به گزارش گروه جامعه باشگاه دانشجویی (ایسکانیوز)، گرمای امسال عامل اصلی آب شدن سرمایه اجاره نشین ها شده و امانشان را گرفت. البته این حکایت هرساله این روزها طور دیگری رقم خورده و حال و روز مستأجران را پریشان کرده و بر اعتماد به نفس برخی صاحبخانه ها افزوده است. لحظه به لحظه مبالغ اجاره بها بالاتر می رود و جدا از چالش های متعدد بر سر پیدا کردن مسکن مناسب و هفت خان اسباب کشی و بسیاری از اتفاقات دیگر یک جریان اجتماعی و حرکت فرهنگی در جهت منفی به راه انداخته است. آنطور که آمارها نشان می دهد افزایش حدود ۵۰درصدی اجاره ها که اختلاف بسیاری با توان پرداخت مستأجران دارد، آنان را از نقاط شمال شهر به مرکز، نزدیک یا از جنوب شهر به خارج شهر منتقل کرده است. در ۳۰درصد موارد شهروندان به خارج تهران و شهرستان ها نقل مکان کرده اند. همین موضوع باعث تهیه گزارش درباره حرکت اجتماعی و فرهنگی شد. با تعدادی از مستأجران و مشاوران املاک در این باره صحبت کردیم و با «بهاره همت پور» دکترای جامعه شناسی و استاد دانشگاه این موضوع را تحلیل کردیم.

۶۰درصد از مستاجران محله هایشان را عوض کرده اند

حیران و خسته است از بس کوچه پسکوچه های شهر را دنبال خانه گشته تا خانه ای پیدا کند که اندازه پولش باشد. می گوید: «۳هفته دنبال خانه می گردم.» «مرتضی ثمری» که در محله ستارخان زندگی می کرد مجبور است با افزایش ۲برابری اجاره به محله جیحون برود: «۱۰۰ میلیون تومان پول پیش داده بودم و ماهانه ۳میلیون تومان اجاره می دادم که یکباره صاحبخانه درخواست ۱۰۰ میلیون پیش دیگر کرد. اصلاً از وضعیت فعلی ام راضی نیستم. اینطور که مشخص است مجبورم در همین محله جیحون خانه بگیرم ولی نمی دانم چطور باید زندگی کنم.» بیشتر املاکی های محله مهرآباد جنوبی می گویند بیشتر ساکنان این دوره اجاره ای از محله های صادقیه، اکباتان و پونک به این محله می آیند و مستأجرانی که در محله زندگی می کردند به محله های پایین تر و حتی حاشیه شهر می روند. این وضع برای محله های شمالی تهران شیب تندی را از شمیرانات به سمت محله های پاسداران رقم زده است. این جابه جایی نشانی برای بیش از ۶۰درصد مستأجران رخ داده است.

اقشارهای متفاوت در کنار هم

به گفته «محمد خضرایی» مشاور املاک شهر پرند این روزها شاهد اجاره خانه افرادی هستیم که در بخش های جنوبی تهران و حتی مرکز شهر زندگی می کردند و حالا به شهرهای پرند و پردیس و دیگر نقاط حاشیه ای تهران نقل مکان می کنند: «این افراد بعضاً از اجاره­های سنگین فرار می کنند. معمولاً موج گرانی مسکن در شهرهای حاشیه ای مثل پرند اینگونه است که از سوی تهران به حاشیه می رسد. اکنون با افرادی روبه رو هستیم که سالیان سال با یک نوع فرهنگ و اجتماع زندگی کرده اند و اکنون باید در کنار افرادی زندگی کنند که بیشتر قشر کارگر هستند. اغلب افرادی که از مرکز شهر برای اجاره به ما مراجعه می کنند مهندس، معلم و کارمندان هستند که قشرهای جدیدی در محدوده پرند محسوب می شوند. البته قبل از این قشرهای مختلفی در این محدوده زندگی می کرد ولی عمدتاً کارگر و قشر ضعیف هستند.» «هادی میرزایی» یکی از مستأجرانی است که از محله پونک به پرند مهاجرت کرده: «به دلیل کرونا ۵ماه بیکار هستم و قادر به پرداخت همان اجاره سال گذشته هم نیستم چه برسد به اینکه صاحبخانه اجاره را حدود ۶۰درصد افزایش داد. اکنون نمی دانم باید چه کنم. نمی خواهم بگویم شهر پرند و شهرهای حاشیه جای بدی هستند ولی من که ۴۰سال در پونک زندگی کرده و بزرگ شده ام اینجا خیلی احساس غریبگی می کنم.»

آسیب نابرابری در روابط اجتماعی

این جست وجوی گذرا نشان از یک ایجاد حرکت اجتماعی- فرهنگی دارد که همت پور دکترای جامعه شناسی و استاد دانشگاه درباره اش توضیح می دهد: «با توجه به افزایش اجاره بها در مناطق شهر بسیاری از مستأجران قادر به تمدید قرارداد خود نیستند و به مناطق پایین تر مهاجرت می کنند. اما این همه ماجرا نیست. این مسئله دارای آسیب های فراوان فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و روانی است. نخستین آسیب نابرابری در روابط اجتماعی است که در نتیجه تقابل های فرهنگی صورت می گیرد. دوم اینکه در مناطق پایین تر ساختارهای اجتماعی بر افراد فشارهایی وارد می کند که فراتر از تحمل آنهاست. در اثر این فشار، فرد به رفتارهایی رو می آورد که تطابق ناهنجاری های مورد تأیید جامعه را ندارد که در نتیجه جرایم و انحرافات رخ می دهد. سوم اینکه مسئله قشر بندی اجتماعی و رابطه متقابل قشر حاشیه ای و قشر اصلی یک فرهنگ رسمی را در برابر خرده فرهنگ ها قرار می دهد. مسئله چهارم انزوای اجتماعی است. از آنجایی که مهاجران از اقشار خاصی برخاسته اند به این ترتیب افراد تغییر مکان داده خود را وادار به جداگزینی از دیگران می کنند. اینگونه فرد دچار بحران هویتی می شود و فرد در تعریف کیستی خود دچار مشکل می شود. تغییر شکل ارزش ها در فرد منجر به ناهنجاری اجتماعی می شود. عملکرد مثبت فرد کاهش پیدا می کند و فرد دچار بی نظمی های اجتماعی می شود. فردی که افت مکانی پیدا می کند دچار پذیرش فقر مضاعف می شود و این موضوع سبب شکافهای بسیاری مثل طلاق، اعتیاد و احساس بیکاری می شود. آسیب های دیگری هم بر جوانان و نوجوانانی دارد که در یک محیط دیگر جامعه پذیر شده اند و حالا که دارند محیط دیگری را تجربه می کنند دچار بحران هویت می­‌شوند و در نهایت به دلیل فرصت های نابرابر جذب خرده فرهنگ ها کج رو می شوند.»

انتهای پیام/