به گزارش گروه ورزشی ایسکانیوز، محمد مایلی کهن در گفتگویی در باره وضعیت کنونی تیم ملی گفت: من عاشق کشورم هستم.  قلب من درد گرفت. اگر الان تیم ملی با من مایلی کهن با این نتیجه در جام جهانی می باخت چه بلایی سرم می‌آوردید؟ چه کارم می‌کردید؟ مستقیم مرا از قطر به ایران می‌آورید و برایم دادگاه تشکیل می‌داد و تک تک کلمات رسانه‌ها مربوط به نقد تند علیه من بود. من نمی‌خواهم از لفظ باخت افتضاح یا بدتر از آن استفاده کنم. چرا که این توصیف در کنار تیم ملی قرار خواهد گرفت و به نظرم تیم ملی کشورم نبود که باخت بلکه تصمیمات اشتباه باعث این شکست شد. کاش می‌شد این شکست را به نام کی‌روش نوشت نه تیم ملی ایران.

بیشتر بخوانید

تیم‌های حاضر در جام جهانی ۲۰۲۲ را بشناسید / تیم ملی کرواسی

شما حرفی که خودتان نمی‌توانید بزنید را می‌خواهید من بگویم! چه باید بگویم؟ هر گلی که وارد دروازه ایران می‌شد قلب من تیر می‌کشید. اصلا حوصله ندارم. امثال من که اگر حرف شان خریدار داشت اوضاع اینطور نبود. تیمی که به زمین رفتیم انصافاً این چینش درست بود؟ دیگر بیخیالش و بهتر است حرفی نزنیم. با این نتیجه‌ای که کسب شد فکر می کنم اگر با ابرام چرخی (یکی از لیدرهای قدیمی فوتبال که به شکل عجیبی در حین شعار و صحبت، به دور خود می‌چرخد) به جام جهانی می‌رفتیم نتیجه بهتر می‌شد! فکر کنم اگر با ابرام چرخی بودیم ارنج را اینطوری نمی‌چید و از همان ابتدا کار را بد شروع کردیم. 

من اول باید درباره آن صحبتی که در خصوص هواداران کرد بگویم. آخر مگر تیم ملی ایران برای بابای کی‌روش است که برای طرفداران تعیین تکلیف می‌کند؟ یادش رفته که با چه التماسی به تیم ملی ایران آمده است. این را هم باید دوباره بگویم. 

اوج بدشانسی تیم ملی بوده! شش تا خوردیم شش گل هم نخوردیم! اگر واقع گرا باشیم. این نتیجه آوردن کسی بود که مثل کف دستش تیم ملی را می‌شناخت! بله ایشان 3 دوره پشت سر هم در جام جهانی حضور دارد و به کمک ایران افتخاراتش اضافه شد. خودش گفت از نسل دایناسورها هستم. ایشان یک سور به نسل دایناسورها زده است. دایناسورها هم این همه مدت یکجایی حضور نداشتند. 

 جام جهانی همین بغل گوش ما برگزار می‌شود. جایی که سه دهه قبل کویر بود و هیچ چیزی نداشت. وضع استادیوم و امکانات را دیدید؟ دل آدم می سوزد و باید بگوید. شما استادیوهای جام جهانی را می‌بینید هاج و واج می‌مانید. چون جمیعت قطر کم و نفتش زیاد است. اما اینجا می‌گویند فرزند بیشتر (باخنده). آخر به چه امید؟ آقا ما هی نمی‌خواهیم حرفی بزنیم که شما بگویی مجبور به سانسور هستی و باز مجبورم می‌کنی. اصلا مراسم افتتاحیه را دیدی؟ بدبخت امیر قطر این همه زحمت کشیده و هزینه کرده و جان کنده بعد دیدی چقدر کوتاه حرف زد؟ اما بعضی دوستان همین اطراف هستند که در یک رویداد معمولی در کل مدت مراسم می‌خواهند حرف بزنند. حالا اگر جام جهانی در ایران برگزار می‌شد و اگر وقت به آنها ندهید صحبت کنند همه دلخور می‌شوند و به آنها بر می‌خورد و شاید کل مدت برگزاری جام جهانی را در حال حرف زدن کل مسوولان بودیم. این نیست که هر چی من بگویم درست باشد. انتقادها را باید بپذیریم چرا که کشورشان را دوست دارند. بقیه حرف‌هایم را هم که می‌خواهی سانسور کنی و منتشر نشود و پس بهتر است حرفی نزنیم.

منبع: ایلنا

انتهای پیام/