به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، پس از سال‌ها تلاش برای حضور زنان در استادیوم فوتبال بلاخره از فصل گذشته فرصتی فراهم شد تا زنان هم بتوانند از تماشای فوتبال لذت ببرند. فارغ از وجه ورزشی ماجرا، بازی استقلال و مس رفسنجان را بهانه‌ای کردیم تا سری به ورزشگاه آزادی بزنیم و گزارشی از مشکلات جایگاه بانوان این ورزشگاه تهیه کنیم.

بیشتر بخوانید

توضیحات وزیر ورزش درباره نامه فیفا برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها

اگرچه تحقق مطالبه چندین ساله حضور بانوان در ورزشگاه‌ها اتفاق خوبی است اما کم و کاستی‌هایی هم وجود دارد که باید به مرور رفع شوند. اولین نکته در خرید بلیت است که تعداد کمی به بانوان اختصاص پیدا کرده و به خصوص در بازی‌های مهم، ظرفیت به سرعت تکمیل می‌شود.

علاوه بر این زنان تنها از درب غربی اجازه ورود دارند و این موضوع روی بلیت‌ها درج نشده و معمولا کسانی که برای اولین بار می‌آیند، سر درگم می‌شوند.

در مسیر رسیدن تا جایگاه بانوان با برخی از زنانی که با پرچم‌های تیم محبوبشان راهی استادیوم بودند، همراه می‌شوم؛ یکی از آن‌ها از ورامین آمده و می‌گوید فقط به عشق دیدن بازی‌های تیمم زحمت دوری راه را تحمل می‌کنم. در پاسخ به سوالم درباره مشکلات جایگاه بانوان به مسیر تاریک و مسافت دوری اشاره می‌کند که باید از در ورودی تا رسیدن به جایگاه طی کند و می‌گوید: کاش حداقل اتوبوسی بگذارند که از در ورودی تا جایگاه بیاید و مجبور نباشیم این مسیر را طی کنیم، راه تاریک و خلوت است و گاهی سگ‌های ولگرد دنبالمان می‌کنند. ساعت‌هایی که بازی در شب برگزار می‌شود، رفت و آمد خانم‌ها را دچار مشکل می‌کند.

رسیدنمان به جایگاه همزمان می‌شود با گل استقلال و یک یک شدن بازی، صدای بوق‌ها و هیاهوی جمعیت هم بیشتر می‌شود. نکته جالب توجه که یکی از تفاوت‌های محسوس جایگاه بانوان و آقایان محسوب می‌شود، حضور بیشتر بچه‌ها در کنار مادرانشان است. از طرفی این قسمت از ورزشگاه کمتر ناسزا و توهین می‌شنوی و اگر کسی هم شیطنت کند، با نگاه‌های سنگین دیگران شرمنده می‌شود.

برخی ایستاده تماشا می‌کنند و شعار می‌دهند و عده‌ای هم مثل من در سکوت تماشا می‌کنند که البته انرژی زیاد زنان حاضر در استادیوم من را هم سر ذوق می‌آورد و همراهیشان می‌کنم. انگار جنس تماشای فوتبال در استادیوم متفاوت از تلویزیون است و هیجان و نشاط جمعیت به یک‌دیگر منتقل می‌شود.

هیجان بالاست و هر موقعیتی که از دست می‌رود، آه از نهاد جمعیت بلند می‌شود. از همه گروه‌های سنی در جایگاه حضور دارند.

بازی که کمی از تنش می‌افتد، با خانم‌ صندلی کناری هم‌صحبت می‌شوم، می‌گوید: من برای اولین بار آمده‌ام اما دخترم چندبار آمده، چه کسی گفته فوتبال برای مردان است، من با اینکه سن و سالی دارم، همه بازیکنان را می‌شناسم و بازی‌ها را دنبال می‌کنم.

صحبت از مشکلات که به میان می‌آید، دختر جوانی مشکل انتخاب جایگاه نامناسب برای بانوان را مطرح می‌کند و می‌گوید: طبقه دوم و پشت دروازه بدترین و دورترین جایی است که می‌توانستند به زنان اختصاص بدهند. فاصله از زمین زیاد است و خوب بازی را نمی‌بینیم. حداقل می‌شود جایی در طبقه پایین برای بانوان اختصاص پیدا کند.

بازی با مساوی به پایان می‌رسد و استادیوم کم کم خالی می‌شود اما همه زنانی که امروز با قبول همه سختی‌ها راهی استادیوم آزادی می‌شوند تا از تماشای فوتبال لذت ببرند، امید دارند که شرایط بهتر شود و با آرامش بیشتری برای تشویق تیم محبوبشان به ورزشگاه بیایند.

انتهای پیام /