به گزارش گروه سیاسی ایسکانیوز، در پی فوت یک زندانی به نام جواد روحی در بیمارستان، برخی اظهار نظرها در مورد این فرد در رسانه‌ها و فضای مجازی منتشر شد. یکی از مواردی که برخی رسانه‌ها در مورد جواد روحی مطرح کرده‌اند این است که چرا جواد روحی با وجود بیماری مشمول عفو و ارفاقات قانونی مانند مرخصی نشده بود؟

بیشتر بخوانید:

جزئیات تازه از عکس «جواد روحی» در بیمارستان

بررسی قانونی وضعیت جواد روحی حکایت از آن دارد که پزشکی قانونی براساس معایناتی که انجام می‌دهد، تشخیص می‌دهد یک زندانی توان تحمل کیفر را دارد و یا باید برای انجام مراحل درمان بیماری خارج از زندان حضور داشته باشد. درباره جواد روحی، پزشکی قانونی طبق معاینات انجام شده تشخیص نداده بود که وی توان تحمل کیفر را ندارد.

سابقه بیماری و تشنج جواد روحی مربوط به زمان قبل از حضور وی در زندان بوده است و در طول دوران حبس هیچ موردی از تشنج مگر در تاریخ نهم شهریور ماه در این فرد مشاهده نشده بود همچنین جواد روحی هنگام ورود به زندان مانند هر فرد دیگری با معاینه کامل و شرح حال گرفته شده از مددجو وارد زندان می‌شود و در صورتی که فرد نیاز به دارو یا درمان خاصی داشته باشد حتما در پرونده پزشکی او ثبت می‌شود. در مورد جواد روحی هم در شرح حال عنوان شده برای او مواردی همچون اعتیاد(که با نظر پزشک زندان متادون مصرف می‌کرده و درصدد ترک آن بوده است) ثبت شده بود. جواد روحی به دلیل برخی مشکلات که پیشتر به آن دچار بوده است قرص‌های تحت نظر مصرف می‌کرده که همه این قرص‌ها زیر نظر بهداری زندان به وی تحویل و مصرف می‌شده‌اند.

اتهامات جواد روحی نیز براساس کیفرخواست صادره افساد فی‌الارض از طریق ارتکاب جرم علیه امنیت داخلی کشور، احراق و تخریب اموال به گونه‌ای که موجب اخلال شدید در نظم عمومی کشور و ناامنی و ورود خسارت عمده به اموال عمومی شده است، تخریب، ایجاد حریق و خرابکاری در اموال و تاسیسات مورد استفاده عمومی به منظور اخلال در نظم و امنیت جامعه، تحریک برخی از شهروندان به ایجاد ناامنی و اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت داخلی کشور و ارتداد از طریق هتک حرمت به قرآن از طریق آتش بود که این موارد مشمول عفو رهبر معظم انقلاب نمی‌شدند.

جواد روحی لیدر اصلی در شبی که پنج نفر در نوشهر بر اثر اقدامات شبه ترویستی کشته شدند می باشد . همچنین وی عامل اصلی حمله به مقر نیروی انتظامی در نوشهر و آتش‌زدن قرآن و اعتراف صریح به این اتفاق است.