به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی (ایسکانیوز)؛ امیر کریمی( کارشناس و تحلیلگر فوتبال)، ورزشی که باید باعث شادی و نشاط و دلخوشی قشری از مردم باشد حالا شاید حاصلی جز دلزدگی، از هم گسیختگی اجتماعی و از بین رفتن حرمت ها چیزی از خود به جا نگذاشته. روزی که نام حرفه ای را روی این فوتبال گذاشتند بودند دلسوزانی که تذکر دادند برای حرفه ی شدن به هیچ متر و معیاری چه مادی و چه معنوی دسترسی نداریم.
یکی از اصل های فوتبال حرفه ای یعنی نگاه واقع بینانه به هوادار که ارزشمندترین دارایی این ورزش چه در عرصه باشگاهی، و چه ملی می باشد. به همین روزهای کرونایی نگاه کنید! بدون هوادار فوتبال چقدر نچسب و نامانوس شده است. هوادار یعنی جزئی از تیمی که دارد در زمین می جنگد و اگر دقیق تر بخواهید یعنی تیم پشتیبانی و لجستیک در میدان نبرد.
پیراهن گشاد!
صحیح نیست بخواهیم صرفا شخص یا بازیکنی را مقصر جلوه دهیم تا حدودی از درد و آلام ما شاید بکاهد اما واقعیت را باید دید. وقتی فوتبال پایه نداریم، وقتی برای پوشیدن پیراهن فلان تیم پرهوادار کافیست در تیم فلان به اصطلاح مدیر برنامه باشی تا آرزوی خیلی ها برای شما به راحتی آب خوردن تبدیل به خاطره شود، وقتی هیچ حس مسئولیت پذیری را نسبت به تیم و باشگاه تحت قرارداد خود ندارید، در زمان باخت پشت هوادار پنهان می شوید و بعد از یک برد مدعی و طلبکار می شوید و از اینگونه موارد که در فوتبال ما به وفور به چشم می خورد نشان از عدم رشد شخصیتی مدیر، مربی، بازیکن و حتی هوادار می باشد.
بله این فوتبال ماست، بی در و پیکر
بازیکن در یک لحظه از بازی بدون داشتن حس مسئولیت پذیری دست خود را بالا می آورد و آمال و آرزوهای میلیونها نفر را با خاک یکسان می کند و در نهایت با کمی صبر و حوصله آب ها از آسیا می افتد و نهایتا یک عذرخواهی اینستاگرامی. اما واقعا قیمت یک دست چند؟
جان یک انسان!
انقدر حساسیت های این فوتبال را با کری خوانی های سخیف و بی ارزش بالا برده ایم که حالا باید هزینه های جانی پرداخت کنیم. پنالتی دادن شیری در فینال علاوه بر آن همه ضرر مادی برای پرسپولیس اتفاقا تلفات جانی هم داشت. این همان نکته ای هست که عدم حرفه ای بودن ما و عدم داشتن درک از زمان و مکان وشرایط، باعث آوار شدن ضرر و زیان ها می شود. ضرر های جبران ناپذیر.
حالا زنی همسرش را از دست داده، یک طفل هشت ساله هم یتیم شده صرفا به گناه هواداری.
آقای مدیر برنامه، آقای مدیرعامل، آقایان مربیان پایه تا تیم ملی بفرمایید این دست پخت شماست امروز پرسپولیس یک روز برای تیم دیگر.
تلنگر بیدارباش
حرکت مهدی شیری نه مشکل اعصاب عضله بود نه فشار بازی یا عدم تعادل و تمرکز. دقیقا عدم درک بازیکن از جایگاهی که در آن لحظه حضور دارد باعث می شود چنین اشتباه فاحشی را در چنین میدانی بکند و پشت بند آن همان عدم داشتن مسئولیت پذیری که بصورت سیستماتیک در فوتبال ما جریان دارد و قاعدتا در سطح بازیکنان هم اشاعه پیدا کرده چرا که در بازی های سطح محلات هم کسی در باکس جریمه خودی احتیاط می کند.
ای کاش و ای کاش شما که با گرفتن ریال های میلیاردی و بازی در تیم های پرهوادار برای خود اسمی دست و پا کرده اید، بدانید که تبعات رفتار و حرکات و سکنات شما چه در زمین بازی چه خارج آن چه تاوانی شگفتی می تواند داشته باشد.
و بازهم تکرار این موضوع که حرفه ای بودن صرفا به اعداد و اسامی لاتین نوشتن پشت پیراهن و دریافتی های گزاف مالی و اینگونه موارد نیست باید توجیه باشید و ای کاش بدانید که یک حرکت کوچک شما در صدم ثانیه شاید به قیمت جان یک انسان تمام شود آن هم در روزگاری که شاید فوتبال تبدیل به تنها دلخوشی خیلی از افراد جامعه شده است.
نظر شما