به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایسکانیوز، هفته گذشته وزیر امور خارجه عراق در اقدامی بی‌سابقه به انتقاد از رویکرد جمهوری اسلامی ایران در مورد کشورش پرداخت و مدعی دخالت ایران در این کشور شد. با توجه به همسایگی و روابط نسبتا خوب دو کشور، اظهارات وزیر خارجه عراق بازتاب زیادی در سطح بین المللی داشت و به ویژه مورد سوء استفاده رسانه‌های غربی مخالف جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت. از طرف دیگر، بحران سیاسی در عراق دوباره افزایش یافته و رهبر جریان صدر در اقدامی عجیب از تمام نمایندگان منتسب به این جریان خواست که از پارلمان این کشور استعفا دهند. به منظور بررسی بیشتر تحولات عراق، مصاحبه‌ای با علی موسوی –روزنامه‌نگار و تحلیلگر مسائل عراق- انجام شد.

متن کامل این مصاحبه بدین شرح است:

- وزیر امور خارجه عراق اخیرا در اظهارات تندی ایران را متهم به دخالت در این کشور کرده است. استفاده از این لحن علیه ایران بسیار کم‌سابقه است. علت این امر را چه چیزی می‌دانید؟

بنده اظهارات آقای حسین را آن طور که در رسانه‌ها تند توصیف کردند، تند ندیدم. اگر هم انتقادی کرد، انتقاد نرمی بود، نه آن طور که بخواهد روابط ایران و عراق را تحت تاثیر قرار دهد. اما دو نکته را نمی‌توان نادیده گرفت؛ اولا، عراقی‌ها دائما می‌گویند که ایرانی‌ها به ما می‌گویند سندی برای حملاتشان دارند اما هر وقت از آنها سند و ادله خواستیم صرفا بیان کرده‌اند، چیزی نشان ما نداده‌اند. عراقی‌ها می‌گویند ما احساس می‌کنیم ایرانی‌ها تعاملی که با ما دارند، نگاه بالا به پایینی است و این ما را آزار می‌دهد. انتظار داریم تعاملشان با ما مثل تعاملشان با کشورهای دیگر باشد. این سوء تفاهمی است که باید در گفت وگوهای دوجانبه میان دو کشور حل و فصل شود. نکته دوم، آقای فواد حسین کُرد است و قبل از این که وارد دولت عراق شود، رئیس دفتر آقای مسعود بارزانی بوده، ایشان بیش از همه به آقای مسعود بارزانی وفادار است. روابط ایران و اقلیم کردستان مدتی است چندان حسنه نیست، آقای حسین با آن اظهاراتش تلاش کرد به شکل دیپلماتیک این تنش روابط میان اربیل با تهران را نشان دهد. برای همین موضعی را گرفت که شاید حتی موضع دولت بغداد با این غلظت نباشد. البته همان طور که عرض کردم، طرف عراقی از نوع برخورد برخی طرف های ایرانی گلایه دارد و انتظار دارد ایران این موضوع را حل و فصل کند و به گلایه‌هایش رسیدگی کند. این گلایه شامل دولت عراق هم می‌شود.

- مقتدی صدر اخیر از نمایندگان منتسب به این جریان خواسته که استعفا دهند. انگیزه رهبر جریان صدر چیست و ایشان چه هدفی را دنبال می‌کند؟

