به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، حقیقت این است که اگر دانشجو بخواهد به درستی دانش بجوید، نمیتواند "تمام وقت" مشغول به کار شود. نهایتا بتواند پاره وقات کار کند و حقوق حداقلی برای خود دست و پا کند. اگر از این دانشجو انتظار داشته باشید تا بتواند با توان خود، خرج و مخارجش را جوری بچیند تا بتواند به ازدواج فکر کند، انتظار پوچ و بی معنایی است. پس چه باید بکند این دانشجوی بخت برگشته که بتواند نیمی از دین خود را در زمان مناسب تکمیل کند؟ چه باید بشود که میانگین 28.3 سال سن ازدواج در مردان و 24 سال در زنان کاهش یابد و فاصله بلوغ عقلی و بلوغ جنسی در جامعه همچنان افزایش نیابد؟
دانشجو میخواهد ازدواج کند اما...
نگاهی بیندازیم به هزینۀ معقول یک زوج جوان برای این که بتواند یک ازدواج آبرومندانه را شکل دهد:
هزینه |
توضیحات |
مراسم عقد |
30 میلیون تومان برای خانواده دختر آب میخورد. |
جانبی عقد |
پسر باید حلقه و نشان طلا تهیه کند که حداقل 30 میلیون تومان خرج برمیدارد و هزینه حداقل 3 میلیونی برای تهیه حلقه نقره به عهده دختر است. |
قرارهای دوران نامزدی |
بیرون رفتنها و قرارهای آشنایی هم هزینه دارد که اگر بگوییم هربار حداقل 700 هزار تومان هزینه شود، با حداقل 10 بار قرار آشنایی تا عقد میتوان درنظر گرفت که حداقل 7 میلیون تومان برای این موضوع هزینه میشود. |
جهیزیه |
خانواده دختر هم که باید حداقل 600 میلیون تومان برای آمادهسازی لوازم خونه و جهیزیه خرج کنند. |
وسیله نقلیه |
در کمترین حالت ممکن پسر باید یک موتور امن برای رفت و آمد داخل شهر تهیه کند که حداقل 150 میلیون هزینه دارد. |
مسکن |
بسته به شهر محل زندگی و اجارۀ مسکن با متراژ حداقلی، حداقل 200 میلیون در استانهای دیگر و حداقل 400 میلیون در استان تهران هزینه مسکن میشود. |
سرویس طلا |
پسر هم که به رسم باید یک ست کامل طلا برای دختر تدارک ببیند که حداقل 100 میلیون هزینه برمیدارد. |
مراسم عروسی |
هزینه مراسم عروسی هم بسته به مکان تالار و تعداد مهمانان 100 تا 150 نفره، کم کم 300 میلیون درمیآید. |
در نتیجه وصلت دو جوان، در حداقلیترین حالت ممکن، به شکل میانگین برای استانها و تهران، 1 میلیارد و 520 میلیون تومان هزینه دارد. این هزینهها بدون در نظر گرفتن بسیاری از مسائل جانبی و آیندۀ ازدواج برای جوانان در نظرر گرفته شده و صرفا برای دادن دید کلی از هزینهبر بودن اصل ازدواج برای دو جوان تنظیم شدهاست.
حال بیایید نگاهی هم بیندازیم به جدول ارزش وامهای دانشجویی ترم دوم سال تحصیلی 1403-1404 که به شرح زیر میباشد:
مشاهده میشود که در بهترین حالت ممکن، دو دانشجو میتوانند روی هم رفته، 220 میلیون تومان اعتبار از دانشگاه دریافت کنند. (وام ودیعه مسکن متاهلی بر روی اجارهنامه تخصیص داده میشود). 200 میلیون تومان از این اعتبار هم توسط ستاد ملی جوانی جمعیت تامین میشود و نه صندوق رفاه دانشجویی.
