به گزارش گروه اقتصادی ایسکانیوز، طرح سهام عدالت که از سال ۱۳۸۵ با هدف سهام‌دار کردن دهک کم درآمد جامعه اجرا شد، سهام ۳۶ شرکت بورسی و غیر بورسی بین ۴۹ میلیون و ۱۲۰ هزار نفر تقسیم شد.

بیشتر بخوانید:

تکلیف سود سهام عدالت متوفیان یکسره شد

سهام عدالت بعد از ۱۰ سال آزادسازی شد، اما از سال ۱۳۹۹ که وارد بورس شد، به دلیل ریزش بازار و نیز عجله سهامداران برای فروش بخشی از سهام عدالت، ارزش آن به پائین‌تر از ارزش اسمی هزار ریال هر سهم افت پیدا کرد و با تصمیم ناظر بازار و شورای عالی بورس، نمادهای معاملاتی سهام عدالت از تیر ماه ۱۳۹۹ بسته شد و تاکنون بسته مانده است.

برخی از کارشناسان معتقدند، سالانه حدود ۵۰ هزار میلیارد تومان سود سهام عدالت که بین افراد توزیع می‌شود و به هر نفر رقم ناچیزی می‌رسد،‌ در حالی که مجموع این سودها عدد بزرگی است که اگر صرف سرمایه‌گذاری موثر شود، هم باعث افزایش دارایی سهامداران می‌شود و هم به رشد اقتصادی کشور کمک می‌کند.

اما عده دیگر از کارشناسان می‌گویند، دارندگان سهام عدالت، افراد کم درآمد هستند که چشم به سود سالانه آن دوخته‌اند و اگر این سود را هم از آنها دریغ کنیم، هیچ احساس مالکیت در مورد سهام عدالت نخواهند داشت.

به هر حال سهام عدالت علاوه بر ایجاد دارایی برای افراد کم درآمد، به ایجاد حس تعلق اجتماعی بین افراد کم درآمد منجر می‌شود.

اگر دولت بتواند برای سایر افراد جامانده از سهام عدالت، نیز سهام جدید اختصاص دهد، می‌تواند به افزایش حس تعلق اجتماعی کمک کند و این امر به توزیع عادلانه ثروت در جامعه کمک می‌کند.
مشکل اینجا است که روش مدیریت کردن سهام عدالت هم بسیار مهم است که به گونه‌ای که هم این سهام بتواند به ایجاد ثروت و ایجاد عدالت در جامعه کمک کند و هم بتواند سرمایه‌های خرد مردم را به سمت تولید و شرکت‌های تولیدی هدایت کند.