این که آقای صدر چه هدفی را دنبال می‌کند و دنبال چیست، برای کسی روشن نیست. حتی در درون عراق هم همگی با کنجکاوی منتظرند ببینند آقای مقتدی صدر چه برنامه‌ای دارد و قرار است بعد از استعفای نمایندگانش در پارلمان چه گام‌هایی بر می‌دارد. اما واقعیتی را نمی‌توان کتمان کرد، این تصمیم آقای صدر بیش از هر چیز با هدف حفظ رضایت طرفداران خود او صورت گرفته است، به این معنا که ایشان بعد از انتخابات دائما شعار می‌داد که باید دولت حداکثری تشکیل شود و اگر کسی دولت تشکیل ندهد خودش به تنهایی دولت تشکیل می‌دهد. بعد از گذشت حدود 7 ماه او با وجود این که ادعا می‌کرد فراکسیون اکثریت است اما نتوانست به وعده‌هایش عمل کند. او قبل از ماه مبارک رمضان هم به گروه‌های سیاسی اولتیماتوم داده بود که چهل روز یعنی نهایتا تا چند روز بعد از ماه رمضان فرصت دارند تا دولت تشکیل دهند در غیر این صورت خود وارد عمل خواهد شد، بیش از این مدت سپری شد و او هیچ کاری نتوانست انجام دهد. این بی‌عملی سبب شده بود تا جایگاهش نزد طرفدارانش تضعیف شود. برای همین نیاز داشت اقدامی انجام دهد تا اعتبارش نزد طرفدارانش از این بیشتر کاهش نیابد. برای همین به نظرم این اقدام را باید در این چارچوب دید و بررسی کرد.

- به نظر شما بن بست سیاسی در عراق تا چه زمانی ادامه خواهد داشت و راه حل خروج از آن چیست؟

بن‌بست ادامه خواهد داشت، مگر این که گروه‌های سیاسی بپذیرند بدون صدر دولت تشکیل دهند. در یک برآورد ابتدایی به نظر می‌رسد این اراده به وجود آمده است. یعنی چارچوب هماهنگی با اهل تسنن و کردها به تفاهم‌هایی برای تشکیل دولت بدون صدر رسیده است. اگر این اتفاق ظرف دو تا سه هفته آینده رخ ندهد، باید انتظار داشت که بن‌بست سیاسی به یک چالش جدی امنیتی – سیاسی تبدیل شود. به ویژه که دولت به دلیل این که به لحاظ قانونی دولت پیشبرد امور است قدرت انجام بسیاری از کارها را ندارد، برای همین تداوم این وضعیت بر کلیت ثبات کشور تاثیر منفی می‌گذارد.

- فکر می‌کنید احتمال بروز آشوب و اعتراضات خیابانی در روزها و هفته‌های آتی وجود دارد؟

این احتمال وجود دارد؛ به ویژه عموما در عراق در فصل تابستان به دلیل کمبود خدمت و افزایش شدید گرما و نبود برق، هر ساله شاهد تظاهرات اعتراضی بوده‌ایم. معمولا آقای صدر از این رویدادها به عنوان فرصت برای عرضه اندام سیاسی خود بهره برداری می‌کند و بر آتش آن می‌دمد. الآن هم اگر تظاهراتی شکل بگیرد و این تظاهرات واقعا جدی باشد، شکی نیست که مقتدی صدر هم خود را به میدان خواهد رساند تا از آن بهره برداری کند.

اما جدای از این مساله، در صورتی که دولت تشکیل نشود و بن بست سیاسی تداوم یابد و موجب بی‌ثباتی شود، بعید نیست شاهد تظاهرات گسترده در سراسر عراق باشیم. تفاوتی که این بار شاهد خواهیم بود، احتمالا تظاهرات فقط محدود به مناطق جنوبی نخواهد بود، در مناطق کردنشین و سنی نشین نیز این تظاهرات را احتمالا شاهد خواهیم بود. دلیل آن هم این است که اعتراضات مردمی به سیاستمداران همان قدر که در جنوب پررنگ است در کردستان و مناطق سنی نشین هم پررنگ است. در مناطق سنی نشین مدعیان رهبری اهل تسنن به کشور بازگشته‌اند و آنها مخالف عرض اندام چهره‌های جدیدی چون حلبوسی هستند. بنابراین در صورت وقوع چنین ناآرامی‌هایی می‌توان انتظار بی‌ثباتی در سراسر عراق را داشت.

 انتهای پیام/