به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)- حسن صانعی پور(روزنامه نگار)؛ مرگ مارادونا، جهان فوتبال را به چندین دهه قبل برگرداند. حد فاصل جام جهانی 1982 تا 1994 را باید خاطره انگیز ترین سال‌های فوتبال جهان بنامیم. درواقع بعد از خداحافظی ستاره هایی چون  پله،آلفردو دی استفانو، فرانس پوشکاش و اوزه بیو، اعتبار جام جهانی و دیگر رویدادهای مربوط به فوتبال، ارتباط مستقیمی با مارادونا و تیم آرژانتین داشت. حتی حضور او در تیم ناپولی باعث شده بود که بازی‌های این تیم بیشتر از الکلاسیکو و شهرآورده هایی چون آث میلان با اینتر و بوکاجونیورز با ریورپلاته در کانون خبرها قرار بگیرد.

فلسفه فوتبال
فوتبال را زندگی معنا کرده اند."جایگاهی برای بیرون آمدن از پوسته ظاهری و رسیدن به واقعیت‌ها." ورزشی که راه خود را از دیگر رشته‌های ورزشی جدا کرده و تبدیل به صنعت شده است.در حقیقت هیچ ورزشی توان و قدرت و نفوذ فوتبال را ندارد. در واقع فلسفه و معنای  فوتبال از مستطیل سبز خارج شده و به تمام ارکان اجتماع نفوذ کرده است.با فوتبال می‌شود سیاستمدار، تاجر، رئیس، صاحب منصب و حتی رهبر یک جامعه شد. در مقابل، عدم درک فلسفه فوتبال، نتایج مطلوبی را در پی نخواهد داشت.
 
ستاره های فراموش شده فوتبال ایران
ظهور قراردادهای نجومی در فوتبال ایران تناسب چندانی با میزان کیفیت بازیکنان ندارد. این معضل با ورود جریانی چون دلالی‌گری به اوج خود رسیده، و باعث فراموشی ستاره هایی شده است که با فوتبال اقتصادی امروز بیگانه بودند.نام‌هایی چون حسین صدقیانی، امیر مسعود برومند، پرویز کوزه کنانی، محمد رنجبر، حسین کلانی، محمد بیاتی و حشمت مهاجرانی، و بسیاری دیگر از بزرگان فوتبال ایران، ستاره‌های فراموش شده ای هستند که علیرغم داشتن تکنیک‌های ناب و نمایش های دلپذیر در مستطیل سبز، هنرخود را به ریال و دلار آلوده نکرده بودند. باید اعتراف کرد؛ به همان اندازه که شرایط فوتبال دهه سی و چهل با شرایط امروز قابل مقایسه نیست، به همان اندازه کیفیت بازیکنان آن دوره با بازیکنان حال حاضر نیز قابل مقایسه و مقیاس نمی‌باشد.   

پایان عصر طلایی ها
فوتبال جهان به حضور طلایی‌هایش زنده است. در حقیقت آنها بودند که فوتبال را جذاب کرده و آن را تعریف کرده اند. «ایتالیا با دینو زوف، پائول روسی، روبرتو باجو» «برزیل با پله، کافو، زیزینیو، کارلوس آلبرتو تورس.» «آرژانتین با مارادونا، آمادئوکاریزو، رنه اورلاندو هوسمن، دنیل پاسارلا، گابریل باتیستوتا.» «هلند با مارکو فان باستن و رود گولیت.» «انگلستان با بابی چارلتون، گوردون بنکس، جیمی جانستون، کنی دالگلیش ،گری لینه کر» و نیز «شوروی با رینات داسایف و لِو یاشین» فضای هر ورزشگاهِ جام جهانی را منفجر کرده و قاب شیشه ای تلویزیون های سیاه سفید را رنگین تر از همیشه می‌کردند. اتمام عصر طلایی‌ها مصاف با ظهور ستاره‌هایی شد که بیشتر از آنکه در مستطیل سبز بدرخشند، بیرون از آن مورد توجه قرار گرفته اند. فرار مالیاتی مسی، قصر باشکوه رونالدو، گذر نامه جعلی رونالدینیو همراه با فساد روز افزون جهان فوتبال، جانشین مناسبی برای طلایی‌های دهه های گذشته نخواهد بود.

معجزه ای به نام فوتبال
فوتبال معجزه ای است که دنیا را به سحر و جادو کشیده است. این صنعت، مرزها را بی رنگ نموده و فرهنگ‌ها را به هم نزدیک‌تر کرده است. در حقیقت فوتبال از نود دقیقه خارج شده و تمام لحظات زندگی جهانیان را به خود اختصاص داده است. بیشترین درآمدها، بیشترین مراسمات، بالاترین جوایز، پر بیننده ترین برنامه‌های تلویزویونی، عظیم ترین اجتماعات مردمی، بی تردید از آن فوتبال است. صحبت از فوتبال در هر محفلی و با هر زبانی تبادل شده و دامنه قدرت فوتبال، سیاست های جهان را تحت تاثیرخود قرار داده است. "معجزه فوتبال فرصتی برای رسیدن به دهکده جهانی است."

انتهای پیام/