به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی ( ایسکا )، استقلال بعد از چندماه بازی نه چندان دلچسب و نتایج قابل قبول، در بازی ماقبل دربی مثل پروانه ای از پیله بیرون آمد و با ارائه یک نمایش فنی تماشایی –خاصه در نیمه دوم – هواداران منتقد را ساکت و هواداران تشنه را سیرآب کرد. محمود فکری حالا می تواند آرام ترین مرد فوتبال ایران لقب بگیرد که برای نخستین بار، بعد از بازی های تیمش در فضای مجازی از خودی ها و نخودی ها فحش نمی خورد!
نتیجه گرایی در فوتبال جهان، مثل ویروسی به جریان افتاده اما آنچه در استقلال امسال و در تعاملات بین سرمربی و هواداران تندرو دیدیم، دیگر نوبرش بود. فوتبال ایران به لطف هواداران ناآرام و بی صبر، نمی تواند چیزی بکارد که برداشتش کند. یحیی گل محمدی خود در بار اولی که سرمربی پرسپولیس شد، با همین معضل مواجه گردید. توده عصبانی و خشمگین و نتیجه خواه، وقتی برای آرامش و ساختارسازی نمی دهند. چه ضربه ها که از این «عصبیت غیرتمندانه» نخورده ایم!
علی کریمی برای اداره فدراسیون فوتبال اعلام آمادگی کرده و این برخلاف نظر هواداران ذوق زده، ترسناک است! کریمی هیچگاه در خارج از زمین فوتبال، باهوش و مدبر نشان نداد. نه توانست استعداد ناب خود را در بالاترین سطح فوتبال باشگاهی دنیا حفظ کند و سالها نان از هنر خویش بردارد، نه در توسعه روابطش با همبازیان و مربیان و مدیران باشگاهی و دیگران، هنر و استعدادی به خرج داد و نه در مربیگری ،مدیریت باشگاه سپیدرود به جایی رسید.
قهر کردن بی دلیلش با کارلوس کی روش، قهر کردن های وقت و بی وقتش با تمام مربیان/همبازی ها/مدیران و ... و شیوه ترک باشگاه سپیدرود، نشان می دهد که او اساس آدم ماندن و ساختن نیست. فدراسیون فوتبال را چطور به دستان او بسپاریم و مطمئن نشویم که با مواجهه با اولین بحران، قهر نمی کند؟ سال ها التماسش کردیم با علی دایی آشتی کند و از منیت خود نگذشت. آدمی اینگونه را برای عصیان و طغیان می توان دوست داشت و می شود در شهر بی بزرگتر فوتبال ایرانی، برای او هزار هزار لقب یاغی و آشوبگر ساخت اما قبای ریاست فدراسیون فوتبال بر تن او نمی نشیند. نه آنکه نامزدهای دیگر تخم دو زرده‌ای زده باشند به دیوار فوتبال اما قصه اینجاست که علی کریمی با همه شهرآشوبی‌هایش چیزی افزون از آنها ندارد. فکر نکنیم با دادن اختیار ریاست فدراسیون به او، ساختار فوتبال تغییر می کند. برای ساختن، آدمی باید که صبر داشته باشد و در صورت لزوم، از منیت خود بگذرد. در علی کریمی این دو را می بینید؟
انتهای پیام/
نظر شما