رامک حیدری مدیرعامل انجمن دیستروفی ایران در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز با انتقاد از بی‌توجهی به افراد دارای معلولیت در سیستم گردشگری گفت: بایستی بخشی جداگانه در سازمان گردشگری به عنوان گردشگری معلولان تعریف شود تا بتواند مسائل مناسب سازی را در همه جا رعایت کند. مهم‌ترین مسئله ما امروز حمل و نقل است. اگر فرد معلولی بخواهد از اتوبوس، قطار و هواپیما استفاده کند، متوجه می‌شود که هیچ کدام از این‌ها مناسب سازی نشده است.

وی افزود: اتوبوس‌ها که کلاً جای ویژه‌ای برای معلولینی که با ویلچر بتوانند سوار شوند و ویلچر آن‌ها ثابت شود، ندارند. همه اتوبوس‌ها پله‌های بلند و غیرمناسبی برای معلولین دارند. در خصوص قطار هم همه کوپه‌ها در باریک دارند، طوری که اصلا ویلچر نمی‌تواند عبور کند. من درباره افراد دارای معلولیت جسمی حرکتی صحبت می‌کنم و در خصوص نابینایان و ناشنوایان هم بایستی کسانی که در واقع تخصص این کار را دارند، صحبت کنند.

حیدری عنوان کرد: تمام کوپه‌های قطار پله دارد و در ورودی هم به قدری تنگ است که ویلچر نمی‌تواند عبور کند؛ یعنی اگر مشکل پله را هم با بالابر دستی در ایستگاه حل کنیم، در ورودی غیرقابل حل است و راهروهای خیلی باریکی هم دارد. در صورتی که این قضایا در کشورهای دیگر کاملا حل شده است. در کشورهای دیگر، مخصوصا اروپا شما علاوه بر شهر، می‌توان با قطار به همه جای آن کشور سفر کرد، بدون این که نیاز به جابجا شدن از ویلچر باشد. یعنی در ایستگاه‌ها بالابر دارند تا به صف‌های قطار برسید و بعد راحت سوار قطار می‌شوید و جای ویژه‌ای برای ایستادن ویلچر در نظر گرفته‌اند.

وی افزود: در هواپیما برخی خدماتی به افراد دارای معلولیت ارائه می‌شود اما آن‌ها را از ویلچر به صندلی منتقل می‌کنند، یعنی مثلاً از روی ویلچر خود روی ویلچر دستی جابه جا می‌کنند تا بین راهروی هواپیما حرکت کند و بعد روی صندلی منتقل می‌شود. امروزه در دنیای سیستمی برای هواپیما تعبیه شده تا افراد دارای معلولیتی که از ویلچر استفاده می‌کنند و بتوانند روی ویلچر خودشان باقی بمانند. چون چندین بار دیده شده که افرادی که ویلچر برقی داشتند، سوار هواپیما شدند و ویلچر خود را به بار سپردند و وقتی ویلچر را تحویل گرفتند، شکسته و آسیب دیده بود.

حیدری توضیح داد: بعد از ثبت چند شکایت، شرکت‌های هواپیمایی، کاری تصمیم گرفتند در کشورهای مختلف مخصوصا در آمریکا ۲ تا سه صندلی جلوی هواپیما را قابل تغییر کنند که اگر فرد دارای معلولیت ویلچری وارد شد با همان ویلچر به جای صندلی قرار بگیرد. این کار چندان هم هزینه‌بر نیست یعنی اگر هواپیمایی ایران هم بخواد چنین کاری را انجام بدهد به راحتی می‌تواند. حقوق افراد دارای معلولیت و شان آن‌ها باید حفظ شود و نباید آن‌ها را جابجا کنند. ویلچر بار نیست، پای فرد دارای معلولیت است؛ انگار پاهای او را می‌گیری و بعد می‌گویی حالا من به شما کمک می‌کنم.

