به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، مهمترین سرمایههای هر کشوری نیروی انسانی و نخبگان آن کشور هستند که قطعا اگر مورد حمایت دولت واقع شوند با دلگرمی هر چه بیشتر در کشور مانده و به وطن خود خدمت خواهند کرد، تغییر رویکرد آموزش عالی خصوصا در سالهای بعد از انقلاب، منجر به گسترش هر چه بیشتر سطح تحصیلات عالیه در ایران شده است. امروز در بسیاری از رشتهها به جایگاهی رسیدیم که توانایی جذب دانشجو از خارج کشور را هم داریم تا جایی که از بسیاری از کشورهای اطراف، پذیرش دانشجو برای ادامه تحصیل در دانشگاههای ایران را داشتیم.
در حال حاضر، بسیاری از مسئولان کشوری و در سطح آموزش عالی در رده نخبگانی قرار دارند که در خارج از کشور تحصیل کرده و به ایران بازگشتند و در حال خدمت هستند؛ اما نکته قابل تامل در استفاده نکردن از نخبگانی است که شاید کل دوران تحصیل خود را در ایران گذرانده و در بسیاری از پستهای مسئولیتی در ردههای مختلف به کار گرفته نشدند، البته این حکمی کلی نیست؛ اما با یک دیدگاه جامع در راستای اعتلای فرهنگ ایرانی و اسلامی به این نتیجه میرسیم که شاید بهترین گزینه برای پستهای مدیریتی بر ریاست دانشگاههای مطرح کشور که تربیت نسل فردای ایران را به عهده دارند نخبگان تحصیل کرده داخل ایران هستند.
در راستای اثرگذاری فرهنگی و تاثیرپذیری افرادی که برای تحصیل و زندگی به خارج از کشور میروند تاثیرپذیری فرهنگی از محیط امری غیرقابل انکار است؛ اما در کنار این مسئله حضور جوانان انقلابی از ایران هم در دیگر کشورها میتواند زمینهساز خوبی در راستای انتشار فرهنگ ایرانی و اسلامی باشد.
در یک بررسی اجمالی با نگاهی به مدارج تحصیلی روسای دانشگاههای مطرح کشور و حتی وزیر علوم فعلی به یک مسئله قابل تامل برخوردیم تا جایی که بسیاری از این افراد از فارغ التحصیلان دانشگاههای خارج از کشور هستند که سکان آموزش عالی را در دست دارند، در همین راستا، مدارک تحصیلی بعضی از روسای دانشگاهها را مورد بررسی قرار دادیم که مشروح آن به شرح زیر است:
دکتر جبار علی ذاکری سرپرست دانشگاه علم و صنعت ایران، دانش آموخته دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد مهندسی عمران از دانشگاه تبریز و دکترای تخصصی مهندسی سازههای ریلی از دانشگاه جیائو تونگ پکن است. وی عضو هیات علمی دانشکده مهندسی راه آهن دانشگاه علم و صنعت ایران با رتبه استادی بوده و تا کنون راهنمایی و مشاوره بیش از ۸۰ رساله دکتری تخصصی و پایان نامه کارشناسی ارشد را برعهده داشته همچنین چاپ بیش از ۹۵ مقاله علمی، پژوهشی در مجلات معتبر داخلی و بین المللی و حدود ۱۱۰ مقاله در همایشها و کنفرانسهای بین المللی را در کارنامه خود دارد .
دکتر حمید نادگران رئیس دانشگاه شیراز، دانش آموخته رشته فیزیک از دانشگاههای شیراز، فردوسی مشهد و منچستر انگلستان بوده و در حال حاضر استاد پایه ۳۵ دانشکده علوم دانشگاه شیراز با تخصص اپتیک و لیزر است. وی تاکنون راهنمایی و مشاوره ۱۵۰ رساله دکتری تخصصی و پایاننامه کارشناسی ارشد را به عهده داشته و بیش از ۸۰ مقاله علمی و پژوهشی در مجلات معتبر داخلی و بین المللی و بیش از ۱۲۰ مقاله در همایشهای ملی و بین المللی به چاپ رسانده است.
