زیبا صدایم کن آخرین ساخته رسول صدر عاملی مفاهیم ساده اخلاقی و نکات کوتاه فلسفه زندگی را زیبا بیان می‌کند. چه خوب است که شاهد حضور پرشور این فیلم در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر امسال هستیم. فیلمی که ساده قصه می‌گوید و زمین و زمان را بهم نمی‌دوزد و در شلوغی فیلم‌های سنگین جشنواره امسال بر دل می‌نشیند.

زیبا صدایم کن، یک رابطه شیرین بین دختری ۱۶ ساله به نام زیبا و پدرش خسرو را با تمامی مشکلات‌شان، زیبا به تصویر می‌کشد. رسول صدرعاملی که پیش‌تر رابطه پدر دختری منحصر به فردی در فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم را به تصویر کشیده بود این بار نیز با این روایت جدید برای مخاطب دلبری می‌کند.

فیلم مفاهیم اساسی زندگی را ساده بیان می‌کند. شاید خسرو پدر قصه که به لحاظ روانی عادی شناخته نمی‌شود بهتر از همه زندگی را درک کرده است و ارزش یک روز و ساعت‌هایش را به خوبی می‌داند و شاید برای انسانی بهتر بودن که بی‌تفاوت در جامعه فقط زیست نکند، کمی دیوانگی نیز لازم است.

در فیلم سینمایی زیبا صدایم کن با بازی تحسین شده امین حیایی روبه‌رو هسیتم که به قصه جان بخشیده است. جای این جنس فیلم آنقدر در میان این روزهای‌مان خالی است که ادامه یافتن آن را به وقت تمام شدنش خواهان بودم، بر خلاف فیلم‌هایی که فقط می‌خواهی که زودتر تمام شود. فیلم اگرچه تلخ است و مخاطب را به لحاظ احساسی درگیر می‌کند اما فیلم‌نامه‌، کارگردانی، موسیقی فیلم و بازی‌ها ما را با یک اثر انسانی روبه‌رو می‌کند. امید است که همواره شاهد آثار این چنینی در میان آثار سینمایی‌مان باشیم، چراکه بوی شرافت، انسانیت و اخلاق می‌دهند.

* هما متین‌فر _ نویسنده و فیلمساز

انتهای پیام/