میرحافظ حسینی معلم نمونه کشوری در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز در خصوص فعالیت‌های خود گفت: من نابینا هستم و در حوزه دانش‌آموزانی با آسیب‌های بینایی کار می‌کنم. اعتقاد من این است که همه افراد با نیازهای ویژه نه به عنوان سربار جامعه بلکه باید به عنوان فرد موثری در اجتماع فعالیت داشته باشند.

وی افزود: یکی از راه‌های کمک به حضور هرچه بیشتر این افراد در جامعه، دسترس‌پذیر کردن محیط‌های مختلف برای حضور آنها است. یکی از فعالیت‌های من استفاده از تکنولوژی برای قابل درک کردن دروس برای دانش‌آموزانی با نیازهای ویژه بود؛ برای مثال سعی کردم نقشه جغرافیا را طوری طراحی کنم که دانش‌آموزان نابینا با لمس آن درک بهتری از این درس داشته باشند؛ چرا که آموزش تنها تئوری نیست و باید از ابزارهای مختلف استفاده کرد.

معلم نمونه کشوری عنوان کرد: حتی در دروسی مثل ریاضی اگر بتوانیم از ابزار استفاده کنیم، کیفیت تدریس افزایش پیدا می‌کند. در مجموع آنچه که من به خاطر آن برنده جایزه معلم شدم، دسترس‌پذیر کردن ابزارهای آموزشی برای دانش‌آموزانی با نیازهای ویژه بود.

این معلم باسابقه درخصوص مشکلات آموزش و پرورش توضیح داد: یکی از مهمترین مشکلات آموزش و پرورش ما بحث معیشت معلمان است. علاوه بر این گزینش‌ها به درستی انجام نمی‌شوند و معلمانی وارد این حوزه می‌شوند که انگیزه کافی برای تدریس ندارند. حقوق‌های پایین هم باعث می‌شود که این بی‌انگیزگی دوچندان شود. یک معلم اول باید کارش و بعد دانش‌آموز را دوست داشته باشد تا بتواند کار کند.

وی ادامه داد: آموزش و پرورش باید با جذب معلمانی که علاقمند به این شغل هستند، افزایش سطح رفاه معلمان و بهبود سیستم آموزشی، کیفیت آموزش را افزایش دهد. از طرفی کتاب‌ها هم باید به طور کلی اصلاح شوند و بیش از تمرکز بر مسائل تئوری آموزش‌های عملی را در پیش بگیریم.

برنده جایزه معلم با اشاره به اهمیت توجه به نیازهای کودکان نابینا در آموزش و پرورش بیان کرد: نویسندگان کتاب‌های آموزشی باید نیازهای دیگر کودکان مانند کودکان نابینا را نیز در نظر بگیرند. کتاب‌های درسی باید بروز باشند تا نسل جدید انگیزه تحصیل داشته باشد اما آموزش و پرورش همچنان بر شیوه سنتی تدریس تاکید دارد.

حسینی با گلایه از آموزش و پرورش در خصوص بی‌توجهی به کودکان با نیازهای ویژه توضیح داد: من ۱۲ سال در این سیستم آموزشی تدریس کردم، در این سال‌ها متوجه شدم که یکی از مشکلات دانش‌آموزان با نیازهای ویژه، مورد بی‌توجهی قرار گرفتن و ناتوان انگاردن آنها است. آموزش و پرورش افراد با نیازهای ویژه را ستخدام نمی‌کند. من بارها آزمون استخدامی دادم و رد شدم و در نهایت با شکایت به دیوان عدالت اداری توانستم جذب آموزش و پرورش شوم.

وی افزود: در دیگر ارگان‌ها هم شرایط به همین شکل است و این کودکان وقتی می‌بینند بعد از فارغ التحصیلی جامعه آنها را قبول نمی‌کند، انگیزه خود برای تحصیل را از دست می‌دهند. برای تحصیل این افراد هزینه شده است اما به جای اینکه از آنها استفاده شود، در حقشان کم لطفی می‌شود. دولت نباید نگاه منفعلانه به افراد با نیازهای ویژه داشته باشد.

معلم نمونه کشوری با تاکید بر لزوم مناسب‌سازی فضای شهری برای افراد با نیازهای ویژه گفت: مناسب‌سازی فضای شهری و حتی اپلیکیشن‌های داخلی برای افرادی با نیازهای ویژه به ویژه نابینایان یک مطالبه اساسی ما از دولت است. در حوزه اشتغال هم باید به این افراد بیشتر توجه کرد چراکه آنها استعداد دارند و می‌توانند نقش مهمی در چرخه اقتصاد کشور داشته باشند اما مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرند.

انتهای پیام/