به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)- امیرکریمی؛ اولین بار که اسمش روی زبانها افتاد برای از کار انداختن مهدی مهدوی کیا در پرسپولیس بود در شیراز در قامت مدافع هیجده ساله‌ای که مرحوم منصور پورحیدری به او میدان داده بود تا با پیراهن فجرسپاسی شیراز در مقابل پرسپولیس بدرخشد و حقش را از فوتبال بگیرد و الحق در مقابل پرسپولیس در آن روز سربلند بیرون آمد. همان جا بود  چشم خیلی‌ها را خیره به خود کرد و خیلی زود پرسپولیسی شد، همان تیمی که سالهای بعد برایش بارها و بارها سر جلوی توپ گذاشت، همان تیمی که با پیراهنش به الدعیه و اولیور کان بدون واهمه پنالتی زد، همان جا که برای خودش آچار فرانسه ای شده بود و عصای دست علی پروین، دفاع راست و چپ بماند بلکه مقطعی هم مهاجم پرسپولیس شد تا جور همه نداشته ها را یک تنه خودش آن روزها بکشد و در نهایت همان آنجا بود که لقب داش علی را به خاطر خصلت و شخصیتش از هواداران گرفت. بعدها که یک فصل به استقلال رفت شاید باور هیچ پرسپولیسی نشد، اصلا در مخیله شان هم نمی‌گنجید اما او رفت تا اولین بازیکنی باشد که در تاریخ دربی‌ها برای اولین بار هواداران پرسپولیسی روبروی جایگاه نام او را که در تیم حریف بود در دربی خیلی کوتاه صدا زدند و تشویق کنند، او هم دستی به نشان ارادت با پیراهن آبی برایشان تکان داد اما کم نگذاشت و انصافا برای پیراهن آبی هم از دل و جان مایه گذاشت و شرفش را نفروخت و احترام آبی‌ها را همیشه نگه داشت.

آخرین بازمانده تعصب؛
در پرسپولیس با رفتن هاشمی نسب جا برای او بیشتر باز شد و هر روز بیشتر از دیروز بین هوادارن محبوب تر میشد، همان جا بود که نزدیک بخیه‌های متعدد روی سر و صورت او نشست، در حقیقت او شاید آخرین بازمانده از نسلی بود که تعصب تیمش را می کشید، نسلی که پول برایش معنا نداشت و پیراهن تیم را عشق بود. با معرفت بود و هیچوقت در هیاهو شهرت خودش را گم نکرد. در داستان سکته عابدزاده اولین نفری بود که خود را رساند به بیمارستان، با آن که نزدیک به بیش از یک دهه کوچکتر از آن نسل امثال عقاب بود اما انقدر زلال بود که قدیمی‌ترهای فوتبال او را از خودشان حساب کنند.

خداحافظ پسر با معرفت؛
برای رفتن زود بود، مادرت هنوز چشم انتظار هست. حالا که فیلم های جشنواره ات اکران خواهند شد جگر تماشاگر خون می‌شود. خداحافظ پسر پایین شهر،بچه با مرام، سلطان بخیه، دلمان چقدر برای تو، برای خنده‌های تو ، برای شوخی‌های تو تنگ می‌شود.

خداحافظ  داش علی، بدرود پسر ننه علی.

انتهای پیام/