وی در خصوص وضعیت هتل‌ها توضیح داد: متاسفانه هتل‌های گران قیمت هم بر اساس استانداردهای افراد دارای معلولیت ساخته نشده‌اند. مثلاً حمام یا توالت هتل‌ها کوچیک هستند و ویلچر نمی‌تواند، داخل شود. اتاق‌ها مجهز به سیستم تماس اضطراری نیست که اگر فرد دارای معلولیت به تنهایی بخواهد سفر کند، بتواند مسئولین هتل را صدا بزند. در صورتی که در کشورهای دیگر معمولاً مثلاً اگر صد تا اتاق داشته باشند، ۲ اتاق را کامل مناسب سازی می‌کنند که حتی استاندارد مناسب سازی افراد نابینا یا ناشنوا را هم دارد. حتی در کشورهای دیگر اگر اعلام نکنی که فرد دارای معلولیت هستی و همان جا ببیند که معلولیت داری با همان قیمتی که رزرو کردی بدون این که برای اتاق بزرگتر هزینه بیشتر بگیرند، اتاق را تحویل می‌دهند.

وی ادامه داد: وقتی که ما چنین امکاناتی نداشته باشیم، نمی‌توانیم سفر کنیم. این مسئله حقوق معلولین بوده و در قانون مدرج شده است. برای نصف کردن هزینه رفت و آمد سفر، کارتی به ما دادند تا با نصف بها مسافرت برویم اما وقتی که امکانی برای رفت و آمد وجود ندارد، فرد دارای معلولیت چگونه از کارت استفاده کند؟ یعنی کارت‌هایی که شارژ شد عملا بی‌استفاده بودند. بعد هم چرا در قانون برای همراه فرد دارای معلولیت امکاناتی در نظر گرفته نشده است؟ اگر قرار است فرد دارای معلولیت با نیم بها مسافرت کند، به یک نفر همراه نیاز دارد. در واقع باید در قانون درج شود که همراه هم به صورت نیم بها محسوب می‌شود.

وی اضافه کرد: اماکن گردشگری که قدیمی هستند و حالت موزه دارند، به هیچ عنوان مناسب سازی نشده‌اند. ما در همین تهران چندین موزه خوب داریم مثل کاخ‌های گلستان، نیاوران و سعدآباد که در واقع افراد دارای معلولیت خیلی هم دوست دارند که این کاخ‌ها و این موزه‌ها را ببینند اما ممکن نیست. اگر کسی شکایت نکرده دلیل بر این نیست که موزه مناسب سازی شده، ما هنوز فرق بین مناسب سازی با رعایت شأن یک معلول و بلند کردن زوری و بالا بردن او از پله‌ها را نمی‌دانیم.

حیدری با اشاره به اهمیت آموزش دیدن کارمندان اماکن گردشگری گفت: در اصفهان بسیاری از بناهای تاریخی بالابر ندارند و در واقع همه شهرها با این مشکل مواجه هستند. باید کمیته‌ای به طور مجزا در خصوص گردشگری معلولین در سازمان گردشگری تشکیل شود و از افراد دارای معلولیت که فعال این قضیه هستند هم کمک گرفته شود. بعد از مکان‌های گردشگری بازدید به عمل آمده و نکات یادداشت شود، بودجه درنظر بگیرند و با مدیریت درست وارد کار اجرایی شوند.

وی ادامه داد: من سفری به اروپا داشتم و به عنوان یک گردشگر در تمام موزه‌های ایتالیا از من و همراه من هیچ ورودی دریافت نکردند. چون فرد دارای معلولیت بودم هرچند که تبعه آن کشور نبودم و تنها یک مسافر بودم. علاوه بر این در مکان‌های تاریخی، در عین حال که فضای تاریخی را حفظ کرده‌اند، مناسب سازی را به نحوی اجرا کرده‌اند که در دید نباشد. مثلاً اگر قرار است بالابری تعبیه شود، در نقطه‌ای است که بازدید کننده چندان حضورش را احساس نکند. ما معماران خوبی داریم که می‌توانند برای تک تک این فضاهای تاریخی طرح بدهند.

انتهای پیام /