به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز به نقل از پایگاه خبری شبکه الجزیره، سریال علمی – تخیلی «آینه سیاه» که در کشور انگلیس تولید شده است به بیان زوایای مبهم تکنولوژی و تاثیر فناوری های جدید بر انسان و زندگی آن پرداخته که بر اساس مقاله « زاخاری تاملینستون » در پایگاه اینترنتی «اینترستینگ اینجنیرینگ» احتمالاً بخش زیادی از آن، قسمتی از آینده نزدیک را ما روایت می کند.
در بخش های پایانی این سریال به فناوری های قابل تصدیقی مانند سیستم های کنترلی برای والدین، آگاهی ابری و حتی سگ های رباتی قاتل پرداخته شد؛ اما احتمال این که چنین فناوری هایی بخشی از آینده ما را تشکیل دهد، چه مقدار است؟
کار گذاشتن تجهیزات نظارتی برای والدین
در قسمت «آرک انجل» به تماشاگران نشان داده شد که والدین تا چه حد می توانند نگران فرزندان خود باشند، پس از آن که مادر خانواده تصمیم می گیرد تنها زندگی نماید و نسبت به دختر خود نگرانی شدید داشته است، دستگاهی بسیار ریز و شبیه به رایانه را وارد جریان خون دختر خود می کند که قابلیت اتصال به تبلت مادر را داشت و می توانست هر آنچه را چشم دخترش می بیند، مشاهده نماید و از سلامت اعضای حیاتی وی و اماکنی که در آن حضور دارد اطلاع حاصل نموده و حتی دختر خود را از اشیای غیر مناسبی که قصد استفاده از آنها را داشت، مطلع نماید.
اما سوال اینجاست که آیا امکان دارد چنین فناوری در واقعیت وجود داشته باشد؟
با وجود آن که این فناوری بسیار مورد توجه بوده و برخی پژوهشگران برای ساخت ربات هایی تک منظوره برای معالجه بیماری یا کنترل و تنظیم عملکرد اعضای حیاتی انسان تلاش کرده اند؛ اما هنوز فاصله بسیار زیادی با اختراع رایانه هایی داریم که بتوان آنها را در جریان خون انسان تزریق کرد.
اما ایده امکان وجود سامانه های پیچیده و چند منظوره ای که فناوری آن در این سریال ساده توصیف شده است شبیه به خیالات است، در صورتی که ما چنین فناوری پیشرفته ای در آینده داشته باشیم دیگر می توانیم از نگرانی های روزانه خود در خصوص سلامتی فرزندانمان خلاصی یابیم.
شبیه سازی فضای دوست‌یابی
در یکی دیگر از قسمت های این سریال عجیب و غریب انگلیسی دنیایی محدود شده با دیوارهایی طراحی شده است که در آن عملیات دوست یابی در نظامی بسیار سخت گیرانه انجام می شود، هر شخصی دارای مقدار محدودی زمان برای گذراندن با شریک احتمالی خود دارد؛ زیرا محدوده زمانی تعیین شده به میزان توافق طرفین با یکدیگر در این نظام سخت گیرانه بستگی دارد.
هنگامی که دو طرف نسبت به یکدیگر علاقمند می شوند و تلاش می کنند از این فضا فرار کنند متوجه می شوند که این روند تنها شبیه سازی برای حصول اطمینان از این مسئله بوده است که آیا نسخه های واقعی این گونه افراد در عالم واقعیت نیز با یکدیگر توافق و سازگاری دارند یا خیر؟
کاملاً روشن است که دوست یابی های آنلاین تا حدی جهان را تغییر داده است اما آیا امکان تحقق این حالت عجیب و نگران کننده در عالم خارج وجود دارد؟
در مواجهه با نظریه شبیه سازی متوجه می شویم که امکان زندگی ما در این فضا وجود دارد و ایده یک فضای شبیه سازی شده پیشرفته به طور کامل امری ممکن به شمار می رود و می توان تعداد زیادی از آنها را مدیریت کرد.
