در فوتبال، همیشه پای مصلحتی را به میان می کشیدند که در واقع ابزاری برای دور زدن قانون بود. اینگونه به لطف ائتلاف تاج و کفاشیان، فدراسیونی شکل گرفت که بیش از یک دهه تمامی امورات فوتبال را بر اساس مصلحت و سفارش پیش برد. اوج این مصلحت گرایی افراطی ، قرارداد ویلموتس بود که بدون شک یک فاجعه ی مدیریتی بزرگ محسوب می شود.

دستاورد تاج و کفاشیان

حالا در سالگرد استعفای مهدی تاج، فدراسیون فوتبال ایران، تشکیلاتی ورشکسته است که برای آواربرداری از انبوه مشکلات مالی و البته مدیریتی، باید کاسه چه کنم را در میان سیاست مداران بگرداند. فدراسیونی که در فقدان رییس و نایب رییس به مجمع الجزایری تبدیل شده که تصمیمات شخصی و سلیقه‌ای در آن به وفور دیده می شود.چنان که قانون های خلق الساعه و کارشناسی نشده‌ای مانند منع ورود خارجی ها به فوتبال، زمینه ساز افزایش قیمت بازیکنان و عرصه جولان دلال ها شده است.

 حالا فوتبال ایران مانده و نهاد بالادست بلاتکلیفش که قرار بود قاتق نان باشد اما حالا قاتل جان فوتبال شده است!