به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، «شیوه‌نامه همکاری اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی نوع (الف) و (ب)» اسفند ماه سال گذشته به رؤسای واحدهای دانشگاهی ابلاغ شد.
برطبق این بخشنامه در راستای تحقق اهداف عالی دانشگاه آزاد اسلامی و سیاست ابلاغی هیأت امنا، نحوه همکاری اعضای هیأت علمی تمام‌وقت دانشگاه در دو نوع (الف) و (ب) تقسیم شد و اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد می توانند با توجه به شرایط و جزئیات ذکر شده در این بخشنامه، نوع همکاری خود را انتخاب کنند.
اما از همان ابتدای ابلاغ این بخشنامه ابهاماتی برای برخی اساتید دانشگاه آزاد ایجاد شد.
اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، نسبت به مواردی از جمله: موظفی بیشتر نسبت به سال‌های قبل، اجباری شدن فعالیت‌های فناورانه، ضرورت حضور بیشتر در محیط دانشگاه و اعمال شرایط سخت گیرانه معترض بوده و اجرای این بخشنامه را تضییع حقوق اساتید دانشگاه عنوان می کنند.
برای روشن شدن موضوع و پاسخ به برخی ابهامات اعضای هیئت علمی با پیام نجفی رئیس دانشگاه آزاد اسلامی استان اصفهان گفت‌وگو کردیم.
نجفی نظام مند شدن ساعات موظفی اعضای هیئت علمی را از جمله مزایای آن برشمرد که به کارآمدی و تأثیرگذاری بیشتر دانشگاه در سطح جامعه کمک می‌کند.
او معتقد است اجرای این بخشنامه کمیت و کیفیت حضور اساتید را ساماندهی می کند و به آن ها این اختیار را می‌دهد که خودشان نحوه همکاری و ساعات موظفی خود را بر طبق این شیوه نامه انتخاب کنند و حدود ۹۰ درصد اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی نوع الف یا همان حضور مستمر در محیط‌های دانشگاهی را انتخاب کرده اند که منجر به افزایش حق مرتبه آن‌ها می‌شود. مشروح گفتگوی ایسکانیوز با رئیس دانشگاه آزاد اسلامی استان اصفهان را در زیر می‌خوانید.
شیوه نامه همکاری اعضای هیئت علمی چه مزایایی برای اساتید دانشگاه آزاد اسلامی دارد؟
بخشنامه قبل از عید صادر شد و شاید خیلی از اساتیدی که به محتوای آن معترض بودند بخشنامه را خوب مطالعه نکردند یا مفاد بخشنامه برای آن‌ها تبیین نشده است یا به عبارتی جزئیات این بخشنامه در ذهن اعضای هیئت علمی خوب جا نیفتاده است.
چارچوبی که در بخشنامه ذکر شده است همان مواردی است که قبلا هم از اعضای هیئت علمی انتظار می‌رفت فقط چند تا مزیت در این بخشنامه وجود دارد که ضرورت اجرای آن را برجسته می‌کند اولین مزیت بخشنامه مذکور آنجاست که مدت‌ها بود حق مرتبه اعضای هیئت علمی زیاد نشده بود که در اینجا بهبود حق مرتبه و حق جذب اساتید را شاهد هستیم.
دومین مزیت بخشنامه این است که وضعیت موظفی اعضای هیئت علمی را ساماندهی می‌کند یعنی اعضای هیئت علمی تمام وقت در گذشته ۳۲ ساعت موظفی داشتند که الان هم ۳۲ ساعت موظفی تدریس را دارند اما بخشی از این ۳۲ ساعت برای اساتید فعال در حوزه پژوهش و فناوری کاهش یافته و معادل سازی شده است.
یعنی موظفی حضور اعضای هیئت علمی خیلی شفاف و روشن مشخص شده است که با توجه به مرتبه استاد، ساعات حضور و بخش آموزشی او تعیین شده است و عضو هیئت علمی موظف است علاوه بر تدریس و مباحث آموزشی بخشی از ساعات خود را در دانشگاه حضور داشته باشد.
اما نکته حائز اهمیت بخشنامه این است که برخی واحدهای آموزشی به هر دلیلی نمی‌توانند موظفی آموزش استادان را پر کنند که در بخشنامه برای این افراد هم چاره اندیشی شده است از آنجایی که نقش آفرینی عضو هیئت علمی یک ضرورت به شمار می‌رود؛ مباحث معادل سازی در این بخشنامه تعریف شده است.