محمود فتوحی فیروزآباد، رئیس دانشگاه صنعتی شریف در سال ۱۳۶۴ در رشتهٔ مهندسی برق گرایش قدرت با رتبهٔ اوّل از این دانشگاه فارغالتحصیل شد. در سال ۱۳۶۵ دورهٔ کارشناسی ارشد را در دانشکدهٔ فنّی دانشگاه تهران شروع کرده و همزمان در معاونت سازندگی و آموزش (دفتر آموزش) وزارت نیرو به عنوان کارشناس انتقال و توزیع مشغول به کار شد. پس از موفقیت در امتحان اعزام و اخذ بورس تحصیلی از وزارت علوم تحقیقات و فناوری تحصیلات خود را در دانشگاه ساسکاچوان کانادا آغاز کرد و موفق به اخذ درجهٔ کارشناسی ارشد و دکتری از آن دانشگاه نیز شد. از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۱ در دانشگاه ساسکاچوان به عنوان دانشجوی فوق دکتری و استاد مشغول تحقیق و تدریس بود.
محمود نیلی احمدآبادی، رئیس دانشگاه تهران فارغالتحصیل مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز در سال ۱۳۶۰ بوده و تحصیلات خود در مقطع کارشناسی ارشد را در دانشگاه صنعتی شریف در گرایش شناسایی و انتخاب مواد در سال ۱۳۶۷ و در مقطع دکتری در دانشگاه توهوکو ژاپن در سال ۱۳۷۳ به پایان رسانده است.
سید حسن صدوق رئیس دانشگاه شهید بهشتی، استاد رشته ژئومورفولوژی، دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی و رئیس این دانشگاه از خرداد (۱۳۹۶) است. در ۲ بهمن (۱۳۹۵) طی حکمی از سوی محمد فرهادی وزیر وقت علوم، تحقیقات و فناوری به عنوان سرپرست دانشگاه شهید بهشتی منصوب شد. وی مدرک کارشناسی خود را در رشته جغرافیای طبیعی از دانشگاه تهران اخذ کرد و مدارک کارشناسی ارشد و دکترا در رشته ژئومورفولوژی را از پردیس دانشگاهی ژوسیو در فرانسه اخذ کرد.
احمد معتمدی رئیس دانشگاه امیر کبیر هم در سال ۱۳۵۷ از دانشگاه صنعتی امیرکبیر در رشته الکترونیک فارغالتحصیل شد. او به عنوان دانشجوی ممتاز با بورس تحصیلی عازم فرانسه شد و مدارک فوق لیسانس و دکتری خود را در رشته الکترونیک دیجیتال و سیستم انفورماتیک از دانشگاه پیر و ماری کوری فرانسه اخذ کرد. وی در سالهای تحصیل در فرانسه عضو اتحادیه انجمنهای اسلامی اروپا و از مؤسسان انجمن اسلامی پاریس بود.
منصور غلامی وزیر علوم نیز مدرک کارشناسی خود را در سال ۱۳۵۵ در رشته ترویج و آموزش کشاورزی از مدرسه عالی کشاورزی همدان گرفت و از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۰ عضو جهاد سازندگی همدان و مسئول اردوگاه روستایی بود. منصور غلامی در سال ۱۳۶۴ مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته علوم باغبانی از دانشگاه تربیت مدرس اخذ نمود و در همان سال تا سال ۱۳۶۷ ریاست دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا را عهدهدار بود. او در سال ۱۳۷۰ برای تحصیل در مقطع دکتری به دانشگاه آدلاید استرالیا رفت و در سال ۱۳۷۴ در مقطع دکتری رشته علوم باغبانی از این دانشگاه فارغالتحصیل شد و به ایران بازگشت. غلامی پس از بازگشت به ایران مجدداً به مدت یک سال معاون اداری و مالی دانشگاه بوعلی سینا شد و پس از آن ریاست دانشگاه بوعلی سینا را عهدهدار بود. او در دولت اول حسن روحانی نیز رئیس دانشگاه بوعلی سینا بود.
آنچه مسلم است، تحصیل در خارج از کشور با انگیزه بازگشت و خدمت به وطن، قطعا هدفی والا و تحسین برانگیز است اما بعد از یک بررسی کلی این علامت سوال در ذهن ایجاد میشود که چرا اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی که صلاحیت روسای دانشگاهها را باید تایید کنند به این اصل توجه چندانی نداشتهاند و استفاده از فارغ التحصیلان خارج از کشور را به نخبگان فارغ التحصیل داخل کشور ترجیح دادند و این امر یک مسئله مهم و قابل تامل است که باید مورد توجه مسئولان امر قرار گیرد.
انتهای پیام/