به گزارش خبرگزاری ایسکانیوز؛ دنیلو دآمبروزیو یا همان دد اینتری ها هرگز یک ستاره نبود اما بارها نقش سوپرمن را برای آنها ایفا کرد. سوپرمنی که هرگاه به او نیاز بود خودش را نشان می داد. 

شبی که در دقیقه ۹۵ دیدار برابر میلان توپ را از روی خط دروازه برگرداند و سند برد نراتزوری را امضا کرد به ستاره شب های افعی ها تبدیل شد اما مانند همیشه با روشن شدن هوا به سان ستاره ای که محو می شود او هم فراموش شد و نگاه ها به سوی دیگران رفت.

اصلا انگار در سرنوشت او معمولی بودن را نوشته بودند، هرگز نتوانست برای اینتری ها فرشته باشد اما شیطان هم نبود. 

هر گاه بازی می کرد از جان مایه می گذاشت و هر زمان که بیرون بود نیز مانند یک هوادار حمایت می کرد.

پسر متولد شهر ناپل همیشه در سایه بود، ماندگاری او و تعصب و غیرتش بروی نام اینتر به مانند اسطوره هایی چون زانتی و زامورانو بود اما درخشش اش هرگز به پای آنها نرسید.

قطعا اگر روزگار روی خوبش را به او نشان می داد او باید یکی کاپیتان های اینتر در ترکیب ثابت می بود اما اکنون تبدیل به یک نیمکت نشین محض شده است.

نه سال حضور در تیمی چون اینتر کاری است که از هرکسی بر نمی آید به همین خاطر باید او را یکی از بازیکنان اسطوره ای اینتر نامید به مانند بسیاری از فوتبالیست های ایتالیایی که نماد وفاداری در فوتبال هستند.

کوروانورد یا همان طرفداران افراطی اینتر در دیدار برابر لاتزیو به پاس قدردانی از دد اسطوره ای پارچه نوشته ای را به ورزشگاه آوردند که روی آن نوشته شده بود:

در ۱۰، ۱۰۰ و هزاران طوفان، تو همیشه در خط مقدم بودی. دنیلو دآمبروزیو یکی از ماست.

مجتبی احسانی