اساتید می‌توانند با فعالیت‌های پژوهشی، فناورانه و فرهنگی بخشی از ساعت موظفی خود را معادل سازی کنند که هر کدام از این بخش ها موارد بسیاری را شامل می‌شود مثلا حوزه فرهنگی، مباحث مشاوره و تربیتی دانشجویان را شامل می‌شود و ظرفیت حضور و حق التدریس خود را تکمیل کند.
از طرفی ظرفیت‌های برون دانشگاهی و ارتباط با صنعت هم در حوزه پژوهشی می تواند بخشی از ساعت موظفی اعضای هیئت علمی را پر کند همه این موارد در شرایطی است که استاد می‌تواند از مزایای معمول خود نیز استفاده کند و محدودیتی برای بخش صرف آموزشی در نظر گرفته نشده است فقط افرادی که فعالیت فرهنگی یا طرح برون دانشگاهی دارند؛ بخشی از ساعت موظفی آن‌ها کاهش پیدا می کند.
وقتی عضو هیئت علمی با صنعت ارتباط می‌گیرد و با طرح برون دانشگاهی تأثیرگذاری نهاد علم بر صنعت را افزایش می‌دهد به نقش آفرینی بیشتر دانشگاه در جامعه تأثیر مستقیمی دارد که استاد می‌تواند با اتکا به این موارد حضور خود را در دانشگاه کاهش دهد یا ساعات موظفی خود را معادل سازی کند.
با توجه به فعالیت سراهای نوآوری در اکثر مراکز استان‌های کشور آیا حضور در این سراها هم جزو ساعات موظفی استاد در نظر گرفته می‌شود؟
طبق این بخشنامه، اساتیدی که در مراکز تحقیقاتی و سراهای نوآوری نقش آفرینی می‌کنند هم می‌توانند از ظرفیت معادل سازی فناوری به جای تدریس استفاده کنند حتی مشاوره و راهنمایی پایان نامه دانشجویان در بخشنامه مذکور، امکان معادل سازی دارد که این موارد ظرفیت های متعددی است که برای تسهیل ساعات موظفی اساتید در نظر گرفته شده است.
با پیشنهاد به رئیس دانشگاه آزاد اسلامی استان، عضو هیئت علمی می‌تواند فعالیت دیگری را هم برای خود ترسیم کند که اگر مورد تأیید رئیس استان قرار بگیرد باز هم امکان معادل سازی موظفی وجود دارد که هر استادی می تواند ۵۰ درصد موظفی خود را معادل سازی کند یعنی فردی که ۳۲ ساعت موظفی هفتگی داشته باشد؛ می تواند تا ۱۶ ساعت آن را بنا برتوانمندی های خود معادل سازی کند.
برخی از اساتید واحدهای سراسر کشور معتقدند نسبت به مفاد بخشنامه و صحبت‌های رئیس استان مغایرت وجود دارد. به نظر شما علت این تناقضات چیست؟
به دلیل فاصله زیادی که میان تصویب و اجرای بخشنامه صورت گرفت، ذهنیت برخی از اعضای هیئت علمی به سمت حاشیه سازی سوق داده شد و از ظرفیت های بسیار زیاد این بخشنامه غافل شدند از طرفی جزئیات بخشنامه برای برخی از رؤسای استان ها به خوبی جا نیفتاده بود که در سردرگمی اعضای هیئت علمی تأثیرگذار است چون برخی از رؤسای واحد سخت گیری های مازاد بر بخشنامه را مدنظر قرار دادند که این موضاعات سؤءتفاهم‌هایی را به وجود آورد در حالی که اگر واقعیت‌ها تبیین شود اجرای این بخشنامه بسترسازی بسیار مناسبی است برای اینکه عضو هیئت علمی بانشاط در دانشگاه فعالیت کند و احساس کارآمدی داشته باشد.
