باشگاه خبرنگاران دانشجویی (ایسکانیوز) - سروش سِیری؛ اگر دقیق بخواهم بگویم فوتبال برای خیلی از علاقه‌مندانش از لحظاتی پیش از بازی افتتاحیه جام جهانی 1990 میان آرژانتین و کامرون آغاز شد. درست زمانی که مارادونا پیش از شروع بازی توپ را از داور گرفت و با ضربات سر و شانه شروع به هنرنمایی با توپ کرد. هرچند کامرون در کمال ناباوری و با تک گل فرانسوا اومامبیک و درخشش روژه میلای چهل ساله، قهرمان دوره ی قبل را شکست داد اما  شب شکست آرژانتین مبدا تاریخِ فوتبالی خیلی‌ها شد.

شاید اگر آن شب به صورت کاملاً اتفاقی شاهد هنرنمایی مارادونا نبودیم هرگز فوتبالی نمی شدیم یا شاید اگر وسوسه تماشای مارادونا در طول جام نبود هیچوقت دیگر ستاره های جهان فوتبال را نمی‌شناختیم.

بزرگترین تورنمنت فوتبال جهان در سال 1990؛ جامی که  آرژانتینِ دکتر کارلوس بیلاردو را داشت و آنتونی گویی گوچه آ را از روی نیمکت به ستاره ی پنالتی گیر رقابت ها تبدیل کرد. جامی که  انگلیسِ بابی رابسون را نه با فوتبال که با شیلتونِ سنگین وزن و گاسکوین دیوانه در خاطرات ماندگار کرد. جام  هلند دوست داشتنی با مثلث طلایی اش؛ گولیت؛ فان باستن؛ رایکارد و ایتالیای میزبان که هم باجو داشت و  هم ویالی، و با وجود این همه ستاره، توتو اسکلاچی بود که آقای گل ناشناس مسابقات شد. جامی که فولر و رایکارد؛ کابوی وار به صورت هم آب دهان انداختند و از زمین اخراج شدند. تورنمنتی که در آن حتی تیم دوست نداشتنی مسابقات یعنی آلمان را می‌شد به خاطر طرح پیراهن منحصر به فردش دوست داشت.

این ها همه تصاویر فراموش نشدنی از جام جهانی 1990 ایتالیا بود که روزگاری بازی با عکس های آدامسی‌اش بازی دوران کودکی‌ بود و حالا بخشی از خاطره‌بازی‌هایمان با ستاره‌های بی تکرارش خاطره بازی می کنیم.

و اینگونه فوتبال برای بسیاری فوتبال دوستان آغاز شد. از جام جهانی 1990؛ درست در امتدادِ هنرنمایی تا گریه مارادونا در یک جام!!