مبالغه آمیز نیست که ظهور برخی رایانه های پیشرفته و نامحدود را در آینده تصور کنیم که از مهمترین ویژگی های اساسی ما اطلاع داشته و آن را در صفحات اشخاص دیگر عملیاتی نماید، چنانچه امکان عملیات شبیه سازی واقعیت مجازی مانند فیلم ماتریکس نیز وجود دارد، بنابراین می توان در آینده این بخش از سریال را به واقعیت تبدیل کرد.
انتقال آگاهی
این ایده در دو قسمت مختلف از این سریال مشاهده شده است که عملیات انتقال آگاهی موضوعی اصلی آنها بوده است و می توانیم این مسئله را در قسمت «موزه سیاه» و «من به زودی باز می گردم» مشاهده نماییم.
اما آیا این گونه انتقال آگاهی انسانی از عالم ماده به عالم دیجیتال امری واقعی است یا سریال آینه سیاه دروغ هایی را به ما نشان داده است؟
به عبارت ساده تر مشکل بسیار پیچیده ای که در این سریال ارائه می شود این است که ما هنوز درک کاملاً صحیحی از ماهیت آگاهی نداریم چه برسد به این که بخواهیم از آن نسخه برداری کرده و آن را در قالب فضای دیجیتالی بازیابی و ذخیره نماییم. رایانه های کنونی که مبتنی بر دستگاه اعداد دودویی و دروازه های منطقی و تجهیزات فلزی هستند، نمی توانند آگاهی انسان را ذخیره نمایند.
در صورتی که ما به افق های دورتر در این باره نیز نگاه و جهانی را تصور کنیم که این مشکل در آن حل شده باشد، با مشکلات دیگری نیز مواجه خواهیم شد چرا که شبکه های عصبی انسان به طور مداوم در حال تغییر هستند، پس ممکن است هر لحظه ای را که می گذرانیم و آن را درک می کنیم تجسم بخش کوچکی از ما باشد.
هم اکنون شرکت های زیادی برای ساخت برنامه ای تلاش می کنند که به ما نزدیک بوده و به طور مطمئن بتواند جایگزین ما در اتاق گفتگوی مجازی یا پاسخگویی به مکالمات مشتری ها شود.
شاید روزی بتوانیم ماهیت کلی و واقعی شخصی را به دست آورده و به فضای ابری دیجیتالی منتقل نماییم؛ اما در چنین زمانی حتماً با مشکلات بسیار متفاوتی مواجه خواهیم شد.
ربات های قاتل
این ربات ها در قسمت «متال هید» این سریال ظاهر شدند. این ربات ها شبیه سگ‌های بزرگی بودند که به مراقبت و تعقیب اهالی یک منطقه می پرداختند و هر انسانی را که مشاهده می کردند به قتل می رساندند.
چنانچه این سگ های رباتی می توانستند به انواع دیگر فناوری ها نفوذ کرده و به آن تسلط یابند، سوال مطرح شده در اینجا نیز چنین است که این فناوری تا چه حد واقعیت دارد؟
شرکت بوستن دینامیک از چند سال پیش اقدام به ساخت ربات هایی به شکل سگ کرده است که می تواند از دستورات اطاعت کرده، از موانع عبور نموده و به دنبال اشیاء مشخصی بگردد و با تکامل فناوری بیسیم برای کمک به حرکت آن، می توانند کاملاً به سگ های موجود در این سریال تبدیل شوند.
البته از خوش شانسی ما این ربات به انسان ها حمله نمی کند؛ چرا که برای انتقال بارهای سنگین در اراضی ناهموار و کمک در انجام کارهای تکراری در فضای کار طراحی شده است اما این نگرانی وجود دارد که به مجرد توسعه هوش مصنوعی آنها به میزان کافی در آینده علیه انسان ها اقدام کنند اگر چه این احتمال ضعیف است؛ چرا که متخصصان حوزه هوش مصنوعی برای جلوگیری از چنین پدیده ای اقدامات لازم را انجام می دهند.
اما در مقابل فناوری های جدید، هوش مصنوعی نیز هوشمندتر می شود تا بیشتر از زندگی انسان حفاظت کند که با این امر ما را بیشتر به خود وابسته می کنند؛ از این جهت ممکن است ربات های حیوان نما در نهایت به سروران دنیای واقعی تبدیل شوند.
انتهای پیام/