به طور کلی اعضای هیئت علمی نوع الف و ب شامل چه اساتیدی می‌شود و این ۲ نوع شیوه همکاری چه تفاوت‌هایی با هم دارند؟
هیئت علمی های الف افرادی هستند که اولویت اولشان دانشگاه است و حضور در محیط دانشگاه به همراه آموزش و کار پژوهشی را در اولویت قرار می‌دهند حتی این افراد بستر درآمدزایی خود را هم در محیط دانشگاه قرار دادند یعنی اگر شرکت فناوری، کارگاه آموزشی، دوره های تخصصی یا طرح های ارتباط با صنعت دارند با هماهنگی و استفاده از ظرفیت دانشگاه این فعالیت‌ها را پیگیری می‌کنند که انتظار دانشگاه هم از این افراد این است که با حضور فعال در محیط علمی، به کارآمدی خود و دانشگاه کمک کنند
البته برخی از اعضای هیئت علمی به دلیل مسئولیت ها و فعالیت‌های جانبی که دارند گروه ب را انتخاب می‌کنند و دانشگاه تلاش می کند از ظرفیت این اساتید هم استفاده کند چون حضور آن‌ها را در دانشگاه مغتنم می‌داند و برای این افراد هم با حضور کمتر، موضوع کارآمدی و تأثیرگذاری در جامعه مطرح است که موظفی این افراد به نصف یعنی ۱۶ ساعت کاهش یافته است یعنی جمع موظفی پژوهشی، آموزشی و حضوری این افراد به ۱۶ ساعت کاهش یافته است.
آیا اساتید در انتخاب شیوه همکاری خود اختیار دارند یا برعهده رئیس واحدهای دانشگاهی است؟
خود اساتید انتخاب می‌کنند که با توجه به فعالیت‌های جانبی یا تمایل حضور حداکثری در دانشگاه در کدام گروه قرار بگیرند و شیوه همکاری آن‌ها با دانشگاه چگونه باشد. برخلاف بسیاری از جوسازی ها هیچ اجباری از طرف رئیس استان یا واحد دانشگاهی برای اساتید وجود ندارد، فقط اجرای دقیق شیوه نامه همکاری اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، برعهده رؤسای واحدهای دانشگاهی و نظارت بر حسن اجرای آن برعهده دبیرخانه جذب استانها، رؤسای استانها و مرکز جذب و امور هیأت علمی سازمان مرکزی است. طبق بخشنامه انتظار می‌رود فردی که مدل الف را انتخاب می‌کند حضور کاملی در دانشگاه داشته باشد.
همچنین اعضای هیئت علمی که در محیط دانشگاه مسئولیت هم داشته باشند ۱۲ ساعت اضافه کار هفتگی دریافت می‌کنند که در احکام آن ها اعمال می‌شود و این اضافه کار بصورت ثابت برای او درنظر گرفته می‌شود
موظفی به معنای حضور فیزیکی نیست و اساتید می توانند بر اساس توانمندی‌های خود بخشی از این موظفی را معادل سازی کنند و در بخش فناوری یا فرهنگی تدثیرگذار باشند فقط باید مشخص شود که اساتید به چه فعالیت‌هایی مشغولند و معادل سازی ظرفیت اموزشی این افراد صرف چه بخش هایی می‌شود.
علاوه بر ساعات موظفی، از لحاظ حقوق و مزایا چه فرقی میان این ۲ نوع شیوه همکاری است؟
طبیعتا حقوق و مزایای این دو گروه همکار با هم تفاوت دارد و علاوه بر ساعات موظفی که محاسبه می‌شود حق مرتبه اعضای هیئت علمی گروه الف بیشتر است یعنی افرادی که هیئت علمی شدن را به عنوان فعالیت اصلی انتخاب می کنند حقوق بیشتری دریافت می‌کنند و مزایای آن ها هم تعدیل شده که این موضوع منطقی است.
با این تفاسیر حق اعضای هیئت علمی که با وجود حضور حداقلی، کارآمدی بالایی دارند؛ تضییع نمی‌شود؟
علاوه بر مزایایی که برای اعضای هیئت علمی گروه الف ذکر شد، موضوع دیگری که مطرح است، بحث سرآمدان علمی است و اساتیدی که در حوزه پژوهش، فناوری یا فرهنگی سرآمد باشند می توانند از تسهیلات ویژه تری استفاده کنند یعنی در بین اعضای هیئت علمی، آن هایی که فعالیت چشمگیری دارند یا به نحوی سرآمد هستند؛ از مزایای ویژه ای بهره مند می‌شوند.
این موضوع سرآمدان علمی فقط به اساتید گروه الف تعلق می گیرد؟
خیر، علاوه بر اساتید گروه الف، اعضای هیئت علمی گروه ب هم می‌توانند از مزایای سرآمدی استفاده کنند که در وهله اول حق جذب این افراد افزایش می‌یابد و برحسب کیفیت سرآمدی، تا سقف ۱۵۰ درصد حق جذب این اعضا افزایش می‌یابد به عبارتی می‌توان گفت: کمیت حضور اعضای هیئت علمی که در ۲ بخش الف و ب تقسیم می‌شوند به افزایش حق مرتبه منتهی می‌شود و کیفیت حضور همکاران یا همان سرآمدان علمی در حق جذب اعمال می‌شود.
