به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، عبدالحسین خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در اولین نشست عمومی و زنده اینترنتی با موضوع حجاب که دوشنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ برگزار شد، اظهار کرد: حجاب و عفاف دو موضوع متفاوت هستند که ارتباط وثیفی هم دارند. تاکید اصلی ما بر زیست عفیفانه است. باید توجه کرد کهک مخاطب حجاب و عفاف فقط خانم‌ها نیستند. آقایان هم اگر رفتار غیرعفیفانه داشته باشند باید مورد بازخواست قرار بگیرند.
توضیحات زاکانی درباره نحوه فعالیت یگان حفاظت شهرداری در برخورد با بی‌حجابان
وی افزود: حجاب ۶ رویکرد دارد؛ یک مبانی فلسفی، دو احکام فقهی، سه رویکرد سیاسی (حجاب اجباری در این بخش قرار می‌گیرد)، چهار رویکرد اجتماعی و پنج رویکرد امنیتی(تلاش دشمن برای ترویج بی‌حجابی) و ششم رویکرد حکمرانی حجاب که نتیجه پنج مورد قبلی است. اگر فرهنگ را به معنای دانش و بینش و کنش در نظربگیرم، این موارد همه فرهنگی به حساب می‌آیند.
خسروپناه با بیان این که منظور از رویکرد فلسفی این است که هر جامعه‌ای از فلسفه‌ای برخوردار است، گفت: فلسفه در جامعه ما هم، فلسفه و حکمت اسلامی است. در نگاه فلسفی پرسیده می‌شود که چرا باید انسان حجاب داشته باشد؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که ما چه تعریفی از انسان داریم؟ آیا انسان را حیوان می‌دانیم؟ یا انسان را مافوق حیوان می‌دانیم؟ به همین دلیل، مبنای انسان‌شناختی ما اهمیت دارد. حجاب مسئله‌ای سلیقه ای نیست و مبتنی بر مبانی انسان‌شناسی است.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی خاطرنشان کرد: رویکرد دوم فقه حجاب است که ۲۳ آیه در قرآن در مورد حجاب آمده است. قرآن ابتدا مردان را مخاطب حجاب قرار می‌دهد و سپس به زنان در مورد حجاب متذکر می‌شود. در سوره نور و احزاب آیاتی در مورد حجاب آمده است. این ادعا که حجاب شامل پوشش سر نمی‌شود یا دیگر تفسیرهای هرمنوتیکی برخلاف آیات قرآن هستند.
وی تصریح کرد: رویکرد سیاسی حجاب، سومین رویکرد مهم است. در فقه سیاسی مطرح می‌شود که آیا حکومت می‌تواند حجاب را اجباری کند؟ نخستین بار مهر ماه ۱۳۶۰ قانون پوشش در مجلس تصویب شد. پس آن در سال ۱۳۷۶ و نهایتا در سال ۱۴۰۱ مصوباتی در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شدند. کار حکومت الزام است. به همین دلیل، حکومت می‌تواند حجاب را اجباری کند. چرا که حجاب یک وجوب شرعی است و حاکم اسلامی اختیار دارد بر اساس مصلحت جامعه این حکم شرعی را اختیار قانونی کند.
خسروپناه یادآور شد: در رویکرد اجتماعی حجاب پرسیده می‌شود که حجاب چه کارکرد اجتماعی دارد؟ رعایت حجاب چه آثار اجتماعی مثبتی دارد و بی‌حجابی چه آثار اجتماعی منفی دارد؟ نکته قابل توجه این است که بی‌حجابی مربوط به ۱۵۰ سال اخیر است و پیش از آن اصلا در ایران چنین موضوعی مطرح نبود. سست شدن خانواده‌ها یکی از آثار اجتماعی بی‌حجابی است. ادامه یافتن بی‌حجابی، اخلاق جنسی در جامعه را به خطر می‌اندازد. تجربه تاریخی نشان داده که حجاب در تثبیت ارزش‌های انقلاب موثر است. حجاب برای انقلاب اسلامی یک نماد است. لازم است تحقیقاتی میدانی در زمینه حجاب انجام شود و آثار اجتماعی آن مورد بررسی قرار بگیرد.
وی درباره رویکرد امنیتی حجاب گفت: دشمن می‌داند که حجاب یکی از سنگرهای تمدن نوین اسلامی است. دشمن از طریق جریان‌هایی مانند مدلینگ و گردشگری غیرقانونی در حال ترویج بی‌حجابی است. مجموعه‌های انتظامی در ایران باید با این جریان‌ها مقابله کنند. به همین دلیل، حجاب و عفاف موضوعی امنیتی است. منظور از برخورد امنیتی این نیست که باید با مردم برخورد امنیتی داشت. برای مردم باید برخورد فرهنگی را سر لوحه قرار داد.
خسروپناه تاکید کرد: به نظر من، مصوبات شورا در زمینه حجاب و عفاف بسیار جامع است و به مواردی مانند نوع برخورد با افراد بدحجاب و عدم اجبار نوع پوشش اشاره شده است. حکمرانی بخش‌های مختلفی دارد. سیاست بخشی از حکمرانی است که به خوبی نوشته شده؛ اما ضعف قانونی هم وجود دارد که باید برای آن برنامه‌ریزی کرد.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان این که ۹۰ درصد مسئله حجاب و عفاف، فرهنگی است، افزود: متاسفانه در سالهای اخیر کوتاهی شده است و باید صبورانه وارد کار فرهنگی شد. موضوع حجاب با دخالت نیروی انتظامی درست نمی‌شود. باید بانوان محجبه موفق را به جامعه معرفی کرد. دشمن شاهد حضور بانوان در جامعه ایران است و قصد دارد اثربخشی بانوان در حوزه‌های مختلف پزشکی و علمی از بین ببرد. دشمن با گرفتن حجاب، به دنبال از بین بردن اثربخشی زنان ایرانی است. باید فعالیت‌های آموزشی مدارس به سمت ترویج حجاب هدایت شوند. استفاده از هنر مانند فیلم‌ها و پویانمایی‌ها یکی دیگر از راه‌های ترویج حجاب است.
وی با اشاره به این که ۱۱ میلیون خانم عضو بسیج در ایران وجود دارد که می‌توان از پتانسیل این افراد برای شبکه‌سازی و ترویج گفتمان حجاب و عفاف استفاده کرد، اظهار کرد: مهم‌ترین عرصه فعالیت در حوزه حجاب و عفاف، کار فرهنگی و اجتماعی است. باید عوامل مختلف بی‌حجابی را بررسی کرد و برای رفع این موارد برنامه‌ریزی کرد. من معتقدم همانطور که میلیون‌ها دلار برای نجات مردم از کرونا هزینه شد، بی‌حجابی هم مشکلی است که باید برای آن هزینه کرد.
انتهای پیام/
نظر شما