به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ایسکانیوز، درفش، بیرق، علم، لواء یا رأیت به معنی پرچم از دیرباز مورد استفاده بوده و از آن به عنوان علامت معین حکمران، فرمانده نیرو و لشکریان استفاده می‌شده است.

با تدوین قانون اساسی مشروطه، رنگ پرچم ایران معین شد که بر اساس اصل پنجم متمم این قانون:

رنگ سبز در پرچم ایران به عنوان نشانه دین اسلام و مذهب شیعه و نیز خرّمی کشور و صفای روح و باطن؛

رنگ سفید نشان صلح‌خواهی، دوستی و آرامش طلبی ملت ایران؛

رنگ قرمز نشان مشروطیت ایران و آمادگی ملت برای دفاع از استقلال و آزادی به قیمت ریخته شدن خون فرزندان خود، به کار رفته است.

پس از انقلاب، نشان پرچم جای خود را به طرحی شبیه به واژه الله داد که مانند لاله سرخی است که از خون شهیدان انقلاب سر برآورده و 4 قسمت آن شبیه هلال و جزء قائم میانی، یادآور شمشیر به نشانه قدرت و ایستادگی ملت مسلمان ایران است و مجموعاً کلمه توحید (لااله الا الله) را تشکیل می‌دهد.

همچنین عبارت الله اکبر، 22 بار در حاشیه پایین نوار سبز و حاشیه بالای نوار قرمز که نشانه و نماد 22 بهمن 1357، روز پیروزی انقلاب اسلامی ایران است، تکرار شده است.

همنشینی سه رنگ و تنوع قومی، مذهبی و تاریخی در پرچم ایران به معنای این است که ما کشوری نیستیم تا بخواهد خودش را یک دست کند. ایران کشوری با تنوع‌ها است و همین امر سرمایه اصلی ایران محسوب می‌شود. ایران به تنهایی به اندازه یک قاره تنوع قومی و فرهنگی دارد.

انتهای پیام/