به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)، امیر کریمی(کارشناس فوتبال)؛ طی هفته نوزدهم لیگ برتر فوتبال کشورمان، دو تیم پرسپولیس و پدیده در مشهد به یک امتیاز قناعت کردند. این در حالی رقم خورد که نوع و شکل گیری بازی دو تیم کاملا متفاوت از هم بود. البته که شاید اگر یکی از توپ های پرسپولیس گل می شد شرایط برای این تیم و بحث‌های پیش آمده کاملا فرق داشت چرا که بالای ۱۰ موقعیت گل و از دست دادن آنها از انواع مختلفی چون بی دقتی و تیرک و امثالهم از جهتی قابل تکیه هست از نگاهی هم حتما باید تجدید نظرهایی از طریق کادر فنی صورت گیرد. ضمن اینکه خط دفاعی پرسپولیس هم مثل بازی‌های قبل سرحال نبود و امکان داشت تک موقعیت‌های پدیده کار دست سرخپوشان دهد، مصدومیت سید جلال هم برای آنها می‌تواند در آستانه بازی‌های آسیایی نگران کننده باشد.

استراتژی متفاوت

وقتی صحبت از استراتژی می شود نباید بحث را در سطح استانداردهای اروپا دنبال کرد اما در این بازی کاملا مشخص بود که پرسپولیس طبق معمول high presing را در دستور کار داشت و برعکس پدیده به down presing یا همان پرس از پایین روی آورده بود که البته توجیهات فنی داشت. دادن توم به حریف و گرفتن فضا و چشم به ضدحملات از حربه‌های پدیده بود که هرچند ناقص اجرا شد اما در کل برای این تیم نتیجه بخش بود.

جلوگیری از شکل‌گیری بازی پرسپولیس

آنالیز پدیده از بازی در مقابل پرسپولیس بستن فضاها و نیم فضاها در یک سوم دفاعی خود بود. جایی که با تجمع زیاد در بخصوص جناحین سعی در از کار انداختن وینگرهای پرسپولیس داشتند. ترابی و پهلوان تقریبا در کل بازی گم بودند و عالیشاه هم سعی می کرد با سرکشی به گوشه کنارها جبران مافات کند و تک مهاجم خودی را صاحب موقعیت سازد که اتفاقا اصلا خوب از کار در نیامد. بنابر این با ایجاد برتری عددی و دوندگی زیاد اجازه کار ترکیبی در کناره‌ها را از پرسپولیس تا حدود زیادی گرفتند پس پرسپولیس روی به توپ های ارسالی از کنار آورد که آن هم چاره نیفتاد.

نکته بعدی بخصوص در نیمه دوم گپ پشت باکس جریمه پدیده بود که دلیلش دقیقا آزاد شدن مدافعین کناری و بالا بازی کردن آنها و عقب نشستن کامیابی‌نیا از ترس ضد حمله‌های پدیده بود که با این حفره موجود کمی از شدت موج دوم پرسپولیس در این بازی کاسته شده بود. باز هم تکرار این موضوع خالی از لطف نیست که در روز نه چندان خوب پرسپولیس موقعیت سازی به خوبی انجام شد اما زدن ضربات آخر مدتهاست گریبان این تیم را گرفته است.

پرسپولیس بر سر چند راهی

این بازی‌ها برای پرسپولیس هم حکم همیشگی رسمی و در کورس بودن در لیگ داخلی را دارد و هم به نوعی تدارکات برای آسیا. با محرومیت نعمتی و استراحت نورالهی و امیری، ترکیب پرسپولیس کمی دستخوش تحول شده بود. البته که کنعانی زادگان هم از اردوی تیم ملی برگشته بود اما دست یحیی به دلیل مشکوک بودن فرجی به کرونا بسته بود. بنابر این پرسپولیس هم باید در جبهه کورس قهرمانی می‌جنگید و هم در جبهه تدارک دیدن و آمادگی برای بازی‌های آسیایی. از این رو چند راهی ترکیب و چینش برای کادر فنی شکل گرفته بود. حالا با رونمایی از آل کثیر و حضور مغانلو و خرید فرجی و ترابی عملا پرسپولیس از آن شرایط بغرنج کمبود بازیکن نیم فصل اول بطور کامل عبور کرده و حالا باید به ترکیب اصلی و ایده آل خود در ادامه راه دست یابد.

انتهای پیام/