بدیهی است که هزینه ازدواج دو دانشجو بسیار فراتر از اعتباریاست که به صورت وام در اختیار آنها قرار داده میشود. با توجه به اینکه دانشجو نمیتواند در زمان تحصیل خود در دورۀ کارشناسی کار تماموقت داشته باشد. این وامها مانند لیوان آبی میمانند بر روی آتش ابراهیم (ع). هرچند که در انتها خداوند آتش را بر ابراهیم (ع) گلستان میکند. اما طبیعتا لیوان آب نقشی در این امر نداشته است.
در کشور مجموعا در مقاطع مختلف 3 میلیون دانشجو مشغول به تحصیل هستند و شرایط ازدواج در مقاطع ارشد و دکتری به مراتب سختتر از دوران کارسناسیاست، چرا که به اقتضای سن آنها، توقعات نیز از آنها بالاتر خواهد رفت. پس این موضوع که دانشجویان اگر در دوران کارشناسی ازدواج کنند، شرایط و توقعات هم برایشان آسانتر خواهد بود، موضوع قابل تاملی است و باید به آن دقت شود.
صندوق رفاه دانشجویان و چالش تامین بودجه
در ترم گذشته 143 هزار دانشجو متقاضی دریافت وام دانشجویی بودند که از این تعداد دانشجو 18 هزار دانشجو موفق به دریافت وام نشدند. به 125 هزار دانشجوی دیگر 1920 میلیارد تومان وام پرداخت شده است. این آمار نشان میدهد که صندوق رفاه دانشجویی هرترم درحال اعطای مبلغ زیادی وام به دانشجویان است که هزینۀ زیادی را بر عهده این نهاد گذاشته. این نهاد، هزینههای بسیار دیگری از جمله یارانۀ غذای دانشجویی و یارانۀ خوابگاه دانشجویی را نیز برعهده دارد. که کار را برای این نهاد به مراتب سختتر هم میکند.
گنجی، رئیس صندوق رفاه دانشجویان اخیرا در مصاحبهای با ایسکانیوز گفته است: بودجه تخصیص داده شده در سال ۱۴۰۱، ۱۱۰ میلیارد تومان، سال ۱۴۰۲، ۶۴۰ میلیارد تومان و امسال هنور مبلغی تعیینی را نداریم. البته امیدواریم که ۶۸۰ میلیارد تومان اختصاص دهند.
و این هم مهر تاییدی است بر وضعیت سخت صندوق رفاه دانشجویی در پرداخت تمام یارانهها و وامهای دانشجویی. هرچند سال 403 نسبت به سال 401 با افزایش تقریبا 600 درصدی بودجه مواجه است، اما به نظر نمیرسد که حتی این افزایش سهم بودجه کمکی به افزایش مبلغ وامهای دانشجویی کرده باشد. بازپرداخت وامها هم به صورت کامل انجام میشود، اما تورم و کاهش ارزش پول باعث بی ارزش شدن مبلغ برگشتی در سالهای گذشته شده و دست صندوق رفاه دانشجویی را در افزایش مبلغ وامهای دانشجویی بسته است.
همچنین بودجه صندوق رفاهدانشجویی به صورت برابر بین وزارت علوم و وزارت بهداشت به عنوان دو نهاد آموزش عالی کشور تقسیم میشود که با توجه به سهم 90 به 10 وزارت علوم در تعداد دانشجو، بسیار جای تعجب دارد.
به گفته گنجی، صندوق رفاه دانشجویان قصد دارد تا منابع خود را از سال آینده بر اساس دهک بندی یارانهها اختصاص دهد تا مطمئن شود، افرادی که نیاز بیشتری به وام دانشجویی دارند در اولیت دریافت وام قرار گیرند.
با یک حساب سرانگشتی مشخص میشود که اگر یک دانشجو بخواهد ازدواج کند، وامهای دانشجویی یک هفتم هزینههای اولیه اورا هم نمیتواند پوشش دهد. کاردانشجویی نمیتواند منبع مالی قابل قبولی برای شروع این امر باشد و صندوق رفاه دانشجویی هم در تامین بودجه برای افزایش مبلغ وامهای دانشجویی به بنبست خوردهاست.
انتهای پیام/
خبرنگار: محمد افصح
نظر شما