به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز،   دانشگاه کالیفرنیا در برکلی طی اعلامیه ای گفت که ترانزیستورهای مبتنی بر کربن (نه سیلیکون) می توانند به طور بالقوه سرعت رایانه ها را افزایش و مصرف برق آنها را بیش از هزار برابر کاهش دهند.

برای مثال به یک تلفن همراه فکر کنید که ماه ها شارژ خود را حفظ می کند. این دانشگاه اعلام کرد که مجموعه ابزارهای مورد نیاز برای ساخت مدارهای کربن کار ناقص باقیمانده است.

تیمی از شیمی دانان و فیزیکدانان در دانشگاه کالیفرنیا سرانجام آخرین ابزار را ایجاد کردند؛ سیم فلزی کاملاً ساخته شده از کربن زمینه را برای پیشرفت در تحقیقات جهت ساخت ترانزیستورهای مبتنی بر کربن و در نهایت رایانه ها فراهم می کند.

فلیکس فیشر استاد شیمی دانشگاه برکلی، گفت: ماندن در قلمرو مواد مبتنی بر کربن، همان چیزی است که این فناوری را به هم نزدیک می کند. این یکی از موارد کلیدی بوده که در تصویر بزرگ معماری مدار یکپارچه تمام کربن از دست رفته است.

در فرآیندی که فیشر با مجموعه ای از لِگو در مقیاس اتمی مقایسه می کند، از گرما برای القای مولکول‌ها به هم استفاده می شود. همه آنها دقیقاً مهندسی شده اند تا فقط یک راه برای سازگاری آنها با هم وجود داشته باشد. گویی کیسه ای از لگوها را برمی دارید و آن را تکان می دهید و یک ماشین کاملاً مونتاژ شده از آن بیرون می آید.

فیشر گفت: «من معتقدم این فناوری انقلابی در نحوه ساخت مدارهای مجتمع در آینده ایجاد خواهد کرد.»

کربن عنصری شیمیایی با نماد C و عدد اتمی ۶ است. واژه کربن برگرفته از واژه‌ای لاتین به‌نام کربو به‌معنای زغال‌سنگ است. این عنصر، که در ردهٔ عناصر غیرفلزی جای می‌گیرد، چهارظرفیتی است، به‌این معنی که چهار الکترون در دسترس برای تشکیل پیوندهای شیمیایی کووالانسی دارد. کربن از گروه چهاردهم در جدول تناوبی و دارای سه ایزوتوپ طبیعی است. این ایزوتوپ‌ها عبارت‌اند از کربن-۱۲ و کربن-۱۳ که ایزوتوپ‌های پایداری هستند و کربن-۱۴ یک ایزوتوپ پرتوزا محسوب می‌شود و زمان نیمه‌عمر واپاشی آن حدود ۵۷۳۰ سال است. از دوران باستان تا سال ۱۶۹۹ میلادی، تنها سیزده عنصر توسط بشر شناسایی شده بودند که کربن یکی از آن‌ها است.

از لحاظ فراوانی، کربن پانزدهمین عنصر در پوسته زمین و پس از هیدروژن، هلیوم و اکسیژن، چهارمین عنصر در کیهان است. فراوانی کربن، گوناگونی منحصر به فرد ترکیبات آلی ساخته شده از آن و توانایی تشکیل بسپار در دماهای متداول قابل دسترسی بر روی زمین، موجب می‌شود که این عنصر به‌عنوان عنصر مشترک در تمامی انواع شکل‌های شناخته شده از زندگی وجود داشته باشد. این عنصر به لحاظ جرم، پس از اکسیژن، دومین عنصر موجود در بدن انسان است و حدود ۱۸٫۵ درصد از جرم بدن را تشکیل می‌دهد.

انتهای پیام/