به گزارش خبرنگار ایسکانیوز هومن جعفری، دومین دشت من از جشنواره سینمایی فجر، تریلر قضایی مصلحت بود که تماشای آن، دستکم برای من و آنها که در سینما با من بودند،وقت تلف کن یا روی اعصاب نبود. فیلم با وجود خوش ساخت بودن، کاملا سفارشی است و نشان می دهد که دستگاه قضایی چقدر می تواند با عمل نکردن به مصلحت و با عمل به عدالت، در ایجاد وفاق در جامعه و جلب اطمینان مردم نتیجه مثبتی ایجاد کند.

من اما از همان اول، دل بستم به فضای داستانی فیلم. در ابتدای انقلاب و پیش از آغاز جنگ و در میانه آشوب های درون شهری در فضای انقلاب فرهنگی، تمام فشارها روی یک قاضی آرام و اهل عدل است که در فضای سیاسی آشفته زمانه خود، می کوشد تا در قضاوت تحت تاثیر اسم ها قرار نگیرد. ورود فرزند عجول و عصبی او به مناقشات مقابل دانشگاه و رقم خوردن یک قتل، سبب می شود تا داستان فیلم از منصب قضا دور شود و ما سر تحول داستان را از زاویه نگاه بازجوی درستکاری ببینیم که به مختومه اعلام شدن پرونده قتل و ظاهرسازی ها و لاپوشانی های صورت گرفته مشکوک شده.

فیلم به عنوان یک تریلر پلیسی قضایی خوش ساخت است و بیننده را با خود به دنبال می کشد اما در نهایت، خوشبینانه و مصلحت گرایانه تمام می شود. فضای آرمانگرایی بیش از حد داستان، ظرفیت های بسیار خوب سوژه ای به این حساسی را مغفول نگه می دارد. نه تنها پایان فیلم، زیادی خوشبینانه و شعاری است بلکه راه درروهایی هم گذاشته می شود تا نقش منفی های فیلم هم بی آنکه دستشان به خونی آلوده شود یا مرتکب جرایم سنگین تری شوند، با چند سال حبس و خلع عنوان، از ماجرا فرار کنند.

مصلحت و فیلم هایی چون مصلحت، تفاوت های زندگی بین دهه ها و نسل ها را به نمایش می گذارند. در مصلحت، کسی فکر جیب خودش نیست. آقازاده ای که می رود مقابل دانشگاه برای پخش اعلامیه یا دعوا، فکر تجارت و اقتصاد نیست. کارمندان قوه قضاییه که از روی میل به خدمت کردن به انقلاب، می کوشند تا ماجرا را لاپوشانی کنند تا ضدانقلاب منفعتی نبرد هم فکر جیبشان نیستند. آیا وضعیت امروز ما هم همین گونه است؟ آیا متخلفان و دورزنندگان قانون و کارمندان و بانفوذانی که به آنها کمک می کنند و آقازاده های متخلف هم چنین هستند؟ دستکم مرور همین پرونده فساد اکبر طبری نشان می دهد که اینگونه نیست.

مصلحت، روایت انحرافی است که انگار جریان دارد و مبارزه های اخیر دستگاه قضا با آن، هنوز نتوانسته ریشه این جریان را بخشکاند.

انتهای پیام/