آیا شیوه همکاری الف و ب همان نیمه وقت و تمام وقت سابق است؟
خیر اصطلاح پاره وقت را حداقل در این بخشنامه نداریم و اصلا به آن اشاره نشده است و تمام اعضای هیئت علمی تمام وقت با توجه به ساعات حضور و انجام موظفی به اراده و اختیار خودشان در گروه الف یا ب قرار می گیرند.
اساتید گروه ب بدون اینکه نیمه وقت بشوند می‌توانند از مزایای اعضای هیئت علمی تمام وقت استفاده کنند فقط با توجه به حضور کمتر در دانشگاه ساعت موظفی این افراد به نصف کاهش می‌یابد و انتظار می‌رود که اعضای هیئت علمی گروه ب هم ۲ روز در دانشگاه حضور داشته باشند.
شیوه همکاری اساتیدی که به نهادهای بیرون دانشگاه مأمور می‌شوند یا قصد انجام فرصت مطالعاتی را داشته باشند چگونه است؟
افرادی که قصد حضور در نهاد یا شرکتی خارج از دانشگاه را دارند؛ بدون هیچ مشکلی می‌توانند مأموریت بگیرند البته این مأمور شدن به صورت موقت است که بازهم به انتخابِ خود اعضای هیئت علمی و برای کسانی است که مسئولیت یا مدیریتی در نهادهای خارج از دانشگاه گرفته باشند. این افراد می توانند برای مدت زمان محدود به نهاد مربوطه مأمور شوند هم چنین اساتید می توانند بدون هیچ مشکلی از ظرفیت فرصت مطالعاتی نیز استفاده کنند.
برخی از اساتید دانشگاه آزاد گلایه داشتند که با این شیوه نامه، بخش زیادی از اعضای هیئت علمی در گروه ب قرار می‌گیرند و شرایط بخشنامه سختگیرانه است؟
خیر اصلا اینطور نیست همان طور که پیشتر ذکر شد ساعات موظفی اساتید نسبت به قبل هیچ تغییری نکرده فقط با ابلاغ بخشنامه نظام مند شده است از طرفی تمامی اعضای هیئت علمی که در گروه الف یا ب قرار می‌گیرند به اختیار خودشان است.
طبق آمار به صورت میانگین حدود ۹۰ درصد اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی گروه الف را انتخاب کرده اند که در استان اصفهان هم این عدد نزدیک همان ۹۰ درصد است چون هیچ محدودیتی برای اعضای هیئت علمی ایجاد نشده است و با اختیار خودشان می‌توانند هر ۲ مدل را انتخاب کنند و اساتیدی که محدودیتی برای انجام موظفی نداشته باشند گروه الف را انتخاب می کنند.
و به عنوان سؤال آخر؛ اعضای هیئت علمی که بورسیه باشند و مدت بورسیه آن‌ها تمام شده باشد شرایط مبهمی داشته و از محدودیت‌ها گلایه دارند. چرا در بخشنامه به این گروه اشاره نشده است؟
به موضوع بورسیه ها در اصل بخشنامه اشاره ای نشده است چون برخی از رؤسای واحدها نگران بودند که اساتیدی که چندین سال است مدرک دکتری خود را به دانشگاه ارائه نکردند و از طرفی بورسیه هستند چه شرایطی دارند که دانشگاه در دوره های گذشته با این اساتید قطع همکاری می کرد یا محدودیت های زیادی برای آن ها وجود داشت حال در بخشنامه تکمیلی پیشنهاد شده اعضای هیئت علمی که بورسیه هستند و زمان بورسشان گذشته است مدل ب را انتخاب کنند. البته این محدودیت برای اساتیدی که مسئولیت اجرایی دارند اعمال نمی شود و برای دیگر اساتید هم بهتر است هرچه زودتر مدرک خود را ارائه کنند تا به هرم اعضای هیئت علمی دانشگاه کمک کنند هم چنین ظرفیت و اختیاراتی در این بخشنامه به رؤسای استانها داده شده تا با در نظر گرفتن شرایطِ خاص، نهایت همکاری را با اساتید بورسه داشته باشند.
انتهای پیام /
نظر شما