مرتضی ترابی استاد دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار استانی ایسکانیوز اظهار کرد: قانون‌گذار در رابطه با خسارات بدنی در قانون مجازات اسلامی و فقه نهادی را تحت عنوان دیه مطرح کرده است که در صورت آسیب به به برخی از اعضای بدن یا نفس، مقداری دیه به عنوان خسارت معین باید پرداخت شود.

وی افزود: مقدار خسارت نفس و برخی از اعضای بدن در فقه مقرر شده است  و اگر برای عضوی چه در فقه و چه در قانون دیه ای تعیین نشده باشد، طبق مقررات فقهی برای آن عضو ارش در نظر می‌گیریم.

استاد دانشگاه با تاکید بر این که سعی نظام‌های حقوقی دنیا مثل فرانسه و اغلب کشورهای اروپای غربی در تقویت جبرانهای گروهی یا همان بیمهها است، گفت: در اکثر مواقع خسارات بدنی بدون جبران باقی نمیماند.

ترابی در پاسخ به سوالی مبنی بر قابل مطالبه بودن یا نبودن خسارات مازاد بر دیه تشریح کرد: در نظامهای حقوقی، رویکردهای متعددی در مورد مطالبه خسارات مازاد بر دیه وجود دارد. در ایران نیز عده ای معتقدند که اساساً دیه خسارتی است که شرع به عنوان یک پیش فرض قطعی پیش بینی کرده و هیچ خسارتی را مازاد بر دیه نمی‌توان مطالبه کرد. یعنی پیش فرض شارع مقدس این است که دیه مقرر شده خسارات معنوی و درمانی را هم در بر میگرد و بنا بر این استناد، موارد ذکر شده مازاد بر دیه قابل مطالبه نیست.  

او ادامه داد: تا چندی پیش نظر رویه قضایی ما نیز همین بود تا این که دیوان عالی کشور در نقض رای یک پرونده تاکید کرد که هزینه های مازاد بر دیه قابل مطالبه است و رویه قضایی نیز بعد از این رای اصراری هزینه های مازاد بر دیه را پذیرفت. بررسی آرا نشان می‌دهد که دادگاه‌ها حکم به جبران خسارت تمام هزینه درمان، یعنی هزینههایی علاوه بر دیه و نه مازاد بر دیه می‌دهند.

خبرنگار: فاطمه جلیلی، محمدحسین میرزائی

انتهای پیام/