به گزارش گروه علم و فناوری باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ محققان سازمان غیرانتفاعی «The Club of Rome» پیش‌بینی کرده‌اند که اگر روند فعلی رشد جمعیت ادامه پیدا کند، جمعیت جهان از ۷/۹۸ میلیارد نفر به ۸/۶ میلیارد نفر در اواسط قرن خواهد رسید. اما بعد از آن، جمعیت انسان رو به کاهش خواهد رفت و کره زمین ۲ میلیارد نفر از جمعیتش را از دست خواهد داد.

این پیش‌بینی هم می‌تواند خبر خوبی باشد و هم خبر بد. کاهش شدید جمعیت انسان، با کاهش مشکلات و چالش‌های زیست‌محیطی همراه خواهد بود. البته این موضوع عامل مهمی در حل این مشکلات نخواهد بود. از سوی دیگر، کاهش جمعیت موجب خواهد شد که جمعیت انسانی به سمت جامعه مسن‌تر پیش برود و در نتیجه، نیروی کار کاهش یابد. خود این موضوع نیز با پیامدهایی چون افزایش مسئولیت جوانان برای تامین مالی به منظور مراقبت‌های بهداشتی و حقوق بازنشستگی همراه خواهد بود.

خاورمیانه چطور باید بحران آب را مدیریت کند؟

محققان می‌گویند: توسعه سریع اقتصادی در کشورهای کم‌درآمد تاثیر بسیاری روی نرخ باروری دارد. زمانی که نرخ باروری کاهش یابد، دختران به منابع آموزشی بهتری دسترسی پیدا می‌کنند و در نهایت زنان از نظر اقتصادی توانمندتر می‌شوند و از مراقبت‌های بهداشتی بهتری بهره می‌برند.

محققان همچنین ارتباط بین اندازه جمعیت و توانایی سیاره برای حفظ جمعیت انسانی را نیز بررسی کرده‌اند. آنها متوجه شده‌اند که برخلاف روایت‌های رایج مالتوس‌گرایانه، اندازه جمعیت عامل کلیدی تغییر اقلیم نیست. درعوض، به عقیده آنها، مقصر اصلی سطوح بالای بهره‌برداری توسط افراد ثروتمند جهان است که باید کاهش پیدا کند.

مالتوس‌گرایی یا مالتوسیانیسم از نام مالتوس کشیش انگلیسی گرفته شده است که در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم می‌زیست. تئوری او یک نظریه بورژوایی عمیقا ارتجاعی است. او می‌گفت که جمعیت بشری بسیار سریع‌تر از میزان ازدیاد مواد غذایی رشد می‌کند و از این مقدمه نتیجه می‌گرفت که گویا خود توده‌های مردم علت بدبختی و فقر موجود هستند، زیرا زاد و ولد سریع آنهاست که موجب گرسنگی و تنگدستی می‌شود. طرفداران نظریه مالتوس، نظام اجتماعی و مناسبات تولیدی و استثمار را نادیده می‌گیرند و به نقش دانش و تکنیک و دستاوردهای آن توجهی ندارند.