به گزارش ایسکانیوز و به نقل از ایسنا سعید محمدحسنی نویسنده این کتاب گفت: کتاب"تاریخچه تحلیلی موسیقی سیاسی انقلابی در ایران" تحلیلی درباره تاریخچه موسیقی سیاسی انقلابی ایران است که از دوران مشروطه تا انقلاب اسلامی ایران را در برمیگیرد.
او با بیان این که کتابش شامل 25 مقاله است گفت: در این کتاب 11 مقاله منتشر شده اما بقیه مقالات آن هنوز به چاپ نرسیده است و تاکنون کتاب یا مقاله قابل استنادی که در اینباره نوشته شده باشد ندیدهام.
محمدحسنی توضیح داد: در جوانی کار موسیقی را دنبال میکردم و مطالعاتی در این زمینه انجام دادهام. طی بررسیهایی که انجام دادم متوجه شدم نوعی موسیقی داریم که میتوان آن را در طبقهبندی خاصی تحت عنوان موسیقی سیاسی جای داد. از نظر تحقیقی کسی به موسیقی به عنوان یک کنش سیاسی و کنشی که همگرایی ایجاد میکند نگاه نکرده است.
او افزود: در مقطع انقلاب شاهد بودیم که با تشکیل گروه "شیدا" به همت محمدرضا لطفی و پس از آن "بنیاد چاووش" تولید موسیقی موجب شد مردم به شکل گسترده با موسیقی سنتی آشتی کنند. طی تحقیقاتی به این نتیجه رسیدم که موسیقی انقلابی فقط مختص مقطع انقلاب نیست؛ مثلا قبل از انقلاب و در زمان مشروطه هم بوده است مانند تصنیف "مرغ سحر".
این پژوهشگر خاطرنشان کرد: شروع موسیقی سیاسی انقلابی در ایران با عارف قزوینی است. عارف کاری میکند که موسیقی از حالت نرمی و عیش و عشرت و استفادههای غیرمردمی درمیآید به گونهای که به عنوان حربه در انقلاب مشروطه از آن استفاده میشود.
او در ادامه یادآور شد: عارف تصنیفهایی به نام "از خون جوانان وطن" دارد که تصنیفی در مرگ کلنل و تصنیفی درباره خلعیت از قاجاریه است. عارف از این گونه تصنیفها با عنوان تصنیف وطنی یاد کرده است. او در کتابش اشاره کرده است که زمانی که من تصنیف وطنی ساختم از هر هزار نفر مردم ایران یک نفر نمیدانست وطن یعنی چه.
محمدحسنی ادامه داد: همچنین در این کتاب به تفاوت بین موسیقی سیاسی و موسیقی انقلابی پرداخته شده است. هر موسیقی انقلابی الزاماً سیاسی است اما هر موسیقی سیاسی الزاماً انقلابی نیست.
این نویسنده اظهار کرد: موسیقیهایی که برای تقویت و بقای نظام سلطنت سروده شده سیاسی هستند و به کنش اجتماعی اشاره میکنند اما جهت آنها غیرانقلابی و ضدانقلابی است.
504502