به گزارش ایسکانیوز به نقل از جام جم آنلاین ؛مواردی مانند پنهان‌کاری، کتمان حقایق و به زبان ساده‌تر، گفتن سخنان غیر واقع یا همان دروغ، بی‌توجهی به این که همسران نخستین افرادی هستند که باید موضوعات مهم زندگی را با آنان در میان گذاشت نه این که طرف مقابل چنین موضوعاتی را از دهان دیگران بشنود، می‌تواند پله‌های نردبانی باشد که اگر پای هریک از ما از روی آنها سر بخورد، به سمت سقوط برویم.

بی‌اعتمادی هم می‌تواند یکی از پلکان‌های این نردبان باشد، راهی که می‌تواند صمیمیت زن و شوهر را به اوج یا به صفر برساند. بی اعتمادی به طرف مقابل یکی دیگر از آفت‌هاست، در این مواقع هریک از زوج‌ها مسائل را بزرگ‌تر از آنچه هست می‌بینند. واضح‌ترین مصداقی که می‌توان برای این گفته آورد، شک به برخورد همسر در محیط کار با جنس مخالف است. براین اساس برداشت‌های غیرمنطقی از رفتارهای همسر بتدریج زندگی مشترک را به سوی هذیان‌گویی و حسادت‌ورزی پیش می‌برد که در صورت بی‌توجهی، باعث جدایی و دوری و حتی طلاق خواهد شد.

مهم‌ترین علت خطرناک بودن شک آن است که این پدیده ابتدا در ذهن ما اتفاق می‌افتد و هیچ نشانه بیرونی ندارد اما پس از مدتی خود را در گفتار و کردار ما نشان می‌دهد. زمانی که شک تمام ذهنیت ما را فراگرفت دیگر کوچک‌ترین گفتار یا رفتار طرف مقابل بویژه همسر یا فرزندانمان شک‌برانگیز است و ما را دچار اختلالات رفتاری خواهد کرد.

باید از رسوخ شک در زوایای فکری خود جلوگیری کنید و این مهم ممکن نخواهد بود مگر آن که نخستین محرک‌های ایجاد شک را با مطرح کردن مشکل با شخصی که باعث به وجود آمدن محرک شده رفع کنید. البته این موضوع باید در محیطی آرام مطرح و رفع شود.

خشونت، پرخاشگری، قهر و برخوردهایی از این قبیل بی‌اساس است و گاه نتیجه‌ای بر عکس هم دارد. بزرگان خانواده با رفتن به مراکز مشاوره می‌توانند در این موضوع به زوجین کمک کنند. توجه داشته باشید بهترین راه‌حل برای پیشگیری از ایجاد این‌گونه مشکلات بیان واقعیت‌ها و کنار هم بودن است؛ زن و شوهر باید بتوانند مشکلاتشان را با یکدیگر در میان بگذارند.

704/700