علی کاظمی استاد دانشگاه در گفتگو با خبرنگار استان‌های ایسکانیوز بیان کرد:  درمورد چیستی حقوق بشر هیچ اختلافی وجود ندارد. اساسی‌ترین و بنیادی‌ترین حقوقی که به انسان‌ها تعلق می‌گیرد را حقوق بشر می‌نامند؛ لذا نه در تعریف غالب حقوق بشر و نه درمصادیق مختلف آن، اختلافی وجود ندارد و خیلی از کشورها از جمله ایران این حقوق بنیادی را که به انسان‌ها  فارغ از رنگ پوست، نژاد، اعتقادات و تابعیت تعلق می‌گیرد را جز قوانین اساسی خود می‌دانند.

درآمدزایی دانشگاه آزاد اسلامی همدان از تولید قطعات صنعتی

به گفته وی، قانون اساسی ایران یکی از کامل‌ترین قوانین اساسی از منظر حقوق بشر است اما متاسفانه حقوق بشر در دنیا به یکی از ابزارهای سیاسی در دست دولت‌ها تبدیل شده است.

استاد حقوق تصریح کرد:  در کلاس‌های درسی نمونه‌های متعددی از این موضوع که بسیاری از کشورها به لحاظ رعایت حقوق بشر و آزادی دموکراسی وضعیت پائین‌تر و بدتری نسبت به ایران دارند، بیان می‌شود اما نه کسی از آنها چیزی در جامعه می‌شنود و نه قطعنامه‌ای در مجامع بین‌المللی علیه آن صادر می‌شود؛ حتی محدودیتی برای آن‌ها ایجاد نمی‌شود. غربی‌ها احساس می‌کنند که کشور ما مانع اجرای سیاست‌های آن‌ها است. از این موضوع به عنوان یک بهانه برای قطعنامه علیه یک کشور و تحریم برای آن استفاده می‌شود. چنین اتفاقی برایحقوق بشر در دنیا نگران‌کننده است.

علی کاظمی ادامه داد: بیان کردیم که حقوق بشر، حقوق یک انسان به دلیل انسان بودن آن است و رنگ پوست هیچ تاثیری در تغییر آن ندارد. اما همین بشر در قاره افریقا و قسمت هایی از آسیا دارای وضعیت اسفناکی هستند. اما متاسفانه اندکی به این موضوع پرداخته نمیشود و بسیار آشکار است که حقوق بشر با واژه ای شبیه خود آن یعنی حقوق بشر دوستانه، بسیار متفاوت است. حقوق بشر دوستانه، حقوق انسان در وضعیت جنگ است که با حقوق بشر متفاوت است.

کارشناس حقوقی درباره نحوه حمایت حقوق بین الملل از حقوق بشر گفت: حقوق بشر جزئی از حقوق بین الملل است اما اگر قصد صحبت درباره ضمانت اجراهای حقوق بشر را داشته باشیم، چاره ای جز این که از ضمانت اجراهای حقوق بین الملل صحبت کنیم را نداریم. یعنی هر آنچه که قواعد حقوق بین الملل به عنوان ضمانت اجرا دارند، حقوق بشر نیز آن‌ها را به عنوان ضمانت اجرا به همراه دارد. بدیهی است که ضمانت اجرای حقوق بین الملل از دو منظر ضمانت اجرای قواعد داخلی متفاوت است. اول اینکه در واقع ضعیف بودن ضمانت اجرای حقوق بین الملل مدنظر است. بدیهی است که این ضمانت اجرا به مانند ضمانت اجرای قواعد داخلی کارامد نیست؛ نه به دلیل اینکه این ناکارآمدی از ضعف حقوق بین الملل است بلکه به این دلیل که ناکارآمدی به خاطر تفاوت بنیادی حقوق بین الملل با حقوق داخلی  مورد نظر است.

وی خاطرنشان کرد: دومین موضوع ، تاثیر قدرت در روابط بین الملل است. البته روابط بین الملل با حقوق بین الملل متفاوت است، اما باید این را بیان کنیم که در حقوق بین الملل قدرت به طور اعم شامل نظامی، اقتصادی، فرهنگی، زبان و بسیاری از مولفه های دیگر به طور کامل در ضمانت اجرا موثر است. در نتیجه ضمانت اجرا قواعد حقوق بین الملل نسبت به کشورها متفاوت است. یعنی اگر یک کشور قدرتمند قواعد حقوق بین الملل را نقض نماید، رفتار مشابهی به مانند کشوری که از منظر قدرت ضعیف است با آن برخورد نمی‌شود. اما از مهم‌ترین آنها کنوانسیون‌هایی است که پیرامون حقوق بشر تصویب شده است. به عنوان نمونه  اعلامیه جهانی حقوق بشر، که در خود آن قواعد حقوق بشر را به عنوان قواعد آمره شمرده است. به عنوان نتیجه مهم‌ترین ضمانت اجرای حقوق بشر این است که تمامی قواعد مربوط به حقوق بشر، قواعد آمره  و برای همه کشورها لازم الاجرا است.

کاظمی در پایان افزود: برای بیان تمایز حقوق بشر و حقوق شهروندی باید مجدد حقوق بشر را تعریف نماییم؛ حقوق بشر اساسی ترین و بنیادی ترین حقوقی است که به انسان تعلق میگیرد. یعنی صرف نظر از اینکه انسان با چه زبانی صحبت می‌نماید و یا به چه دین و مذهبی معتقد است و یا رنگ پوست آن چه رنگی میباشد، دارای حقوقی است  و برخلاف حقوق بشر، حقوق شهروندی صرفاً به شهروندان یک کشور تعلق میگیرد. شهروندی یک رابطه عاطفی و سیاسی بین یک فرد و دولتش است که اصطلاحاً حقوقدانان به آن تابعیت میگویند. درنتیجه حقوق شهروندی صرفاً به شهروندان آن کشور تعلق میگیرد، به عنوان نمونه در ایران به ساکنین کشور حق تابعیت ایرانی تعلق میگیرد و یا حقوق شهروندی آلمان مختص به شهروندان آلمانی میباشد. پس انتخابات در ایران مختص شهروندان ایرانی است ، یعنی غیر ایرانی ها از این شرایط بی بهره می‌باشند.

خبرنگاران: عاطفه طبیب زاده، محمدصالح کرباسی، محمدحسین میرزائی

انتهای پیام/