علی محمداحمدی عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، درباره چگونگی بهتر شدن کیفیت در آموزش عالی اظهار کرد: نظام‌های آموزشی معمولاً نیازمند تغییرات و تحولات سریع هستند. در گذشته، تصور بر این بود که دانشگاه‌ها تنها وظیفه تولید علم را دارند و موضوع تجاری‌سازی و توسعه به عهده دستگاه‌های دیگر است. اما امروزه این تصور تغییر کرده است. دانشگاه‌هایی که در سطح جهانی موفق هستند، سازوکاری طراحی کرده‌اند که بین تولید علم، تجاری‌سازی و توسعه یک فرآیند به‌روز و کارآمد وجود دارد. متأسفانه، در نظام آموزشی و علمی ما این پدیده به‌طور کامل وجود ندارد.
وی افزود: اگرچه اقداماتی، از جمله پیاده‌سازی نقشه جامع علمی کشور که هدف آن ماموریت‌گرا کردن دانشگاه‌ها و استقرار آمایش علمی کشور انجام شده است؛ اما هنوز نتایج مطلوبی حاصل نشده است. این نقشه به ما کمک می‌کند تا بفهمیم در کجا هستیم و به کجا باید برویم و هر دانشگاه بر اساس آمار آمایش و نقشه علمی کشور چه ظرفیت‌هایی دارد. با این حال، تحولاتی چه به‌صورت تدریجی و چه الزامی در نقش‌های دانشگاهی رخ داده است که هنوز به سطح مطلوب نرسیده‌ایم.
احمدی تصریح کرد: ما اکنون مدعی هستیم که نسل اول و دوم را پشت سر گذاشته‌ایم و دانشگاه‌ها را در قالب آموزش و پژوهش مورد توجه قرار داده‌ایم. همچنین ادعا داریم که در برخی موارد در حوزه کارآفرینی موفق بوده‌ایم. اما در مقایسه با دانشگاه‌های کشورهای شرق آسیا و اروپا و آمریکای شمالی که در سال‌های اخیر توانسته‌اند خود را با تحولات صنعت و فناوری تطبیق دهند، ما تا حدودی عقب هستیم.این عقب‌ماندگی به اصلاحات ساختاری که باید در دانشگاه‌های خود ایجاد کنیم، برمی‌گردد.
وی گفت: ما نتوانسته‌ایم فرآیند دانشگاه‌های ماموریت‌محور را به‌خوبی اجرا کنیم. به دلیل عدم آمایش و نقشه علمی کشور، که به دلایلی از جمله ناقص بودن یا عدم اجرای مناسب آن به وجود آمده، دانشگاه‌ها نتوانسته‌اند توسعه‌ای متناسب با تحولات و مطالبات جامعه در عرصه‌های صنعتی، اجتماعی و اقتصادی داشته باشند و در ارائه راه‌حل‌های مؤثر در این زمینه موفق عمل کنند. در نتیجه، دانشگاه‌ها نتوانسته‌اند رسالت خود را به‌خوبی انجام دهند.
عضو هئت علمی دانشگاه اظهار کرد: با توجه به سرعت رشد تحولات علمی، هر دهه پدیده‌های جدیدی در حوزه‌های مختلف ظاهر می‌شوند. به‌عنوان مثال، در سه دهه گذشته و یا حتی قبل‌تر، در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات، پدیده‌هایی مانند اینترنت برجسته شدند و مهارت‌های اینترنتی اهمیت زیادی پیدا کردند. در ادامه، گسترش فضاهای مجازی و توسعه کسب و کارهای نوین، دانشگاه‌ها را به سمت توجه بیشتر به این حوزه‌ها سوق داد. اکنون، هوش مصنوعی به‌عنوان یکی از پدیده‌های جدید در حوزه علوم کامپیوتر و فناوری اطلاعات مطرح است.
وی افزود: در چهار دهه قبل، خلاء فارغ‌التحصیلان و کمبود دانش‌آموختگان وجود داشت. با سرعت، تمرکز بر موضوع آموزش افزایش یافت. اما پس از یکی، ۲ دهه، به این نتیجه رسیدیم که آموزش بدون توجه به پژوهش کافی، نمی‌تواند به‌خوبی عمل کند. سپس، متوجه شدیم که آموزش و پژوهش بدون ایجاد ارزش افزوده موثر نیست. به همین دلیل، موضوع کارآفرینی و توانمندسازی فارغ‌التحصیلان دانشگاهی به اهمیت بیشتری دست پیدا کرد. در حال حاضر، دانشگاه‌ها باید بتوانند با سرعت تحولات رو به رشد علمی و فناوری، قابلیت تطبیق و تجدید نظر داشته باشند.
انتهای پیام/
نظر شما